Երեկ հաշվել էի այս կառավարության՝ ընդամենը վերջին ամիսներին արած անիմաստ, պետությանը ոչինչ չտվող ծախսերը։ Ավելի ճիշտ՝ դրանց մի չնչին մասը։ Այսօր կարդացի ևս մեկը՝ քաղաքապետարանը ամանորյա ձևավորման վրա ծախսել է 202,5 մլն դրամ կամ 505 հազար դոլար։
30 տարի «միջազգային հանրությունը» թքած ուներ Ադրբեջանի վրա էլ, մեզ վրա էլ: Այժմ էլ է այդպես. ընդամենը առաջարկվում էին փոխզիջումային լուծումներ, որոնց չընդունվելու դեպքում էլ, խնդրեմ, կարելի է հարցն ուժային տարբերակով լուծել:
Գրողը տանի, տիկնայք և պարոնայք քաղաքագետներ, մասնագետ վերլուծաբաններ, թուրքագետներ և այլ կարկառուն հարցազրույցներ տվողներ, բավական է ձեզ անձրևաորդի տեղ դրած, Ալիև հավից սարսափելի, ինքնագլուխ ու հզոր ոսոխի կերպար կերտեք ու սարսափ ներարկեք հայի ողնաշարի մեջ...
ՈՒժեղ պետական գործիչ Քոչարյան անդոնը տգետ անձնավորություն է, ավելի ստույգ՝ տգետ լակոտ է (լակոտը տարիքային կատեգորիա չէ, Քոչարյան անդոնը 90 տարեկանում էլ լակոտ կմնա՝ լակոտը բարոյական կերպար է, կյանքի ձև ու բովանդակություն):
Երևանում ամեն երկրորդ քայլին մի դեղատուն է ու մի բանկ: Դեղատների առատությունը պարզ է, դրսից բերում, մեկին տասը եկամտով վաճառում են հիվանդ ժողովրդին, ըստ որում, համաշխարհային գներից արդեն մի քանի անգամ բարձր:
Ադրբեջանը Նախիջևանին կապող ճանապարհի կարգավիճակի և գործելու պայմանների հարցում ներքաղաքական քննարկումների հռետորաբանությունը բավականին կուսակցականացված է և օբյեկտիվության պակաս ունի: Ի սկզբանե նշեմ, որ իդեալական և շահավետ տարբերակը Հայաստանի համար կլներ այն, որ այդ ճանապարհը գործեր որպես սովորական կապուղի...