Ստրասբուրգում մեկնարկել է ԵԽԽՎ ձմեռային նստաշրջանը: Այս նստաշրջանն ուշագրավ է նրանով, որ այնտեղ կարող է արծարծվել հայկական պատվիրակության լիազորությունները չճանաչելու հարցը: Ըստ գործող ընթացակարգի՝ նիստը նախագահողը նիստը բացելուց հետո հայտարարում է, որ հաստատվում են ազգային պատվիրակությունների լիազորությունները, և հարցնում, թե կա՞ն արդյոք առարկություններ: Եթե ԵԽԽՎ առնվազն 10 պատգամավորներ ոտքի կանգնեն և նրանցից մեկը հայտարարի, որ իրենք վիճարկում են Հայաստանի պատվիրակության լիազորությունների ճանաչման հարցը, նիստը նախագահողը այն կընդունի ի գիտություն: Հայկական պատվիրակության լիազորություների չճանաչման հիմք կարող է հանդիսանալ ԵԽԽՎ հայաստանյան պատվիրակության կազմի փոփոխությունը, ինչի արդյունքում ԱԺ «Ժառանգություն» խմբակցության ղեկավար Զարուհի Փոստանջյանը դուրս մնաց պատվիրակության կազմից: Զարուհի Փոստանջյանը սա համարում է քաղաքական հետապնդման արդյունք, որն անընդունելի է ԵԽԽՎ չափանիշներով: Հիշեցնենք, որ Զարուհի Փոստանջյանը ԵԽԽՎ նախորդ նստաշրջանի ժամանակ հարց ուղղեց ԵԽԽՎ-ում ելույթով հանդես եկած նախագահ Սերժ Սարգսյանին՝ խաղատներ այցելելու մասին: Հայկական պատվիրակության լիազորությունները ճանաչելու հարցում որոշում կկայացնի ԵԽԽՎ կանոնադրական հանձնաժողովը, որի նիստը կգումարվի չորեքշաբթի կամ հինգշաբթի օրը: Եթե այս հանձնաժողովի անդամները համարեն, որ Զարուհի Փոստանջյանը իսկապես քաղաքական հետապնդման արդյունքում է դուրս մնացել հայկական պատվիրակության կազմից, պատվիրակության լիազորությունները կարող են չճանաչվել, և հայկական պատվիրակությունը կզրկվի ձայնի և քվեակություններին մասնակցելու իրավունքից: Զարուհի Փոստանջյանը ԵԽԽՎ ղեկավարության կողմից հրավիրվել էր Ստրասբուրգ: Նա չի կարող մասնակցել ԵԽԽՎ լիագումար նիստին, բայց կարող է մասնակցել կանոնադրական հանձնաժողովի նիստին:
Մի կողմ թողնենք այն փաստը, որ ԱԺ պատգամավոր, ԵԽԽՎ պատվիրակ Զարուհի Փոստանջյանի ոչ մի այց Ստրասբուրգ (և՝ ոչ միայն Ստրասբուրգ) անաղմուկ չի անցել: Ինչու՞ է սակայն հայկական պատվիրակությունը հայտնվել նման խոցելի վիճակում, և նրա անդամներից մեկը կարող է ԵԽԽՎ-ում նման հարց արծարծել:
Եթե մեր ԱԺ-ն ձևավորվեր արդար, չվիճարկվող և հասարակության վստահությունը վայելող ընտրությունների արդյունքում, ապա կկարողանայինք զերծ մնալ նման պատմությունների մեջ հայտնվելուց, և ԵԽԽՎ մեր պատվիրակության լիազորությունների քննարկումը չէր հասնի մինչև Ստրասբուրգ՝ հայ պատգամավորների, նրանց գործունեության մասին օտարերկրացի նրանց գործընկերների մեջ ձևավորելով թյուր կարծիք ու տպավորություն: