Քիչ առաջ ոստիկանության զորքերը մտան Էջմիածին քաղաք։ Երկու ավտոբուս է բերվել Էջմիածին, որոնք, ըստ երևույթին, սպասում են հրահանգի։ Մայր Աթոռի բակում իրավիճակը գերլարված է։ Հավաքված քաղաքացիները թույլ չտվեցին իրավապահներին իրենց հետ տանել Շիրակի թեմի առաջնորդ Միքայել Սրբազանին։ Այստեղ են ժամանել նաև կարմիրբերետավորները։ Մայր Աթոռի մոտ հավաքված քաղաքացիները կոչ են անում բոլոր հայերին հավաքվել Մայր Աթոռի բակում և կանգնել ի պաշտպանություն Եկեղեցու։               
 

Բնության, մարդկանց և այն մասին, թե ինչու հոռետեսությունը գերադասելի է լավատեսությունից

Բնության, մարդկանց և այն մասին, թե ինչու հոռետեսությունը  գերադասելի է լավատեսությունից
04.04.2014 | 11:47

1988 թ. գերմանական Volkswagen ավտոկոնցեռնը և Time ամսագիրը դիմեցին իրենց ժամանակի հայտնի մտածողներին` գրել մի քանի բառ ապագայի մարդկանց, ովքեր ապրելու են 2088 թվականին: ԿՈՒՐՏ ՎՈՆԵԳՈՒՏԸ նրանցից մեկն էր, որ համաձայնեց ուղերձ հղել ապագա սերունդներին:
2088 թվականի տիկնայք և պարոնայք:
Ենթադրվում է, որ դուք կունկնդրեք անցյալից եկող իմաստնության խոսքերը, որ XX դարում ապրողներիցս ոմանք հղում են ձեզ: Հիշեք խորհուրդը, որ Շեքսպիրի «Համլետի» Պոլոնիուսն էր տալիս. «Ամենից կարևորը` հավատարիմ եղեք ինքներդ ձեզ»: Կամ թեկուզ Հովհաննես Աստվածասերի խոսքերը. «Վախեցեք Աստծուց և փառք տվեք նրան, քանի որ նրա ժամն է եկել»: Իմ դարաշրջանից լավագույն խորհուրդը և ընդհանրապես բոլորին ցանկացած ժամանակ, կարծում եմ, այն աղոթքն է, որ առաջինն օգտագործել են ալկոհոլիկները, ովքեր հույս ունեին այլևս երբեք չխմել. «Աստված իմ, տուր ինձ հոգեկան անդորր` ընդունելու այն, ինչ ես չեմ կարող փոխել, ուժ տուր փոխեմ այն, ինչ կարող եմ, և իմաստնություն, որ մեկը մյուսից տարբերեմ»:
Մեր դարում, ի տարբերություն այլ դարերի, իմաստուն խոսքերը ապարդյուն չէին տրվում: Կարծում եմ` այն պատճառով, որ մենք առաջինն արժանահավատ տեղեկություններ ունեցանք մարդկության վիճակի մասին` որքան ենք մենք, որքան սնունդ կարող ենք աճեցնել ու հավաքել, որքան արագ ենք բազմանում, ինչից ենք հիվանդանում, ինչն է մեզ սպանում, որքան ենք օդն աղտոտում, որքան ջուրն ու հողը, որոնցից է կախված կյանքի ձևերի քանակն ու բազմազանությունը, որքան դաժան ու անխնա է լինում բնությունը և այլն, և այլն: Կարծում եք` հե՞շտ է աջ ու ահյակ իմաստնություններ ցրել, երբ մեր շուրջբոլորն այդքան վատ լուրեր կան:
Ինձ համար ամենացնցող տեղեկությունն այն էր, որ Բնությունը ինքն իրեն չի պահպանում: Նրան պետք չէ մեր օգնությունը, որպեսզի մոլորակը մասերի բաժանի ու նորից հավաքի, այլ կերպ, բայց ոչ կենդանի էակների կյանքի բարելավման համար: Բնությունն այրում է անտառները կայծակի հարվածով: Բերրի հողերը ծածկում է հրաբխի լավայով` ոչնչացնելով կենդանի ամեն ինչ ավելի արդյունավետ, քան քաղաքի հսկայական ավտոկայանատեղերը: Անցյալում Բնությունը վիթխարի սառույցները Հյուսիսային բևեռից քարշ տվեց` դարերով փոխելով Եվրոպայի, Ասիայի ու Հյուսիսային Ամերիկայի լանդշաֆտը: Պատճառներ չկան մտածելու, որ նորից նույնը չի անի երբևէ: Հենց հիմա նա արդեն աֆրիկյան արգելոցներն է անապատացնում, քաղաքներ է ջնջում տեղատվության ալիքներով, մի օր էլ մեր գլխին կթափի շիկացած քարեր տիեզերքից: Բնությունը կարող է մի ակնթարթում ոչնչացնել կենդանի ամեն ինչ, չորացնել օվկիանոսներն ու ջրի տակ թողնել ամբողջ մայր ցամաքները: Եթե մարդիկ կարծում են, որ Բնությունն իրենց բարեկամն է, նրանց հաստատ ուրիշ ոչ մի թշնամի պետք չէ:
Այո, դուք, որ ապրում եք հարյուր տարի հետո, պետք է ստույգ իմանաք, և ձեր թոռներն ավելի լավ իմանան. Բնությունն անխնա է, երբ գործը վերաբերում է կոնկրետ վայրում և ժամանակում հասանելի սննդի և կյանքի քանակի համամասնությանը: Ի՞նչ եք անելու դուք և Բնությունը մոլորակի գերբնակեցվածության հետ: Հիմա` 1988-ին, մենք նման ենք սառցաբեկորի նոր տեսակի` տաքարյուն ու բանական, անկանգ, շուրջբոլորն ամեն ինչ խժռելու, սիրով զբաղվելու, բազմանալու և ամեն ինչ իր տակ թաղելու մեջ:
Լավ մտածելով, ես նույնիսկ չեմ պատկերացնում, որ Դուք և Բնությունը կարող եք գլուխ հանել այդքան շատ մարդկանցից և այդքան քիչ պարենի պաշարից:
Հաջորդ խելագար գաղափարը, որ ես կարող եմ ձեզ առաջարկել. գուցե արժի ջրածնային ռումբեր միմյանց գլխին թափել, որպեսզի հետո, վերջապես մեր ուղեղը սկսի զբաղվել ավելի խոր խնդրով` որքան ավելի դաժան կլինի Բնությունը մեր նկատմամբ, որ մեր էությամբ հենց ինքը` Բնությունն ենք:
Հիմա, երբ մենք կարող ենք քննարկել ստեղծված քաոսը, հույս ունեմ, որ դուք արդեն դադարել եք ընտրել ողբալիորեն անկիրթ լավատեսներին ղեկավար պաշտոններում: Նրանք համեմատաբար օգտակար էին միայն այն ժամանակ, երբ ոչ ոք գաղափար էլ չուներ, թե ինչի կհանգեցնի նրանց անսանձ լավատեսությունը, այսինքն` վերջին յոթ միլիոն տարիներին: Իմ ժամանակներում նրանք դարձել են իսկական աղետ` ղեկավարելով բարդ անվանումներով ինստիտուտները, որոնք իբր ինչ-որ գործ են անում:
Այսօր մեզ պետք են կառավարիչներ, որ չեն խոստանում արագ և վերջնական հաղթանակ Բնության նկատմամբ` շնորհիվ անկոտրում համառության, որ այնքան բնորոշ է նրանց, այլ խելամտորեն ու տղամարդավարի խոստովանում են, որ մենք պետք է ընդունենք մեր պարտությունը Բնության առաջ հնարավորինս շուտ:
.Կրճատել և կայունացնել մարդկության պոպուլյացիան:
. Դադարել աղտոտել օդը, ջուրը և հողը:
. Դադարել պատերազմների պատրաստվել և սկսել իսկական խնդիրները լուծել:
. Սովորեցնել իրենց երեխաներին և իրենք իրենց` ինչպես ապրել այս փոքրիկ մոլորակում ու ջանալ չսպանել նրան:
. Դադարել մտածել, որ գիտությունը կարող է լուծել ցանկացած խնդիր, եթե տրիլիոն դոլար հատկացվի:
Դադարել մտածել, որ մեր թոռների համար ամեն ինչ կարգին կլինի` անկախ նրանից, թե որքան անմիտ ու կործանարար էիք դուք, միայն այն պատճառով, որ ապագայում նրանք կարող են մեծ տիեզերանավերով թռչել նոր, ավելի հարմար մոլորակներ: Որովհետև դա, մեղմ ասած, հիմարություն է: Եվ այլն, և այլն:
Ինչո՞ւ եմ ես այսքան հոռետես հարյուր տարի հետո ապրողների նկատմամբ: Գուցե այն պատճառով, որ ես չափազանց շատ ժամանակ եմ անցկացրել գիտնականների հետ և չափազանց քիչ նրանց հետ, ովքեր գրում են քաղաքական գործիչների ելույթները: Որքան ինձ հայտնի է, նույնիսկ բոմժերն ու բոմժուհիները 2088-ին սեփական ուղղաթիռներ կամ հրթիռներ կունենան: Ոչ ոք ստիպված չի լինի տնից դուրս գալ նույնիսկ աշխատանքի կամ սովորելու գնալու համար, արդեն չեմ ասում, որ պարզապես դադարի հեռուստացույց նայել: Բոլորը օրերով նստած կլինեն` միացած համաշխարհային համակարգչային համակարգերին և նարնջի հյութ կխմեն ձողիկով` ինչպես տիեզերագնացները:


Ողջույններով` Կուրտ ՎՈՆԵԳՈՒՏ
Թարգմանությունը` Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆԻ

Դիտվել է՝ 1911

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ