Հի­շենք` Ա­դոլֆ Հիտ­լե­րը «գի­գան­տո­մա­նիա» ու­ներ. նա սի­րում էր ահ­ռե­լի զոր­քեր, ահ­ռե­լի բարձր շեն­քեր, ահ­ռե­լի քա­ղաք­ներ, ահ­ռե­լի հա­մա­կենտ­րո­նաց­ման ճամ­բար­ներ:

Հայաստանի ԱԱԾ նախկին տնօրեն Արթուր Վանեցյանը ռուսական «Интерфакс» գործակալությանը հարցազրույցում մանրամասներ է պատմել իր ղեկավարելիք կուսակցության մասին: Վանեցյանը նշել է, որ ընդդիմադիր կուսակցության գաղափարախոսության հիմքում ավանդույթներն ու առաջընթացն են լինելու:

Երբ Ռուբեն Հայարապետյանին բերման ենթարկեցին և բաց թողեցին, նա հայտարարեց․ «Մի գեղեցիկ օր ես եմ պառկացնելու ու ոտքերս մաքրելու իրենց վրա»։ Այս հայտարարությունն արժանացավ իշխանական պատգամավորների բուռն արձագանքին, ինչպես կարելի էր այդպես արտահայտվել։

ԱԱԾ նախ­կին տնօ­րեն ԱՐ­ԹՈՒՐ ՎԱ­ՆԵ­ՑՅԱ­ՆԸ հան­դիպ­ման էր հրա­վի­րել տպա­գիր լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի խմ­բա­գիր­նե­րին՝ հան­րայ­նաց­նե­լու իր քա­ղա­քա­կան ծրագ­րե­րը: Շուրջ 3 ժամ տևած հան­դի­պու­մից ներ­կա­յաց­նում ենք ո­րոշ հատ­ված­ներ.

Ե­թե այդ­պես ա­սեն, այն էլ՝ Ստե­փա­նա­կեր­տում, ա­պա դա մե­ծա­մաս­նու­թյան նե­րո­ղա­միտ ժպի­տը կա­ռա­ջաց­նի։ Ար­ցա­խում զին­վո­րա­կան­նե­րը միշտ էլ արտ­գործ­նա­խա­րար­նե­րից պա­կաս չեն ի­մա­ցել։ 

Սկզ­բում ԱԺ մե­ծա­մաս­նու­թյու­նը ցան­կա­նում էր ողջ պա­տաս­խա­նատ­վու­թյունն իր վրա վերց­նել, հե­տո ի­րա­վա­բա­ննե­րի, հա­վա­նա­բար դես­պան­նե­րի խոր­հր­դով հետ կանգ­նեց և ո­րո­շեց հար­ցը դնել հան­րաք­վեի։ Ե­թե հան­րաք­վե լի­նի, այն ոչ թե կլու­ծի ՍԴ-ի հար­ցը, այլ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի կա­ռա­վա­րու­թյան վս­տա­հու­թյան հան­րաք­վե կլի­նի։

ՀՀ գոր­ծող իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի բազ­մա­թիվ թույլ կե­տե­րից մե­կը ռե­սուրս­նե­րի պա­կասն է։ Խոս­քը կա­ռա­վար­ման‚ վեր­լու­ծա­կան‚ ի վեր­ջո նաև ին­տե­լեկ­տուալ ռե­սուր­սի պա­կա­սի մա­սին է։ Եվ ե­թե սրան գու­մա­րում ենք նաև ի­րա­կան՝ շո­շա­փե­լի ռե­սուրս­նե­րի դե­ֆի­ցիտն ու կա­ռա­վար­ման ինս­տի­տու­ցիո­նալ հա­մա­կար­գի բա­ցա­կա­յու­թյու­նը‚ ա­պա հաս­կա­նա­լի է դառ­նում‚ որ իշ­խա­նու­թյան մոտ‚ այն պա­հից սկ­սած‚ երբ հա­սա­րա­կու­թյու­նը դուրս ե­կավ էյ­ֆո­րիա­յից‚ պետք է սկս­վեին տե­սա­նե­լի խն­դիր­նե­րը։

Զար­մա­նա­լի ազգ ենք։ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի իշ­խա­նու­թյուն գա­լուց հե­տո գրե­թե ա­մեն օր քն­նար­կում­նե­րի ծի­րում էր այն, որ իշ­խա­նու­թյա­նը հա­կակշ­ռող ընդ­դի­մու­թյուն չի ստեղծ­վում, չկա, չի ձևա­վոր­վում։ Հի­մա էլ պարզ­վում է, որ ո­րոշ ու­ժեր փոր­ձում են այս հար­ցում հա­մախմ­բում ի­րա­կա­նաց­նել, բայց նույն ընդ­դի­մա­դիր հատ­վա­ծից ար­դեն խան­գա­րող­ներ կան։

Նույ­նիսկ դժ­վար է ա­սել, թե մեր քա­ղա­քա­կան շատ սու­բյեկտ­ներ երբ­վա­նից դար­ձան այս­քան քծ­նող ու ան­տե­ղի հա­վակ­նոտ։ Օ­րերս մեզ պատ­մե­ցին մի դր­վագ, ո­րը որ­քան տհաճ էր, նույն­քան էլ ող­բեր­գա­կան։

«Օ­րերս «Հայ­կա­կան ժա­մա­նա­կում» տպագր­ված հոդ­վա­ծը, որ­տեղ ոս­տի­կա­նու­թյան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը` ՎԵ­ՏՈ-ին և «Ա­դեկ­վատ­նե­րին» բեր­ման են­թար­կե­լու հետ կապ­ված, ներ­կա­յաց­րել էին որ­պես սա­բո­տաժ և հա­կաիշ­խա­նա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­ներ, վր­դո­վեց­րել է ոս­տի­կան­նե­րին: