Արցախյան առաջին պատերազմի օրերին Լաչինի միջանցքը երեք տարի արգելափակված էր Ադրբեջանի կողմից, և այն բացվեց ոչ թե միջազգային հանրության, այլ մի խումբ հայ մարտիկների կողմից 1992թ. մայիսի 17-19-ը ընկած ժամանակահատվածում:

Օգտվելով աննախադեպ կոմֆորտ իրավիճակից, ադրբեջանցիները փորձում են իրենց կարճատև պատմությունից ջնջել ամեն հայկականը, իսկ դասագրքերում բացահայտ քարոզել հայատյացություն: Բայց խնդիրն այն է, որ այս արհեստական պետության հիմքերն են անգամ ողողված հայկականությամբ, իսկ պետական խորհրդանիշերից զինանշանի հեղինակը հայազգի Ռուբեն Շխյանն է:

ՈՒղիղ չորս տարի առաջ այս օրը, Ստեփանակերտում հրավիրված հանրհավաքին, Փաշինյան Նիկոլը հայտարարեց, որ «մինչև 2050 թվականը պետք է կարողանանք Հայաստանի բնակչությունը հասցնել առնվազն 5 միլիոն մարդու»:

Մեզանում հաճախակի է շրջանառվում խոսակցությունը, թե պետք է ամեն կերպ ապահովել Արցախի բնակչության անվտանգությունը, ու եթե Ադրբեջանը չբացի ճանապարհը, ապա պետք է հանել բոլոր 120.000 մարդկանց։

Իմ սիրելի հայրենակիցներ, Արցախի ժողովուրդ՝ մեծից-փոքր, դիմում եմ ձեզ Այս նկարը տարածված է, և նկարում երևացողները ներկայացված են որպես հայտնի սորոսական-արևմտամետներ:

ՀՀ վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող Նիկոլ Փաշինյանը, ով զարհուրելի ատելություն ունի արցախցիների հանդեպ, «ղարաբաղցի-հայաստանցի» հակահայկական թեզը նորից բերում է հայաստանյան դիսկուրսի դաշտ։

Ցավոք, ինչպես կասեր հայտնի դասականը, Արցախի քաղաքական դաշտում չափից ավելի խելացի մարդկանց ու կենդանիների, և հատկապես կենդանիների, պակաս չկա:

Ամեն «գործազուրկի» կամ շահառու վալանտյորի քաղաքական գործիչ մի կոչեք, դրանք լինեն պրոիշխանական, թե հակաիշխանական, միևնույն է, քաղաքական գործիչ մի կոչեք, քանի որ շատերը չաշխատող գործիքներ են, ոչ թե գործիչներ:

Ամենակարևոր բանը, որը, սակայն, տարրալուծվում է աշխարհի բազմազանության մեջ, հավաքական ինքնությունն է։ Հատկապես մեզ՝ հայերիս համար դա անհրաժեշտ ու ամբողջական համակարգ է՝ մեր ազգի տեղն ու դերը տիեզերքում պահելու համար։ Ահա մի հարց, որին բովանդակային առումով չենք անդրադառնում ու չենք ներառում մեր կյանքում կրթության, միջավայրի ձևավորման, բարոյական արժեքների կարգավորման, օրենսդրական և, վերջապես, պետական մակարդակներում։

«Ուկրաինայում մարդկանց և օրգանների թրաֆիքինգից ստացված շահույթը գերազանցում է 200 միլիարդ դոլարը: Երբ խոսքը վերաբերում է այս անհավանական իրադարձություններին, և մենք ունենք տեղեկատվություն, ԱՄՆ-ի Պետդեպարտամենտն ունի տեղեկատվություն, ՄԱԿ-ն ունի տեղեկատվություն, մարդիկ իրենց գլուխները կոխում են ավազի մեջ: Կարծես թե նման բաները նրանց մոտ ջայլամի էֆեկտ են առաջացնում»,-ասել է ամերիկացի լրագրող Քլեյթոն Մորիսը «Ռիդաքթիդ» հաղորդմանը (ՀԸ-ն չիմացա, բայց առկա է տելեգրամյան ալիքի հղումը)։