ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփը հայտարարել է, որ կքննարկի Իրանը կրկին ռմբակոծելու հնարավորությունը, եթե Թեհրանն ուրանը հարստացնի մինչև «տագնապալի» մակարդակի։ Թրամփը հավելել է, որ կցանկանար տեսնել, թե ինչպես են Միջազգային ատոմային էներգիայի գործակալության կամ այլ հեղինակավոր աղբյուրի տեսուչները ստուգում Իրանի միջուկային օբյեկտներն անցյալ շաբաթավերջին դրանց ռմբակոծությունից հետո։               
 

«Թոզ» են փչում

«Թոզ» են փչում
13.11.2017 | 20:00

Երեկ վերջապես հայտարարվեց Կարեն Կարապետյանի վարչապետության մեկ տարվա ընթացքում անընդհատ թմբկահարվող ներդրումների մասին: Սակայն այդ տնտեսական «բեկումնային» իրադարձությանը ներկա չէր վարչապետը: Սա քաղաքական տարաբնույթ մեկնաբանությունների առիթ է տալիս: Փոխարենը և՛ «Ռիո» առևտրային կենտրոնի բացմանը, և՛ ներդրողների ակումբի միջոցառմանը ներկա էր Սերժ Սարգսյանը: Սրանք զուտ տնտեսական միջոցառումներ են, և վարչապետի ներկա չլինելը խիստ տարօրինակ էր: Այդուհանդերձ, վերադառնալով ներդրումներին, փաստենք, որ «Տաշիր» ընկերությունը Հայաստանի ներդրողների ակումբի և մի շարք միջազգային կազմակերպությունների հետ մտադիր է ավելի քան 1 միլիարդ դոլարի ներդրում անել Հայաստանի էներգետիկ ոլորտում: Մասնավորապես, 900 մլն դոլար ներդրվելու է ՀԷՑ-ի արդիականացման, 200 մլն դոլար՝ «Շնող» հէկի կառուցման համար: Այս ամենի արդյունքում 2,5 հազար նոր աշխատատեղ կբացվի: Հետաքրքիր թվեր է ստացվում: «Ռիո» մոլում 40 մլն ԱՄՆ դոլարի ներդրում է արվել, որն ապահովելու է շուրջ 500 նոր աշխատատեղ:


Ի՞նչ է ստացվում. 1 միլիարդ դոլարի ներդրման արդյունքում բացվելու է 2,5 հազար նոր աշխատատեղ, իսկ 40 մլն ԱՄՆ դոլարի դեպքում`500: Այսինքն, 1 միլիարդը, ինչպես տնտեսական բառապաշարով են ասում, ամենևին էլ մուլտիպլիկացիոն զարգացում չի ենթադրում: Ընդամենը էլցանցերը գնած Կարապետյանը սեփական բիզնեսում ներդրում է անում` շահույթ հետապնդելու ակնկալիքով: Հիմա որքանո՞վ է արդարացի սա համարել ներդրումային խոշոր ծրագիր, տնտեսության զարգացման խթան և իրավիճակի շտկման մեծ ազդակ: Ոչ ոք չի հերքում, որ այդ գումարները տնտեսության մեջ որոշակի ազդեցություն չեն ունենա, բայց փաստն այն է, որ այդ 1 միլիարդի ներդրման ամենակարևոր բաղադրիչը` աշխատատեղերը, չնչին տոկոսով է ապահովվում, այսինքն` աշխատատեղերի ստեղծումը միջին հաշվով չորս անգամ պակաս է լինում: Ստացվում է, որ պետության ղեկավարների լիարժեք հովանավորումը վայելող մեծահարուստը սեփական բիզնեսն է զարգացնում, և դա իշխանությունը համարում է իր տասնամյակի փառավոր ձեռքբերումը: Իսկ հասարակությունն էլ չգիտես ինչու ոչ մի շոշափելի տարբերություն չի զգում երկրում մեկ, թե տասնմեկ միլիարդի ներդրում եղավ: Սակայն շատ լավ զգում է, թե ինչպես իր եկամուտը հազար դրամով չի ավելանում, բայց խանութում գները ժամ առ ժամ են բարձրանում: Շատ «անզգամ» ժողովուրդ դուրս եկանք:


Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2717

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ