ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

Սիրով տրտում ասում ենք քեզ` մնա՜ս բարով

Սիրով տրտում ասում ենք քեզ` մնա՜ս բարով
23.12.2014 | 00:00

Բոլոր իշխանությունները «երջանիկ» են նույնակերպ, ընդդիմությունները «դժբախտ» են յուրովի:
Ի՞նչ արձանագրեց ներքաղաքական կյանքն անցնող տարում: Առանձնապես ոչ մի բան: Չնայած այն հանգամանքին, որ հանգուցալուծվեց «ընդդիմությանն» արդեն վեց տարի տանջող ցավը. ի վերջո տեղի ունեցավ վարչապետափոխություն, և իշխանությունների, ավելի ճշգրիտ, իշխանության որոշակի թևի և խորհրդարանական մի քանի ուժերի պայքարի արդյունքում կառավարությունն սկսեց ղեկավարել բոլորովին այլ վարչապետ` փիլիսոփայության, քաղաքական որդեգրումների, բազմավիտրաժ խաղերի, միջազգային և ներքին հարթակներում իր պատկերացումների, մի խոսքով, բոլոր առումներով: Նրան նշանակելիս ասվեց.
-Ընդունելի լինի:
Անհայտ է, շախմատից չափազանց հասկացող Սերժ Սարգսյանը սա ասել էր նշանային համակարգից օգտվելո՞վ, թե՞ ակամա էր ստացվել, փաստն առկա էր. և Հովիկ Աբրահամյանը, որպես «մատաղացու», «ընդունելի» եղավ իրական, էներգետիկ տեսանկյունից, քանզի ստիպված էր պատասխան տալ ոչ միայն օբյեկտիվ և սուբյեկտիվ պատճառներով գահավիժող տնտեսության համար (տնտեսությունը բարձրացնելով կամ, այո, մատաղացու դառնալով)։
Կամ անցնելով ներքաղաքական զարգացման երրորդ տարբերակին` թավշյա իշխանափոխությանը, որով ներքաղաքական դաշտը հնարավոր կլինի փոխել հիմնովին` նոր խաղի սկիզբ նախանշելով: Ասել է թե` «փրկել» Աբրահամյանին «մատից», այն է` «մատաղացումից»:
Բայց եթե տարվա սկիզբն այդ առումով խոստումնալից էր, և Տիգրան Սարգսյանն իրերը հավաքեց, «Բավ սիրեցի, մնաք բարյավ» ասելով` հատեց օվկիանոսը, ներքաղաքական հաջորդ սերիալը նույն ուժերի համար տարվա ավարտին գրանցեց խոր ֆիասկո: Նրանք չկարողացան պլան «բ»-ն` ոստիկանապետի տարհանում, պաշտպանության նախարարի թուլացում, իրականացնել:
Այսպես ավարտվեց պատմության գիրկը գլորվող 2014-ը:
Ի՞նչ է սպասվում 2015-ին: Այն կլինի առավել քան բուռն: Հենց միայն այն պատճառով, որ աշխարհաքաղաքական խաղը նույնպես տենդի մեջ հայտնված կլինի: Դրան կգումարվի արդեն հայաստանյան տրենդը` «Սահմանադրական փոփոխություններ» անվամբ: Ինտրիգը մեկն է: Հայաստանը 2015-ին կդառնա՞ խորհրդարանական կառավարման գնացող երկիր, թե՞ վերը նշված ուժերին, որոնք տարեվերջին ֆիասկո գրանցեցին, կհաջողվի այնքան ու այնպես «վախեցնել» հայաստանյան Իշխողին, որ վերջինս հրաժարվի խորհրդարանական երկիր կառուցելուց:
Եվ որքան էլ մարգարեն սիրված չէ քաղաքում, «մարգարեանանք» 2015-ի համար արձանագրմամբ. դանդաղ, դժվարությամբ, հետ-առաջ տեխնոլոգիայով, որոշ` ինչ-ինչ զիջումների գնով սահմանադրական փոփոխությունները մեզանում կամրագրեն` Հայաստանի Հանրապետությունն անցում է կատարում խորհրդարանական կառավարման:
Պատճառն անչափ տրիվիալ է: Ո՜չ. Ծառուկյան Գագոն եթե անգամ ողջ ժողովրդին գումարի դիմաց` հանուն Հովիկ Աբրահամյանի, Քոչարյանի, բայց նախ և առաջ հանուն իր` Ազատության հրապարակ բերի մեկ առ մեկ` դրսի նրանց ազգականներով ներառյալ, եթե ինքը, Հովիկը, Քոչարյանը իրենց ողջ կարողությունը (ինչը կկազմի տրիլիոններ) ներդնեն այդ գործի մեջ…
Իզո՜ւր է, «գործը» գլուխ չի գա: Ինչո՞ւ։ Անչափ տրիվիալ պատճառով:
Ռուսաստանը չի՛ ցանկանա:
Այ այս մասին` հաջորդ դասին:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1104

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ