«Որդյա՛կ, պահի՛ր իմ խոսքերը և օր ու գիշեր դրանց մասի՛ն մտածիր իբրև հարազատ որդի և ազնիվ ժառանգ, իսկ նա, ով չի նորոգում և բարձրացնում նախնիների առաքինությունը, նա ամոթ և նախատինք է իր պապերի համար և մի նոր անեծք» (Սիր. 20; 28):

Օգնի՛ր մեզ, Աստվա՛ծ, փրկի՛չ մեր, քո անվան փառքի համար։ Տե՛ր, փրկի՛ր մեզ և քավի՛ր մեր մեղքերը քո անվան համար։

Այս աշխարհի «սովորական» մարդիկ կյանք են համարում տեսանելի, մարմնավոր կյանքը, իսկ հոգու կյանքը, եթե այն կա էլ, ըստ նրանց սկսվում է մահից հետո և մի անորոշ ու երկրորդական բան է:

Մոլորյալներին դարձի՛ բերող, հե՛տ դարձրու ինձ իմ չար սովորություններից բարի սովորության:

Տե՛ր իմ և Աստվա՛ծ իմ, մաքրիր իմ միտքը բոլոր թյուր մտածումներից, աղտեղի խորհուրդներից, և բոլոր մեղսածին շարժումներից:

Տե՛ր իմ և Աստվա՛ծ իմ, Ահա ես ննջում եմ, ու ընկած եմ անկենդան դիակի նման:

Գոհանում եմ Քեզանից, Տեր իմ և Աստված իմ, ՈՒ օրհնում և փառավորում եմ Քո սուրբ անունը, Որ պահպանեցիր Քո անարժան ու մեղավոր ծառային այս ցերեկ և խաղաղությամբ հասցրեցիր երեկոյան ժամին:

ՀԱՐՑՈՒՄ` ԺԱ -Եթե ձեռնադրվածներից մեկը հետո է գարշվում, ի՞նչ է պարտավոր անել: ՊԱՏԱՍԽԱՆ. Եթե եպիսկոպոսը մեկին ձեռնադրի և մարդն ուղիղ էր, ապա շնացավ կամ գողացավ կամ այլ ինչ վատթարը գործեց, այնպիսին հիմնովին հանվի քահանայական շնորհից և նշանից, քանի որ նրան այլևս անհնար է քահանայանալ, այլ դրսում տասնհինգ տարի պիտի ապաշխարի, ապա երբ եկեղեցի մտնելուն և սուրբ պատարագի հաղորդությանը արժանանա, թող մնա եկեղեցու այլ զինվորների մեջ և անհնար լինի նրա համար այլևս բեմ ելնել, եկեղեցում կարդալ կամ սաղմոս ասել` մինչև իր մահվան օրը, քանզի պղծեց և ոտնակոխեց սուրբ ամուսնությունը:

Տէ՛ր, մի՛ դարձուցաներ զերեսս քո յինէն. Տէր բարերար՝ աղաչեմ զքեզ, օգնական իմ լեր: Տէր՝ մի՛ անարգեր զիս, եւ մի՛ թողուր զիս Աստուած Փրկիչ իմ:

Չեմ սոսկա ես նրանց բյուրավոր զորքերից, որոնք ամեն կողմից պատել ու պաշարել են ինձ: