Ֆրանսիացի քաղաքագետ Ժերար Շալյանը վերլուծում է նախագահ Էրդողանի քաղաքականության ուժեղ ու թույլ կողմերը Ստամբուլի ահաբեկչության, Սիրիա ներխուժման և ԱՄՆ-ի նոր դիվանագիտության լույսի ներքո: Փորձագետի հետ հարցազրույցը վարել է Le Figaro-ի լրագրող Մարիա-Լետիցիա Բոնավիտան:

2016-ի երկրորդ կեսից ռուս-բելառուսական հարաբերությունները նոր տնտեսական «պատերազմի» տեսք են ընդունում, հակասությունները չհաջողվեց հաղթահարել մինչև նոր տարի: Գլխավոր խոչընդոտը ռուսական արտահանվող նավթի գինն էր, որ կողմերը վիճարկում էին անցած տարի:

Երեկ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահները հայտարարություն են արել դեկտեմբերի 29-ին Հայաստանի Հանրապետության Տավուշի մարզի Չինարի գյուղի մոտ ադրբեջանական դիվերսիոն խմբի գործողությունների մասին: Այս անգամ նույնիսկ ՀԱՊԿ-ը նրանցից առաջ արձագանքեց:

Եվրախորհրդարանում Եվրոպայի ժողովրդական կուսակցության (EVP) խմբակցությունը ապագայում ուզում է առավել արդյունավետ պայքարել Եվրոպայի արմատական խմբավորումների դեմ և հակազդել ԵՄ-ի նկատմամբ հոռետեսորեն տրամադրված կուսակցությունների ֆինանսավորմանը դրսից, այդ թվում՝ Ռուսաստանից՝ Der Spiegel-ում գրում է Պետեր Մյուլլերը:

Այն վիճակը, որում այժմ գտնվում են մեր երկիրը, մեր բնակչությունը, այլ կերպ, եթե ոչ օրհասական, հնարավոր չէ անվանել: Ամենաթռուցիկ հայացքով իսկ տեսանելի է, որ ժողովրդի կենսամակարդակը օր օրի վատթարանում է, հասարակության տարբեր խավեր որոշակի պարբերականությամբ կորցնում են մինչ այդ իրենց ունեցած զբաղվածության և ապահովվածության կարգը:

2017-ը նոր է սկսվել՝ 10 օր, ու դեռ 355 օր կա մինչև նոր տարի: * 2017-ը պատմության առաջին տարին չէ, պատմությունը պահանջում է, որ իրեն կառուցեն, այլապես հնարավոր չէ ոչ հիշել, ոչ իմաստավորել:

Աշխարհը թեթև «դանթով» մտավ 2017. ազատագրված-վերականգնվող Հալեպը` գրավված Պալմիրայի ու ԱՄՆ-Ռուսաստան դիվանագիտական սկանդալի ֆոնին խոստումների տեղիք չտվեց ոչ մեծ աշխարհին, ոչ էլ մեր «փոքր ածու» Հայաստանին, ուր Նոր տարին մեկնարկեց Չինարիի դիվերսիայով, դրան առնչվող ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար Նիկոլայ Բորդյուժայի հայտարարությամբ, որն ինքնին առ ոչինչ էր, քանզի որևէ մեղադրանք` դիվերսիա իրականացնող «հարամիի» նկատմամբ այդ հայտարարության մեջ չկար:

Ավանդաբար ամեն տարեսկզբի ամփոփվում են նախորդ տարվա արդյունքները: Երբ նայում ես, թե ինչեր են եղել Հայաստանում 2016-ին, անկեղծ ասած, ոչինչ էլ չես ուզում ամփոփել, թեև հասկանում ես, որ տարին կարևոր է եղել, փաստորեն՝ նախընտրական:

Հայաստանյան միջավայրում ընդունված մոտեցում կա, թե երկրի տնտեսության կայացումը հարկ է սկսել ինչ-ինչ երևույթների դեմ պայքարով։ Ոմանք այն կապում են կոռուպցիա և մոնոպոլիա հասկացությունների հետ, նրանց ընդդիմախոսներն այդ մոնոպոլիաների գոյությունը մասամբ անհրաժեշտ են համարում, երրորդները հիմնախնդիր են համարում ուսյալ հասարակության անհրաժեշտությունը, չորրորդները՝ արդարության հաստատումն ու օրենքի գերակայությունը և այսպես շարունակ։