Նիկոլ Փաշինյանը 2018-ին ասում էր․
«Սահմանադրության մասին որ խոսում ենք, սա ընդամենը Սերժ Սարգսյանի հագով կարված կոստյում է»։
Յոթ տարի շարունակ, ունենալով և՛ իշխանություն, և՛ քաղաքական մեծամասնություն, նա ոչ միայն չազատվեց այդ «կոստյումից», այլև ապրեց դրա մեջ՝ օգտվելով բոլոր բացերից։
Հանձնաժողովներ ստեղծվեցին, խոստումներ տրվեցին, բայց արդյունքում ոչ մի փոփոխություն չեղավ։
Այսօր, երբ Ալիևը գրեթե ամեն օր պահանջում է փոխել Սահմանադրությունը, հանկարծ նույն Սահմանադրությունը «ժողովրդի համար դարձավ այնքան ատելի, որքան կայսրությունների պարտադրածը»։
Հարց է առաջանում՝ եթե այն իսկապես այդքան ատելի էր, ինչու՞ յոթ տարի չեղավ ոչ կամք, ոչ պատրաստակամություն այն փոխելու։ Եվ ինչպե՞ս է հնարավոր, որ հարմար կոստյումը յոթ տարի անց հանկարծ դարձավ նեղ և անհարմար։
Իրականում խնդիրը ոչ թե Սահմանադրության մեջ է, այլ իշխանության ապիկարության, անպատասխանատվության, քաղաքական կամքի բացակայության և ժողովրդին խաբելու բացարձակ կարողության մեջ։
Փայլակ ՉՈԲԱՆՅԱՆ