Նիկոլ Փաշինյանը 2026թ. ընտրություններին պատրաստվում է սատանայական աշխատասիրությամբ։ Նրա ընտրվելու ռազմավարությունը հենված է չորս հիմնական փղերի վրա, որոնք հիմնականում պահվում են գաղտնիության մթնոլորտում։
Առաջին փիղը թշնամու ամրագրումն է...
Ես, օրինակ, զարմանում եմ, որ ասում են՝ «հոգևորականը չպիտի զբաղվի քաղաքականությամբ...»: Չէ, լուրջ, էլի: Ինչո՞ւ չպիտի զբաղվի: Հատկապես, վարդապետները, եպիսկոպոսները, արքեպիսկոպոսները...
Դուք մտածեք այն մասին, թե ինչպես Սարդարապատի ճակատամարտ հաղթող ժողովուրդը մի քանի տարի հետո դարձավ հարևանի ու բարեկամի վրա «դանոս» գրող, ստալինյան ռեպրեսիաների մասնակից-գործակից...
Ես՝ որպես ամուսնացյալ քահանա, հավաստիացնում և հաստատում եմ, որ քեզ եղբայր չեմ կարող լինել։
Քանզի ինձ համար Սրբություն Սրբոց են Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին և Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածինը...
Վերստին կարդում եմ Հայաստանի քննչական կոմիտեի (ՔԿ) ս. թ. հունիսի 25- ի հաղորդագրությունը, որը սկսվում է այս տողերով.
«Վ․Գ․-ն իր կողմից նախաձեռնված և ղեկավարվող «Սրբազան պայքար» անվանումով շարժումն իրականացնելու մի քանի ամիսների ընթացքում չկարողանալով Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությամբ թույլատրված եղանակներով իրագործել իր կողմից շարժման առջև դրված՝ Հայաստանի Հանրապետությունում իշխանությունը ստանձնելու նպատակը, 2024 թվականի նոյեմբեր ամսից սկսած նպատակադրվել է այն իրագործել ՀՀ Սահմանադրությամբ չթույլատրված եղանակով…»...
Մինչ ադրբեջանական ողջ քարոզչական մեքենան ամենավերջին վիրավորանքներն է հասցնում Ռուսաստանին և Պուտինին, ռուսաստանյան մերձպուտինյան ադրբեջանաթուրքական տանդեմի սպասարկու քարոզիչները ծպտուն չեն հանում...
Տևական ժամանակ ադրբեջանական քաղաքական իսթեբլիշմենթը լայն աջակցություն էր ցուցաբերում Ռուսաստանի էթնիկ ադրբեջանցիներին, ովքեր բիզնես ազդեցություն ունեին կամ ազդեցություն ունեին ռուսական փողոցի վրա...
Աշխարհում գոյություն ունի՞ ազգ կամ ժողովուրդ, որ համաձայներ հայրենական տարածքները կամ ազգային հետաքրքրությունները թշնամուն զիջելով՝ հասնել ավելի ինքնիշխան ու ինքնաբավ պետականության կամ էլ, ասենք, խաղաղության: Ես չգիտեմ: Եթե գիտեք, լուսավորեք նվաստիս...
Դեռևս տարիներ առաջ էր ասվել, որ խելապակասը փոքր Հայաստանը դարձրել է աշխարհաքաղաքական բախման թատերաբեմ։ Մեր ռեսուրսները՝ մարդկային և տարածքային, բավարար չեն նման պայքարից դուրս գալ՝ չկորցնելով պետականությունը...
Դեղին մամուլից եկածը դեղնացրեց մտքերը, և շատերը դեղնածի փոխարեն իրենց հպարտ զգացին: Դեղնացրեց Արցախը, և այն ընկավ: Դեղնացրեց հերոսությունը և այն վերածեց դասալքության: Դեղնացրեց Սփյուռքը, և այն լուծարվեց...
Մեր ներկա վիճակն ու անկախություն կոչեցյալ ժամանակահատվածում մեր քաղաքականությունը կարող է կարճ ձևով բնութագրվել որպես ամնեղսունակ ու շուստրի քայլերով, երբեմն էլ վազքով դեպի հերթական փոսը գնալու ընթացք։
Նման իրավիճակում մեր գիտակցությանը չի հասնում այն բանը, որ մեր ընթացքը ուրիշների գոյապայքարի հետևանք է՝ հիմնականում անկախ մեզնից...