Կաթողիկոսի նախընտրության պտուղներն իր օգտին չեն

Հռոմի պապի բարեսրտության մասին լուրերը շարունակում են զարմացնել մոլորակի բնակիչներին: Այժմ էլ պարզվել է, որ Պապը գիշերները քահանայի հագուստով դուրս է գալիս իր նստավայրից` անօթևան մուրացիկներին հանդիպելու, նրանց օգնություն տրամադրելու համար: Հռոմի Պապ Ֆրանցիսկոսը մարդկանց սրտերն է մտել ընտրվելու առաջին իսկ օրերից: Նույնիսկ Facebook սոցցանցի հայաստանյան օգտատերերից շատերը իրենց գրառումներում նշել են, թե որքան են գնահատում Պապին և որքան կուզենային, որ մեր կաթողիկոսն էլ նման մեկը լիներ: Ինչ վերաբերում է Գարեգին Բ-ին, նրան ժողովուրդը տեսնում է տարին մեկ-երկու անգամ պատարագ մատուցելիս, կամ էլ ինչ-որ երկիր կատարած այցի մասին ռեպորտաժներում: Կաթողիկոսը չի շփվում հավատացյալների հետ, հանդիպումներ չի ունենում: Փոխարենը նա այլ գործեր է կատարում, օրինակ` Երևանում ռեզիդենցիա է կառուցում: Ժամանակին երբ կառուցվում էր Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցին, ասվում էին, թե այն պետք է դառնա կաթողիկոսի երևանյան նստավայրը նաև: Բայց, ըստ երևույթին, Գարեգին Բ-ն այն քիչ համարեց ու Երևանի կենտրոնում, հնամաշ-հնաբույր-հնամենի Սուրբ կաթողիկեի հարևանությամբ ձեռնամուխ եղավ բավականին մեծ չափերի հասնող նստավայրի կառուցմանը, որն իր ծավալով (դեռ ճարտարապետկան լուծումներին չանդրադառնանք) պարզապես խեղդում է Կաթողիկեն և ստվերում վերջինիս: Ի դեպ, վերջին տարիներին Հայաստանում աճել է եկեղեցի կառուցողների թիվը: ՈՒ սա ոչ այն պատճառով, որ մեր երկրում հավատացյալների թիվը մեծացել է: Փաստն այն է, որ կաթողիկոսը եկեղեցաշինությանը տուրք է տալիս` դրանով գուցե իր պատկերացմամբ լուծելով հայ առաքելականության տարածումը: Նույն ձևով օլիգարխները եկեղեցիներ են կառուցում` իրենց անհավատ հոգու աղբը որպես բարեգթության ապացույց ցուցանելով: Արդյունքում` հավատացյալը հեռանում է եկեղեցուց ու իր հավատքի իրացումը փնտրում իր և Աստծո ուղիղ կապի մեջ, իսկ եկեղեցաշեն օլիգարխը դառնում է իր իսկ սեփական եկեղեցու յուրօրինակ ճորտը` ինքը գոնե պետք է երբեմն այցելի, մոմ վառի հանուն իր ճղճիմ հոգու փրկության ու այդ շինության փաստի արդարացման: Այսինքն `ձևի ու բովանդակության միջև ընտրությունը մեզանում կայանում է ձևի օգտին: Ահա թե ինչու Հռոմի Պապի մասին սրտառուչ պատմությունները գերում են նաև հայ առաքելականների սրտերը: Բայց ինչի՞ նման է, երբ քո եկեղեցու առաջնորդին թողած հիանում ես ուրիշով: Հեչ բանի նման չէ:

Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հե՜յ, հեղափոխություն, ո՞ւր մնացիր
• Հանրահավա՞ք եք ուզում, ինքնե՛րդ էլ արեք
• Եռյակում միմյանց հետ հայտարարություններո՞վ են խոսում
• Գյումրու ռուսական ռազմակայանը նախընտրելի ԶԼՄ-ներ ունի՞
• Սխալ տնտեսական քաղաքականությունը հարվածում է սպառողի գրպանին
• «Ժառանգության» հետ մի բան այն չէ
• Օրենքները լավն են, երբ գործում են
• «Ժառանգությունն» ինքն է իրեն դուրս դրել ընդդիմադիր դաշտից
• Ո՞վ պետք է փոխհատուցի գյուղացու կրած վնասի համար
• Դեղերի գները, այնուամենայնիվ, կբարձրանան
• Լիդինգթոն. «Հայ-թուրքական արձանագրությունները պետք է կատարվեն առանց հետաձգման»
• Ծառուկյանն ավելի քան կոմպրոմիսային է
• ԲՀԿ-ի «վազքը» ավելի կարճ կլինի, քան ենթադրվում էր
• Նոր ընդդիմություն կձևավորվի՝ ընդդեմ իշխանության և ոչիշխանականների
• Իշխանափոխությունից հետո «լավ» ընկերները կմնա՞ն համակարգում
• Հոկտեմբերի 27-ի բեռն ու Հայաստանի ապագան
• Գագիկ Ծառուկյանը ներողություն կխնդրի՞
• Ի՞նչ կա Ծառուկյանի մտքին
• Երբ որդեկորույս մայրերին քաշքում են ինչպես խուլիգանների
• Երբ հասցեատերն ավելի կարևոր է, քան հարցն ինքնին

Մեկնաբանություններ