Սրանք կարծեցին`
իմ չլինելը օգուտ է իրենց,
և քանի գնաց խորն հարվածեցին,
որ երևային իրենք ինձնից մեծ:
Որ ես փոքր եմ` այդ ինքս եմ ասում,
բայց Աստծո փոքր եմ, ոչ սովորական,
և չեն սպանում մեծերը փոքրին,
այլ պաշտպանում ու հոգում են նրան,
քանի որ «ով իր եղբորն սպանի
սուտ առաքյալ է, և սուտ ուսուցիչ»,
սակայն ինձ եղբայր էլ չընդունեցին,
և հաշվի չառան ճրագը ձեռքիս
և խաչն իմ անձի քայլերին ցուցիչ…
Հիմա մտքերից զորքեր կազմելով
ելել, ուզում են լրիվ ավերել
իմ վանքը պայծառ,
և չեղյալ կոչել Սերն Արեգակի,
որ Տերն է իրենց և Նրանով են
դառնում տոհմածառ:
Մաքսիմ ՈՍԿԱՆՅԱՆ