Աշխարհաքաղաքական մակարդակի գոյապայքարում կողմերի հզորության մաքուր ուժային բաղադրիչը իր համապատասխան սեկտորային էկոնոմիկայի հետ միասին ունի վճռական նշանակություն միջազգային հարաբերություններում հավասարակշիռ ուժային ռեժիմ հաստատելու համար։
Աշխարհը խորապես վերլուծելու ու հասկանալու կարիք ունի ԱՄՆ-ի արտաքին քաղաքականության մեջ կատարված և դեռևս ընթացքի մեջ գտնվող կտրուկ և անսպասելի փոփոխությունը նախագահ Թրամփի իշխանության գալուց հետո։
ԵՄ-ը և նրա առանձին երկրները Մեծ Բրիտանիայի հետ միասին զարմացած ու անհանգստացած են ԱՄՆ-ի փոխված վերաբերմունքով դեպի իրենց (հետ է քաշվել հովանավորի ու դաշնակցի իր ավանդական դիրքից Եվրոպայի նկատմամբ)։
Ադրբեջանցի «փորձագետ» քարոզիչները արևմտյան վերլուծական պլատֆորմներում քարոզում են՝ իբր Ռուսաստանի պատճառով է, որ Ադրբեջանի ու Հայաստանի միջև «խաղաղության պայմանագիր» չի կնքվում, Մոսկվան խոչընդոտում է...
Իր «Գործարքներ կնքելու արվեստը» գրքում Թրամփը խոսում է մի իրավիճակի մասին, երբ բանակցությունների պրոցեսում, տեսնելով, որ հաջողության հասնել չես կարող, պետք է վեր կենալ տեղից և հեռանալ։
Մեր օրերում տեղի ունեցող աշխարհաքաղաքական լրջագույն տեղաշարժերի չափը պատկերացնելու համար բավական է միայն համեմատել ԵՄ-ի և Ռուսաստանի ռազմաքաղաքական կշիռն ու դիրքը աշխարհում 2010-ին և 2025-ին։
Ինչո՞ւ էր Նիկոլը գնացել Թիֆլիս․ իմ խորին համոզմամբ՝ նա այնտեղ էր մեկնել հաստատ ոչ ֆուտբոլ նայելու։ Անցնենք մի քանի իրողությունների վրայով և հասկականեք, թե ինչ է իրականում կատարվում...
«Իրանը Ադրբեջանին տրամադրում է ճանապարհ դեպի Նախիջևան իր տարածքով. այդ հարցում արդեն աշխատանքներ են տարվում, և կա պայմանավորվածություն»:
Հիշու՞մ եք Իրանի նախագահ Փեզեշքիանի՝ վերջերս արած այս հայտարարությունը:
Առնվազն էլեկտրաէներգետիկ հաղորդակցությունների մասով այս սցենարն այսօր կյանքի է կոչվում «գետնի վրա»...