Մեր երկրի վերջին իրադարձությունները ստիպեցին Հայաստանը դիտել տարբեր երկրների համեմատությամբ, ավելի սևեռվել ազգային գիտակցության, ազգային արժեքների վրա: Շատ ավելի ընդգծվեց, որ մեր երկրում տեղի ունեցող յուրաքանչյուր ցնցում ծանր է անդրադառնում արտերկրում բնակվող մեր հայրենակիցների վրա:

Չունե՞ք տպավորություն, որ իրադարձությունները Հայաստանում… դանդաղել են: Քանի օր է` ոչ մի կաթսա ու շերեփ, ոչ մի շրջափակում ու ֆուտբոլ փողոցում: Հայաստանի ուրախ հեղափոխությունը հրապարակներից մտավ տանիքի տակ: Սքանչելի երկիր ենք` մեկ շաբաթ ունեինք համաժամանակյա 2 վարչապետ: Մեկը` պաշտոնակատար, մեկը` դեռ չընտրված:

ՀՀԿ-ում, որ խորհրդարանում մեծամասնություն ունի, չգիտեն` ո՞ր ուժն է լինելու իշխանություն, ո՞րը` ընդդիմություն մայիսի 8-ից հետո, երբ փոքրամասնության ներկայացուցիչը կընտրվի վարչապետ: Այդ հարցի պատասխանը չունի անգամ ԱԺ պետաիրավական հարցերի հանձնաժողովի նախագահ Գևորգ Կոստանյանը:

Մոդելավորենք իրավիճակը` իրադարձություններից մի քիչ առաջ անցնելով: Ասենք, արդեն մայիսի 10-ն է` Հայաստանն ունի նոր վարչապետ, որ պարտավոր է կառավարություն կազմել: Ո՞վքեր են լինելու նորանշանակ նախարարները:

Սիրիայից հետո նրանց թիրախում Իրանն է: Ինչո՞ւ... Բնականաբար, առաջին հերթին հենց այս հարցն է առաջանում: Այդ կարևոր հարցին արդեն պատասխանել ենք մեր նախորդ հրապարակումներում և այժմ ընդամենը հիշեցնենք, որ խնդիրը ողջ մահմեդական աշխարհին դիմադրության ներուժից զրկելով, Երուսաղեմում գտնվող մահմեդական աշխարհի գլխավոր սրբավայրերից մեկը` Օմարի մզկիթը, քանդելու համար նախադրյալների ստեղծումն է, որպեսզի այն քանդելուց հետո հենց նույն վայրում կառուցվի դեռ ասպարեզ չեկած Նեռի (հակաՔրիստոսի, Համաշխարհային կառավարության կառավարչի) համար նախատեսված Սողոմոնի տաճարը:

Փոխզիջման փուլին արժե անդրադառնալ առանձնակի, որովհետև այդ փուլն առայժմ դեռ հնարավոր է. չէ՞ որ Սիրիայի վրա Արևմուտքի գրոհը լիովին ձախողվել է, իսկ Սիրիայի ու Իրանի կողմից Ռուսաստանի օգնությամբ Դամասկոսի արվարձանի՝ Արևելյան Ղուտայի, ազատագրումը լիովին անիմաստ է դարձրել Սիրիայի հարավի Էթ-Թանֆ քաղաքում ամերիկա-անգլիա-հորդանանյան բազայի ներկայությունը:

Այն, ինչ մայիսի 1-ին կատարվեց խորհրդարանում, ընդամենն արձանագրեց հեղափոխական պայքարի առաջին փուլի ավարտը։ Ընդդիմության և խորհրդարանական մեծամասնության միջև արձանագրվեց, որ առաջին փուլի արդյունքում կողմերը պահպանեցին դիրքերը, նաև ընդգծվեց, որ յուրաքանչյուրը վերահսկում է իր ռեսուրսը։

Մայիսի 1-ը Հայաստանին նոր վարչապետ չտվեց, ինչ-որ իմաստ կա, որ Շուշիի ազատագրման օրը պիտի վարչապետ ընտրվի: Մենք հայտնվել ենք տարօրինակ ժամանակներում` վերացել են հստակ սահմանները նախահեղափոխության, հեղափոխության ու հետհեղափոխության միջև:

Կարծես թե Հայաստանը վերջապես ազատվում է իր հետխորհրդային հիվանդությունից և սիրալիր դիմավորում է ժողովրդավարական փոփոխությունները` շնորհիվ ժողովրդական շարժման, որ առայժմ կարողանում է փոխզիջումային քաղաքականություն վարել Ռուսաստանի ու Արևմուտքի հետ հարաբերություններում` The Washington Post-ի բլոգում գրում է Դևիդ Իգնատիուսը: