Նիկոլի ցնդաբանություն թվացող վերջին ելույթը իրականում պատասխանատվությունը սեփական անձից հեռացնելու հերթական դրսևորումն է: Ի սկզբանե ասում է, որ ինքը վատն է, քանի որ ժողովուրդն է վատը: Ասում է, որ այդ ժողովրդի արտացոլանքն է, այսինքն՝ ստախոս, անպատասխանատու, անգրագետ, տգետ, որկրամոլ և այլն...

Կարելի է ավելացնել, որ նրանք, ովքեր սրերով են ընդունում ցանկացած քննադատություն, խոչընդոտում են ապագայի կառուցմանը:

Եվ ոչ ոք հարց չի տա՝ եթե թշնամու ձեռքում՝ գերության մեջ, հնարավոր է պարբերաբար բարոյախրատական և մոտիվացիոն նամակներ գրել և ձայնային հաղորդումներ ուղարկել, հապա մնացյալ երկու տասնյակ և ավել գերիները ինչու՞ չեն օգտվում նման հնարավորությունից:

Գիտե՞ք՝ ով է այս մարդը․․․ Միգուցե շատերդ չճանաչեք, քանի որ զբաղված եք քաղաքականությամբ՝ Դոգին եք լսում կամ լոք-դաուն եք եղել՝ ջոնի-բռջոնի եք լսում․․․...

Երբ ես անընդհատ ասում եմ, որ այսօրվա ոստիկանը ախտորոշում է և հաճախ արժանի չէ հարգանքի, պարբերաբար լսվում է արդարացում, թե նրանք ստիպված կատարում են դավաճանական կառավարության հրահանգները, պահում են նիկոլի իշխանությունը միայն իրենց աշխատավարձի համար։

Եթե Գյումրիում և Փարաքարում ամբողջ (ոչ թե միասնական) ընդդիմության ռեսուրսները՝ մարդկային, ֆինանսական, կազմակերպչական և քարոզչական, բավարարեցին, որպեսզի իշխող կուսակցությանը զրկեն տեղական իշխանությանը տիրանալուց, ապա համապետական ընտրությունների կամ այլ պրոցեսների համար այս պահին դրանք բավարար չեն...

Նիկոլ Փաշինյանն «անհոգնել» ծվծվում է, թե պատրաստ է ստորագրել «խաղաղության համաձայնագիրը», բայց Ալիևը համառորեն արհամարհում է դա: Ինչո՞ւ և ինչի՞ կարող է դա բերել:

Էրդողանը ձերբակալել է Ստամբուլի քաղաքապետին, ով պատրաստվում էր առաջիկա նախագահական ընտրություններին իր թեկնածությունը առաջադրել: Մեղադրանքը կոռուպցիոն գործունեության մեջ ներգրավված լինելն է...

Ինչու՞ եք զարմանում, որ այսօր կան ընդդիմադիր հայացքներ ունեցող մարդիկ, որոնք իրենց դժգոհությունն են հայտնում ընդդիմությանը: Դա ունի շատ պարզ բացատրություն, այդ մարդկանց գլխավոր ակնկալիքն ընդդիմությունից այն է, որ վերջինս պետք է սրանց իշխանությունից հեռացնի և իրականացնի իշխանափոխություն...

Այսպես կոչված «խաղաղության պայմանագրի» վերջին երկու կետերով Ադրբեջանը լուծում է ռազմավարական երկարաժամկետ խնդիր։ Խնդիրը, ըստ էության, ապագայում հնարավոր խնդիրների դեպքում երրորդ երկրների ուժերի տեղակայման բացառումն է։ Այսինքն` հայ-թուրքական սահմանի օրինակով բացառել այլ սահմանապահ ուժերի տեղակայումը, որը ապագայում հնարավոր հարձակման դեպքում կնշանակեր ոչ միայն Հայաստանի Հանրապետության դեմ պատերազմ, այլ նաև այն երկրի, որի ուժերը տեղակայված կլինեին։