Վաշինգտոնից՝ Թյենծին. Փաշինյանի բլեֆի առաջին մերկացումը

ՇՀԿ գագաթնաժողովի ժամանակ (Չինաստանի Թյենծին քաղաք) հրապարակայնացվեց Ալիևի և Փաշինյանի սկզբունքային տարաձայնությունը։

Ալիևը հայտարարեց, որ «Զանգեզուրի միջանցքը» դառնալու է Միջին միջանցքի և «Հյուսիս–Հարավ» միջանցքի առանցքային հատված։ Այս ձևակերպումը վկայում է Բաքվի հետևողական քաղաքականության մասին՝ առաջ մղելու արտատարածքային միջանցքի գաղափարը։

Փաշինյանը նույն հարթակից արձագանքեց՝ մերժելով «միջանցք» եզրը և շեշտելով, որ Վաշինգտոնում Հայաստանի և ԱՄՆ-ի միջև ձեռք բերված պայմանավորվածությունները վերաբերում են «Թրամփի ուղուն»՝ ներդրումային ծրագրին, որն ուղղված է «միջազգային խաղաղության և բարգավաճման» նպատակի իրագործմանը։

Սա վստահաբար տերմինների բախում չէ, այլ պատկերացումների խորքային կոնտրաստ:

Երևանը փորձում է հարցը ձևակերպել որպես տնտեսական և ներդրումային համագործակցություն, իսկ Բաքուն այն ընկալում է որպես աշխարհաքաղաքական վերահսկողության գործիք։

Հետևաբար Փաշինյանի պնդումը, թե Վաշինգտոնի հուշագրից հետո խաղաղություն է հաստատվել, չի համապատասխանում իրականությանը, չի հաստատվում փաստերով:

Խաղաղություն չի կարող լինել, երբ նույն փաստաթուղթը կողմերը մեկնաբանում են տարբեր տրամաբանությամբ։

Այս հակասությունը, անշուշտ, խորանալու է և հայ- ադրբեջանական ուժային դիսբալանսի պայմաններում ուրվագծվում են երկու հնարավոր սցենարներ.

1. Դիվանագիտական դիմակայություն՝ Հայաստանի ամուր միջազգային երաշխիքների դեպքում։

Խնդիրն այն է, սակայն, որ Փաշինյանի իշխանությունը հետևողականորեն խարխլում է այն անվտանգային թեկուզ և անկատար միջավայրը, որում գտնվում է Հայաստանը՝ չունենալով անվտանգության որևէ երաշխիք Արևմուտքից:

Դժվար չէ պնդել, որ Հայաստանը ԱՄՆ-ի կամ ԵՄ-ի աչքերում չունի ստրատեգիական արժեք ու դժվար է պատկերացնել, որ արևմտյան որևէ երկիր կգնա մեզ անվտանգության երաշխիքներ տալու ճանապարհով, եթե դրա գինը լինելու է այդ երկրի հակադրությունը Թուրքիայի և Ադրբեջանի հետ:

2. Միակողմանի զիջումներ կամ պատերազմի վտանգ Հայաստանի համար, եթե այդ երաշխիքները չլինեն։

Որ սցենարն էլ գործի դրվի, խաղաղության մասին խոսելը առնվազն վաղաժամ է։

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Կիմանանք, թե ով է իրականում հանձնել Արցախը
• Երրորդ հանրապետության փիլիսոփայությունը փոխարինվում է նոր մոդելով, որը ձևավորվում է արտաքին ուժերի թելադրանքով
• Հայաստանի ինքնիշխանության նոր փորձությունը. «միջանցքային» սպառնալիքը պահպանվում է
• Անհրաժեշտ է ընդդիմության կոնսոլիդացիա՝ Եկեղեցու պաշտպանության և սահմանադրական արժեքների պահպանության օրակարգով
• «Միջանցքային» հայտարարություններ Բաքվից
• Ալիևը փաստացի կրկնել է Փաշինյանի միտքը
• Հայտարարություն
• Փաշինյանի երեք վտանգավոր խոստովանությունը
• Պաշտոնյաների սխալների «գինը» վճարում է ժողովուրդը
• Հայաստան–Իրան․ անվստահության ստվերը
• Թրամփը Հայաստանի համար նոր անուն է գտել
• Պարտությունները ներկայացվում են իբրև «խաղաղության նոր տրամաբանություն»
• Փաշինյանի գրառումներից հետո ստիպված ես ամաչել հերոսների հիշատակի առաջ
• Օվերչուկի հայտարարության առիթով
• Ընդդիմադիր կոնսոլիդացիայի մի քանի սկզբունքներ
• Կարապետյանների 500 մլն դոլարանոց հայցը և հնարավոր լուծումները
• Հայ-ադրբեջանական խաղաղության նախաստորագրված տեքստի ականները
• Բանակցությունների սեղանին դրվածը մեր անվտանգության ու ինքնիշխանության հարցն է, ոչ թե հավասարակշռված խաղաղության մոդելը
• Վաշինգտոնի «խաղաղության» իրական գինը
• «Թրամփի ճանապարհը». միջանցք՝ արևմտյան փաթեթավորմամբ

Մեկնաբանություններ