Թուրքիայի արտգործնախարար Հաքան Ֆիդանը երեքշաբթի հայտարարել է, որ Ռուսաստանի և ՈՒկրաինայի պատվիրակությունների միջև բանակցությունները տեղի կունենան այս շաբաթ՝ Ստամբուլում, և Թուրքիան ակնկալում է, որ երկխոսությունը կշարունակվի։ Թուրքական պատվիրակությունը ևս ներկայացված կլինի Ստամբուլում անցկացվելիք բանակցություններին։               
 

«Վրեժն ինքնուրույնություն ունեցող, աշխարհին բան ասող տեսակ է»

«Վրեժն ինքնուրույնություն ունեցող, աշխարհին բան  ասող տեսակ է»
21.10.2016 | 10:53

Երևանի Ա. Իսահակյանի անվան կենտրոնական գրադարանում տեղի ունեցավ գրող, հրապարակախոս ՎՐԵԺ ՍԱՐՈՒԽԱՆՅԱՆԻ «Տարոնականչ» պատմվածքների ժողովածուի շնորհանդեսը։


«Մենք գիտենք, որ դրախտը Տարոն աշխարհում է եղել, Տարոնը եղել է աշխարհի սկիզբը, Մհերի դռան վայրը...- ասաց գրադարանի տնօրեն ՀԱՍՄԻԿ ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆԸ:- Տարոն աշխարհից են Նարեկացին, Խորենացին ու այդպես շարունակաբար, մինչև Թումանյան: Այստեղ` դահլիճում, շատ հզոր տարոնցիներ են նստած: Ինքս էլ այդ աշխարհի ծնունդ եմ, ու իմ խոսքը պետք է շատ զգուշավոր լինի, որովհետև տարոնցին ոչ միայն իր արարքների, նաև իր բառի նկատմամբ պատասխանատվություն ունի»:
Հասմիկ Կարապետյանը նշեց, որ Վրեժ Սարուխանյանը լրագրողի համառությամբ հավաքել է Տարոն աշխարհի պատմությունները և մեր սեղանին է դրել գեղարվեստական պատում` փաստավավերագրական հիմքով. «Երբ կարդացի «Էրգիր» բանաստեղծության «Էրգիրը աչքեր ունի, կապույտ են, բիբերը` սև» տողերը, հիշեցի իմ սասունցի մամիկին` իր կապույտ աչքերով: Այն բոլոր կարոտները, որ Վրեժը դրել է իր բանաստեղծության մեջ, ես տեսել եմ իմ մամիկի հայացքում: Ամեն առավոտ նա դեմքով դառնում էր դեպի Էրգիր ու իր աղոթքն էր անում: Պատմում էր, որ գաղթի ճանապարհին Լոռի են գնացել, հետո Լոռին թողել, եկել են Թալին: Երբ արդեն մեծ էի, հարցրի` Ջոջո (մամիկին այդպես են ասում սասունցիները), ծառ ու անտառ թողած ինչո՞ւ ես եկել այս քարուքռի մեջ, ասաց` լաո, էնտեղից Էրգիրը չերևեր»:


Գրողների միության նախագահ ԷԴՎԱՐԴ ՄԻԼԻՏՈՆՅԱՆՆ ընդգծեց, որ հայրենասիրության մասին գրելը հեշտ չէ. «Ինձ միշտ հետաքրքրել է, թե գրողն ինչպես է գրում, ոչ թե ինչի մասին է գրում: Ամեն հուզական բան հայրենասիրություն չէ, և Վրեժ Սարուխանյանը խույս է տվել դրանից: Մեր մեծ կորուստները ոչ թե հուզելու, այլ մեզ ամրացնելու, ապագան պահպանելու համար են»:


Բանաստեղծ ԽԱՉԻԿ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆԸ նկատեց, որ մարդն ինչպես ապրում, այդպես էլ գրում է. «Տեսնում ենք գրականության մի տեսակ, որ բուսականություն է հիշեցնում, ապրում են չգիտես ոնց, ուզում են հերոսականացում գրել-պատկերել: Դա չի լինելու: Վրեժի մոտ կլինի, որովհետև իր զինվոր թոռնիկին հպարտորեն գրկում էր ու կանգնում սահմանին, իհարկե, տագնապներով: Ես էլ զինվորի հայր եմ, այդ տագնապներն ապրում էի, բայց մտածում էի` եթե ծանոթով տուն բերեմ, հետո ո՞նց նայենք հայրենիքի աչքերին: Վրեժը ինքնուրույնություն ունեցող, աշխարհին բան ասող տեսակ է: Մեր հոգեղեն հայրենիքը շատ ավելի մեծ է, քան այս առարկայականը, որ ունենք: Ես հավատում եմ, որ «Տարոնականչն» այն ազդակներից մեկն է, որ պիտի մեզ անընդհատ մղի դեպի մեծ հայրենիք ունենալը: Էրգիրը մենք զոռով չենք պահում, մեզ հետ, մեր մեջ է լցված, կարոտ է, որ մենք ապրում ենք, վերապրում ենք»:


Խոսք ասացին գրողի հարազատները, ընկերները, նրանց թվում` գրողներ, պատմաբաններ, լրագրողներ։
Միջոցառումը ծաղկեցրեց «Տարոն» ազգագրական երգի-պարի համույթը: Սասնա երգեր հնչեցրին գուսան Հայկազը, Ներսիկ Իսպիրյանը, աշուղ Ռազմարը:
Վրեժ Սարուխանյանն իր երախտագիտությունը հայտնեց գրքի հովանավորին` «Ապավեն» ընկերության գլխավոր տնօրեն Արսեն Ղազարյանին, սիրտը վիրահատող բժշկին, իր հայրենակցին` Գագիկ Հեբոյանին: Նշեց նաև, որ իր հերոսները հորինված մարդիկ չեն, իրական կյանքի մարդիկ են, մի քանիսի ազգականները, թոռները ներկա էի ցերեկույթին: «Շնորհակալ եմ, որ հարգեցիք գիր ու գրականությունը, Տարոն աշխարհի պատմությունը, Էրգրի թեման, ձեր մեջ կա տարոնականչ, և այդ կանչով եկաք այստեղ»,- միջոցառմանը ներկա հյուրերին դիմեց Վրեժ Սարուխանյանը:
Հեղինակը գիրքը նվիրել է բոլոր ժամանակների հայոց զինվորին:


«Տարոնականչը» հեղինակի նախորդ գրքի` «Էրգրականչի» թեմատիկ-գաղափարական շարունակությունն է: Ժողովածուի պատմվածքները նախապես տպագրվել են «Իրատես» թերթում:


Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1907

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ