«Հրապարակը» գրում է. ««Հանուն Արցախի և Հայաստանի փրկության» խորագրով շաբաթ օրը Ազատության հրապարակում անցկացվելիք միտինգին 17 ուժերն ավելի խնամքով են պատրաստվում։

Վեր­նագ­րով ար­տա­հայտ­ված հար­ցը հենց այն­պես չէ, որ ա­ռա­ջա­ցել է, այս­պի­սի հար­ցադր­ման հա­մար ար­դեն կան բա­վա­րար հիմ­քեր: Ե­թե ԱԱԾ-ում (սույն մար­մի­նը պաշ­տո­նա­պես այդ­պես է հան­դես գա­լիս և այդ­պես է ներ­կա­յաց­վում) գլ­խի չեն ընկ­նում, թե ինչ նկա­տի ու­նենք ու բա­ցատ­րու­թյան կա­րիք ու­նեն, սի­րով կբա­ցատ­րենք ու կման­րա­մաս­նենք:

Քայ­քայ­ված տն­տե­սու­թյուն, ա­ռող­ջա­պա­հա­կան կո­լապս, սո­ցիալ-տն­տե­սա­կան անմ­խի­թար վի­ճակ, պա­տե­րազ­մի սար­սա­փե­լի հետևանք­ներ, ա­վեր­ված պե­տա­կան ինս­տի­տուտ­ներ, ար­տա­գաղ­թե­լու ցան­կու­թյուն հայտ­նած հա­զա­րա­վոր քա­ղա­քա­ցի­ներ, զին­ված ու­ժե­րը սպա­ռա­զի­նու­թյամբ ու մարդ­կա­յին ռե­սուր­սով զի­նե­լու մեծ անհ­րա­ժեշ­տու­թյուն, ար­տա­քին հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը հիմ­նա­հա­տակ ոչն­չաց­րած պե­տու­թյուն... Այս­պի­սի ժա­ռան­գու­թյա­նը ո՞վ կու­զե­նա տեր կանգ­նել։

Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի դի­մադ­րու­թյան և իշ­խա­նու­թյու­նը պա­հե­լու ա­մեն օրն ակն­հայ­տո­րեն ժա­մա­նա­կի լուրջ կո­րուստ է։ Նրա պաշ­տո­նա­վար­ման յու­րա­քան­չյուր օրն ան­դառ­նա­լի վնաս­ներ է տա­լիս պե­տու­թյա­նը։

Չնա­յած ընդ­դի­մու­թյան միաս­նա­կան թեկ­նա­ծուի՝ Վազ­գեն Մա­նու­կյա­նի շուրջ կա ո­րո­շա­կի փոխ­հա­մա­ձայ­նու­թյուն, սա­կայն ինչ­պես ընդ­դի­մու­թյան ո­րոշ ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, այն­պես էլ դր­սում վե­րա­պա­հում­ներ ու­նեն։ Ռու­սաս­տա­նում քա­ղա­քա­կան շր­ջա­նակ­նե­րը Մա­նու­կյա­նի թեկ­նա­ծու­թյանն այն­քա­նով են կողմ, որ այլ ընդ­գծ­ված թեկ­նա­ծու Հա­յաս­տա­նում չեն տես­նում։

«Ի­րա­տե­սը» աշ­խա­տան­քի և սո­ցիա­լա­կան հար­ցե­րի նո­րան­շա­նակ նա­խա­րար Մես­րոպ Ա­ռա­քե­լյա­նից հե­տաքր­քր­վեց՝ կա­ռա­վա­րու­թյա­նը, ո­րի ան­դամ է նաև նա, հա­սա­րա­կու­թյու­նը «դա­վա­ճան», «հող հանձ­նող» գնա­հա­տա­կանն է տա­լիս, ինչ­պե՞ս է ստաց­վում ապ­րել ու գոր­ծել այդ պի­տակ­նե­րով:

Գոր­ծած մեղ­քը խոս­տո­վա­նե­լը մեղ­մաց­նում է հան­ցա­նքը, բայց դրա հետևան­քը չի վե­րաց­նում։ 2,5 տա­րի ա­ռաջ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին մի թթու խոսք ա­սե­լու հա­մար քիչ էր մնում մեզ խժ­ռեին, կա­խա­ղան հա­նեին, իսկ այ­սօ՞ր...

Սեպ­տեմ­բե­րի 27-ից մինչ Նի­կո­լի հայ­րե­նա­դավ կա­պի­տու­լյա­ցիոն ստո­րագ­րու­թյու­նը, դրա­նից հե­տո ու նաև այ­սօր տա­րօ­րի­նակ լռու­թյուն է պահ­պա­նում երկ­րի պաշտ­պա­նու­թյա­նը կոչ­ված ԵԿՄ-ն: Միակ «մաս­նակ­ցու­թյու­նը» պա­տե­րազ­մա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րին ԵԿՄ վար­չու­թյան նա­խա­գահ Սա­սուն Մի­քա­յե­լյա­նի պա­տա­հա­բար բե­կո­րա­յին վնաս­վածք ստա­նա­լու մա­սին պատ­մող տե­սա­նյութն էր:

Լիդեր է բնությունից: Եղեռնից մազապուրծ, Երևան եկած Մանուկյանների երկրորդ սերնդի մաթեմատիկոսներից է. հայրը` Միքայել Մանուկյանը, ֆիզմաթ գիտությունների դոկտոր-պրոֆեսոր էր: Ֆիզիկոսներին մշտապես պետք է լուրջ վերաբերվել. նրանք մեծանում, պաշտոն են ստանում, նաև` երկար խաղացողներ են:

Ընդդիմադիր 16 կուսակցությունները որոշում են կայացրել վարչապետի թեկնածու առաջադրել Վազգեն Մանուկյանին, որը անցումային կառավարություն կձեւավորի, եւ մեկ տարում կիրականացվեն արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ: