Ինչպես հայտնի է, Սիրիայից ռուսական զորքերի դուրսբերումը միջազգային հանրության, հատկապես՝ վերլուծաբանների կողմից անմիջապես որակվեց իբրև լրիվ չսպասված անակնկալ՝ սյուրպրիզ:
Ադրբեջանական բանակի սպառազինության մեջ օգտագործվող իսրայելական արտադրության անօդաչուները ռազմական գործողությունների ժամանակ կառավարում էին իսրայելցի մասնագետները։
Արցախում լուրեր են պտտվում,թե ադրբեջանական անօդաչու թռչող սարքը խփած հովիվի թոռնիկը գրազ է եկել պապիկի հետ, որ հաջորդ անգամ ինքն ռագատկով է դրանց ուղղաթիռը խփելու
Ապրիլի 6-ին՝ ժամը 18:30-ին, ղարաբաղա-ադրբեջանական հակամարտ զորքերի շփման գծի հյուսիսարևելյան (Թալիշի) ուղղությամբ տեղակայված մարտական հենակետում հակառակորդի ականանետային կրակից մահացու վիրավորում է ստացել ՊԲ պայմանագրային զինծառայող, 1974թ. ծնված Արմեն Կառլենի Գասպարյանը:
Այս ամենի համատեքստում կարճ ժամկետում թափով հարստացածներից մի քանիսի՝ իրենց ունեցվածքի մի չնչին մասի փոխանցումների վերաբերյալ զանգվածային «ստատուսները» ուղղակի անհամ են:
Հարգելի հայրենակիցներ, քանի, որ ուղարկվող օգնությունների և օգնություն ուղարկել ցանկացողների քանակը շատ մեծ է, կփորձեմ խորհրդի կարգով հուշել՝ հատկապես ինչն է օգտակար և նպատակահարմար առաջնագիծ ուղարկելու համար:
Ամեն ինչ իր ժամանակին Ժողովուրդ ջան, բա եթե ադրբեջանական բանակը , ռազմական առումով, հասել է իր նպատակներին ու ինչպես իրենք են ներկայացնում «գրավել է» Արցախի կեսը , հիմա ինչու՞ է հիստերիայի մեջ գոռում Ստեփանակերտի մասին:
Պատասխանում եմ նրանց, ովքեր ջահել, պատվով ծառայած- վերադարձած տղաներին, ուղղակի տղամարդ քաղաքացիներին փողոցներում հարցնում են՝ դու այստե՞ղ ես...
Հավանաբար բոլոր տեղերում կա այս հարցն ու անտեղի մտահոգությունը:
Ադրբեջանը պետական սահմանի մասին համաձայնագիր ունի միայն ՌԴ-ի հետ։ Մյուս երեք ցամաքային հարևանների՝ Վրաստանի, Հայաստանի Հանրապետության ու Իրանի հետ նման համաձայնագրեր չունի, այսինքն, այդ սահմանները փաստացի կամ պայմանական առկա են, բայց դրանք «միջազգայնորեն ճանաչված» չեն, քանի դեռ չկա «պետական սահմանի մասին» միջպետական համապատասխան համաձայնագիր...