Երբ ՌԴ արտաքին գործերի նախարար Սերգեյ Լավրովին Բրյուսելում Եվրոպայի խորհրդի նախարարների խորհրդի նիստում մայիսի 19-ին հարցրին, թե ինչ սպասումներ ունի Արևելյան հարևանության հարցում Ռիգայի գագաթնաժողովից, Լավրովը պատասխանեց. «Մենք չենք կարող Եվրամիությանն ու նրա գործընկերներին ինչ-որ լուծումներ պարտադրել: Մենք միայն ուզում ենք (և դա վաղուց հայտնի է Բրյուսելի մեր գործընկերներին), որ գործընթացները ԵՄ-ի և այն երկրների միջև, որ ուզում են խորացնել իրենց տնտեսական, հումանիտար և այլ հարաբերությունները, չկառուցվեն ի վնաս ՌԴ օրինական շահերի: Որ ԵՄ-ի և նրա գործընկերների հարաբերություններում հաշվի առնվեն Եվրոպայի արևելքում ինտեգրացիոն գործընթացները և նպատակը լինի դրանց ներդաշնակեցումը, այլ ոչ թե հակադրությունը, որը, ցավոք, գոյություն ունի: Իրավիճակը «կամ/կամ» ներկայացնելու փորձերը, ինչպես զրոյական արդյունքով խաղը հանգեցնում են անցանկալի և անբարենպաստ արդյունքների: Մեր եվրոպացի գործընկերները դա հասկանում են և մեզ հավատացրել են (այդ թվում՝ ԵՄ արտաքին գործերի և անվտանգության քաղաքականության բարձր ներկայացուցիչ Ֆեդերիկա Մոգերինին մեր բանակցությունների ժամանակ), որ Արևելյան գործընկերոթյունը ի վնաս Ռուսաստանի շահերի չի զարգանա: Դրանք ճիշտ խոսքեր են, բայց մենք ուզում ենք, որ կոնկրետ գործերով ամրապնդվեն: Կտեսնենք՝ ինչ կլինի Ռիգայի գագաթնաժողովում»:
Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. «ՌԴ օրինական շահերը» գործնականում տարածվում են հետխորհրդային ողջ տարածքի վրա, անգամ՝ մերձբալթյան երկրների: Ամբողջ հարցը՝ ՌԴ օրինական շահերը և արդեն քսան տարուց ավելի անկախ հանրապետությունների բնական շահերը ի՞նչ հարաբերության մեջ են: Ակնհայտ է, որ միայն քաղաքական անկախությունն է տալիս այս հարցի պատասխանը: Ռիգայի գագաթնաժողովը իսկապես ցույց կտա՝ պատրա՞ստ է Եվրամիությունը հանձնել այդ քննությունը Արևելյան գործընկերության քաղաքականության մեջ, թե՞ դարձյալ ապավինելու է, գործնականում՝ թաքնվելու է ԱլԳ երկրների «ազատ կամահայտնության» բավիղներում: