2012 թվականի Հայաստան: Հանրապետություն: Երրորդը: Գրեթե երկու միլիոն բնակչությամբ: Քաղաքամայր Երևանով: Ապագայի պատմաբանները, եթե հանկարծ, ի տարբերություն իրենց նախորդների, հանդգնեն անաչառ լինել ու քաղաքական համա-հակակրանքներից հրաժարվել` հրաժարվելով նաև ավանդական վարձավճարվածությունից, ի՞նչ են արձանագրելու:

Երեկ մեկնարկեց հինգերորդ գումարման ԱԺ առաջին նիստը: Մեկ բառով եթե ձևակերպենք ընդհանուր մթնոլորտը, ապա «չկար աղջիկ վախտվա էնտուզիազմը»: Սենյակ չունեցող պատգամավորները ձկան վտառների պես այս ու այն կողմ էին շարժվում պառլամենտի միջանցքներով. ջավախքցիները` մի խումբ, անկախ նրանից` ԲՀԿ-ից, թե ՀՀԿ-ից են, ապարանցիները` մի խումբ, չգիտես ինչու, նրանց էր միացել պարոն Նուշիկյանը, չնայած ինքն էդ կողմերում քավոր է կարծես. նա իրեն շատ օտար էր զգում, հարցին էլ` չե՞ն ընդունում ՀՀԿ հնաբնակները նորերիդ, թե` դեռ ոչ. ինչո՞ւ` նորից հարցրինք, ասաց` պետք է արժանանանք դրան:

Երեկ 5-րդ գումարման ԱԺ-ն հրավիրեց առաջին նիստը: Մի շարք պատգամավորների համար սա նաև օրենսդիր գործունեության առաջին օրն էր: Նրանց շարքում է ՀՅԴ համամասնական ցուցակով ընտրված պատգամավոր, «Գրանդ Քենդի» ընկերության նախկին տնօրեն ԱՐՄԵՆ ԲԱԲԱՅԱՆԸ: Պատգամավորը պատասխանեց լրագրողներին հետաքրքրող որոշ հարցերի։

Տեղի ունեցավ այն, ինչ պիտի լիներ: Քաղաքականությունից հեռու (թեկուզ ամեն օր նրանք քաղաքականությամբ են զբաղվում), վերլուծական մտքից զուրկ (թեպետ նմանները ամեն օր «հավայի» վերլուծում են աշխարհի բաները) խոշոր տրամաչափի գործիչները մինչև մայիսի 6-ը բաշխում էին ԱԺ-ում սպասվելիք ձայները և դրա հիման վրա էլ կազմում էին ապագա կոալիցիոն կառավարությունը:

«Ազգային ժողովրդավարների դաշինք» կուսակցության նախագահ ԱՐՇԱԿ ՍԱԴՈՅԱՆԸ երեկ լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ անդրադարձավ ընտրական և հետընտրական զարգացումներին։

«Իրատես de facto»-ի հարցերին պատասխանում է ԱԺ նախագահ ՀՈՎԻԿ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆԸ:

Մեզանում օրինաչափորեն ստացվել է այնպես, որ Քլինթոնն ավելի շատ է Հայաստան գալիս, քան Վանոն: Այնուհանդերձ, Քլինթոնի ամեն գալուց արդիականանում է «հայտնի» միտքը:

Վերջին տարիների հայաստանյան ներքաղաքական պայքարին վերաբերող առաջնային թեմաներից է եղել վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի դեմ ուղղված «PR արշավը»: ՈՒշագրավ է, որ այդ արշավն ուղեկցվել է տարատեսակ մեթոդների կիրառմամբ՝ սկսած ամենակեղտոտ «մուտիտների» տարածումից, վերջացրած «վերլուծականներով»: Պատճառը հասկանալի է. Հայաստանն այն երկիրն է, որտեղ վարչապետի պաշտոնը կարևորագույն նշանակություն ունի թե՛ քաղաքական, թե՛ ֆինանսական առումով (ըստ ճաշակի և ցանկությունների):

Արաբական ասացվածքը փաստում է. «Երկու սուր մի պատյան չեն մտնի, երկու լարախաղաց մի լարի վրայով չեն անցնի»։ Դատելով արաբական աշխարհում, հատկապես «ոսկեբեր» Պարսից ծոցի (ի դեպ, շատ արաբներ այդ ծոցն անվանում են Արաբական) մերձակայքում տեղի ունեցող վերջին իրադարձություններից, այստեղ թե՛ բուռն կրքեր են բորբոքվում, թե՛ օր օրի ավելանում է այն մարդկանց թիվը, ովքեր մտադիր են իրական կյանքում հաստատել ժողովրդական այդ իմաստությունը և պատմության նոր էջ բացել։

Եվրամիությունը միանգամայն որոշակի մտադրություն ունի Հարավային Կովկասի պետությունները ներառելու իր կառույցների մեջ։ Այդ պետությունները Եվրախորհրդի անդամ են, ինչն արդեն զգալի փոփոխությունների է հանգեցրել արտաքին և ներքին քաղաքականության մեջ։