Դրանք նույնքան են, որքան հոգս ունի այս երկիրը: Անցել են այն օրերը, երբ կարող էր թվալ, թե վարչապետի պաշտոնը մասամբ նաև վայելք է. հենց առաջին վայրկյանից առկա մարտահրավերներն ամլելու են այդ պաշտոնն ստանձնողին, որովհետև երկրի տնտեսության ու բյուջեի վիճակը խիստ անմխիթարական է, ինչը որևէ մեկը չի պատրաստվում թաքցնել: Եվ այնուհանդերձ, գոնե կարճ ժամանակահատվածում ոտքի վրա մնալու համար կան որոշակի առաջնահերթություններ, որոնք նորանշանակ վարչապետը, անկախ անձից, պետք է իրականացնի:

Մինչ աշխարհում «սառը պատերազմի» բավական լուրջ միտումներ են ծավալվում և նոր տարածքային հակամարտություններ, ՉԺՀ-ն, առանց ավելորդ աղմուկի, շարունակում է տնտեսական շուկաներ նվաճել, ընդ որում, ոչ միայն գլոբալ (լայնածավալ), այլև լոկալ (տեղային)։

ՈՒկրաինայի ողբերգական իրադարձությունների, ինչպես նաև Ռուսաստանին Ղրիմի վերամիավորման հարցերի քննարկման ժամանակ Երևանում, ըստ էության, երբեք չի արծարծվել Ղրիմի հայության թեման։ Տպավորություն էր առաջանում, որ Հայաստանում ոչ ոքի չի հետաքրքրում` թերակղզում հայեր կա՞ն, թե՞ ոչ, ինչո՞վ են նրանք ապրում, ինչո՞վ են շնչում, ի՞նչ են երազում։

Վարչապետի հրաժարական, այն էլ կամավոր, ընդունեք, որ քիչ է լինում: Ինչո՞ւ իրականում հեռացավ Տիգրան Սարգսյանը: Տնտեսական աճ չապահովելն ու Հայաստանի տնտեսության աղետալի վիճակը, ցավոք, մեր երկրում վարչապետի հրաժարականի պատճառ չեն: Այդպես լիներ, նա հրաժարական պիտի տար ֆինանսատնտեսական ճգնաժամի պիկում:

Արդի քաղաքական կատեգորիաներում անսպասելիության բաղադրիչի գրագետ կիրառումն անչափ մեծ շարժիչ ուժ է: Վարչապետի փոփոխությունը ևս այդ ենթատեքստում էր: Այդպիսով Սերժ Սարգսյանն առաջ ընկավ բոլորից, ստվերայինից վերածվեց հրապարակային մոդերատորի: Հաշվարկը, մեր հավաստի տեղեկություններով, վաղուց էր արվել, այն իր «արտացոլումն» էր գտել հունվարին Սեուլում հանգստացող Սերժ Սարգսյանի մտային կոնցեպցիայում, որին տեղյակ էր նաև վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը։

Մինչ Եվրոպան ու նաև ամբողջ աշխարհը շտապ կարգով ձգտում են դիմակայել վաղուց ձևավորված այն փաստին, թե էներգառեսուրսների առևտուրը տնտեսականից վերաճել է աշխարհաքաղաքական և անգամ ռազմական գործոնի, Չինաստանը կոնկրետ ու գործուն քայլեր է ձեռնարկում իր էներգետիկ անվտանգության ապահովման համար։

Այո, մենք արդեն նշել ենք, որ հենց Ղրիմի մարտի 16-ի հանրաքվեից հետո Թուրքիան հանկարծ վերսկսեց խոսակցությունները Սիրիայի դեմ պատերազմի հնարավորության մասին։ Եվ նույնիսկ սիրիական մեկ ռազմական ինքնաթիռ խփեց։ Բայց նաև ոչ ոքի աչքից չի վրիպել, որ մարտի 28-ին թուրքական կառավարությունը կոշտ արձագանքեց համացանցում երկրի անվտանգության ուժերի և արտաքին գործերի նախարարության ղեկավարների հանդիպման ձայնագրության հրապարակմանը։

Եթե հակիրճ` ապրիլի 2-ին ՀՀ Սահմանադրական դատարանը կայացրեց անսպասելի որոշում: Համարյա երկրորդ սեպտեմբերի 3-ը` մեր կյանքի մեկ տարում: Այո, 80 տոկոսը դեմ էր, թերևս դեմ էր 100 տոկոսը: Այո, առաջարկված օրինագիծը, ապա նաև ընդունված օրենքը հակասահմանադրական էր: Այո, հունվարի 1-ից ՍԴ-ն կասեցրել էր օրենքի մի քանի հոդվածներ:

Պետք չէ «բայղուշություն» անել, բայց և այնպես, ապրիլի 28-ին կազմակերպվող շուրջօրյա հանրահավաքները կգրանցեն թվով երրորդ, բայց և վերջին խոշոր ֆիասկոն Ռոբերտ Քոչարյանի համար:

Սիրիայի հյուսիսում գտնվող Քեսաբի կիլիկյան հայության ողբերգությունը, դատելով հարևան Թուրքիայում տիրող իրավիճակից, մի քանի գործոնի զուգորդություն է, որոնք վճռել են կառավարել Թուրքիայի այսօրվա ղեկավարները` նախագահ Գյուլը և վարչապետ Էրդողանը։ Մենք երախտապարտ ենք Աստծուն ու սիրիական բանակին, ինչպես նաև Քեսաբի հայ աշխարհազորայիններին, որ այս անգամ էլ վիժեցրին Թուրքիայի ռազմական արկածախնդրությունը։