Նիկոլ Փաշինյանը, կարծես, դեռ չի հասկացել մեկ պարզ բան՝ արցախցուն «բացատրական զրույցներով» չես վախեցնի։ Նա արդեն ամեն ինչ կորցրել է՝ տունը, հողը, եղբորը, գերեզմանը։ Արցախցին տեսել է բլոկադա, ապրում է տեղահանության ցավով, խեղդվում է լռեցման ու մոռացության մթնոլորտում։ Բայց երբ վախը կորցնում է իմաստը, սկսվում է դիմադրությունը։ Արցախցու վիշտն այլևս վախ չէ՝ դա հիշողություն է, պայքար և չմոռացվող անուն՝ հայրենիք։ Իսկ այս իշխանությունը այդ անունը հանձնել է։ Եվ հիմա, երբ ձայն բարձրացնելը անհրաժեշտություն է, դուք կրկին փորձում եք լռեցնել։ Բայց ուշ է։ Արցախցուն չես վախեցնի: Այսօր մեր ժողովրդի մի հատված ապրում է տեղահանվածի կարգավիճակում իր իսկ հայրենիքում։ Եվ նա խոսելու է։ Որովհետև լռությունն ու հարմարվելը հենց այն ուղին էր, որով կորսվեց Արցախը։
Հակոբ Հակոբյան