Հետևում էի Միքայել Սրբազանի դատական նիստին ու, «պարոնայք» դատախազներ, դատավորներ, քննիչներ... դուք ամոթից գետինը չե՞ք մտնում։
Չամաչեցի՞ք Սրբազանի խոսքերից, ձեր ողորմելի ու թշվառ վիճակից զզվանք չապրեցի՞ք։
Գոնե հասկացա՞ք, որ Սրբազանն ավելի ազատ էր քան դուք, որովհետև Նա ԱՍՏԾՈՒ ԾԱՌԱՆ Է (չնայած իր իշխանական ծագմանը), իսկ դու՛ք՝ ընդամենը մի դասալիքի ստրուկներ եք։
Սրբազանը չի վախենում, որովհետև Նա մոտ է Աստծուն։ Նա գիտի, որ պետք է գար այն օրը, երբ նեռի կնիքը իրենց վրա վերցրածները կդատեին Քրիստոսի ծառաներին, բայց Նա նաև գիտի Տիրոջ պատգամը՝ «երբ ձեզ դատեն, դուք մենակ չեք լինի, Ես կլինեմ ձեզ հետ ու կխոսեմ ձեր փոխարեն»։
Հենց դրա համար էլ Սրբազանը չի վախենում ու ձեզ ձեր տեղն է ցույց տալիս, իսկ դուք ՎԱԽԵՆՈՒՄ եք, վախենում եք նիկոլից, վախենում եք աշխատանք կորցնելուց, վախենում եք նեղություն կրելուց, վախենում եք դատարանի առաջ կանգնելուց՝ վախենում եք բոլորից ու ամեն ինչից, և այդ վախերի մեջ կորցնում, ուրանում եք Աստծուն, պղծում եք ձեր եկեղեցին, դավաճանում եք ձեր հայրենիքը, նզովքի տակ եք դնում ձեր սերունդներին... մինչդեռ պետք էր պարզապես մի՛ քիչ, թեկուզ շա՜տ քիչ ԱՍՏՎԱԾԱՎԱԽ լինել։
Անի ՄԵԼՔՈՆՅԱՆ
Հ.Գ.
Ի դեպ, «պարոնայք» դատախազներ ու դատավորներ, այսօր Միքայել Սրբազանի դատը չէր, այսօր ձե՛ր դատն էր, ձեր իշխանությա՛ն դատն էր, այսօր մեղադրյալը դու՛ք էիք, իսկ դատավորը՝ Միքայել Սրբազանը...