ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

«Կատարվե՞ց ապուշիդ երազանքը»

«Կատարվե՞ց ապուշիդ երազանքը»
26.05.2015 | 00:34

Ադրբեջանն անկանոն շարժումներ է անում ոչ միայն Մամեդյարովի և Ալիևի «դեմքերում», այլև Ռուսաստանում սեփական դեսպան, երգիչ Փոլադի, որն օրերս «երգել» է անձամբ Վլադիմիր Վլադիմիրովիչի համար` համարյա եվրատեսիլյան արժեհամակարգով:
Մամեդյարովի` այս օրերին Մոսկվա կատարելիք այցի, առաջիկայում Պուտինի` Ադրբեջան, Եվրոպական օլիմպիական խաղերի մասնակցության ֆոնին` Փոլադը վերցրել ու ասել է պարոն Պուտինին. «Դուք Նոբելյան մրացանակի եք արժանի, Վլադիմիր Վլադիմիրի»: Հետո հանց Սոմերսեթ Մոեմի հերոսուհին` Ջուլյան, «ձգել է պաուզան» ու շարունակել` «Լեռնային Ղարաբաղի հարցը լուծելու համար»:
Ինչպես ասում են` զուտ թրքական մոտեցում:
ա) Նախ` Նոբելյան մրցանակը «տալիս» և «արժանացնում» են աշխարհի հզորները և ոչ թե Փոլադը, էլ առավել այս օրերին իր աջն ու ձախը խառնած, միջազգային հանրությանը, Եվրոպային բոյկոտած Ալիևը:
բ) Եվրոպական խաղերի պատրաստվող Ադրբեջանն իր ապուշ երազանքների մեջ այնքան է թաթախվել, որ սկսել է այդ խաղերից առաջ «խաղեր տալ» ոչ ավելի-ոչ պակաս Ռուսաստանի հետ, դույզն-ինչ չմտածելով, որ դա կարող է և դուր չգալ «Յուրոփին», որը մինչ այդ ոչ ավելի-ոչ պակաս բոյկոտել էր Մեծ հայրենականի 70-ամյակին նվիրված տոնակատարությունը և չէր ժամանել Մոսկվա:
գ) Ընդ որում, Ադրբեջանը շատ մեծ «բազար է անում» պաշտոնական Մոսկվայի հետ: Այն է` տուր ինձ Ղարաբաղը, պարոն Պուտին, ու ստացիր Նոբելյան մրցանակ: Չէ՜, տողատակերով, ռուսական հեռուստաընկերություններով ասում է` եթե Ռուսաստանը Ղարաբաղը տա Ադրբեջանին, ապա Ադրբեջանը կմտնի ԵԱՏՄ:
Մի շտապեք Ադրբեջանին մեղադրելու լիարժեք դաունության մեջ: Կա շատ նուրբ մի հանգամանք: Թրքական ճկուն, խորամանկ միտքը, ըստ ամենայնի, ելնելով Ռիգայում կատարվածից, Արևմուտք-Ռուսաստան վերջին մեղմ «շարժերից», իր համար թերևս եզրակացրել է, որ ԵԱՏՄ-ն դժվար էլ կայանա, ինքն էլ խաբխբելով Պուտինին` Նոբելյան մրցանակով, Գյուլնազ տատի հեքիաթներով, կարող է և սկսել գործընթացը` ԵԱՏՄ «մուտքի», մինչ «դես-դեն», «ով սաղ-ով մեռած», «Ռուսաստանն այնքան կթուլանա, որ այլևս խոսք չի լինի ԵԱՏՄ-ի մասին, մանավանդ որ Բելառուսն էլ արդեն ԵՄ շահագրգռություններ ունի:
Պրիմիտիվ է, բայց և թրքաբարո: Եթե չասենք, նաև այնքան անհնարին, որ եփած հավի ծիծաղը կգա սրա վրա: Չնայած կան նաև պնդումներ, որ ղարաբաղյան հարցում Ռուսաստան-Ադրբեջան տանդեմում ընթանում են սողացող գործընթացներ:
Բոլոր դեպքերում, Ղարաբաղը ոչ միայն Կարեն Դեմիրճյանի, այլև Ռուսաստանի գրպանում չէ, որ հանի տա Փոլադին, Էլմարին, Իլհամին: Ղարաբաղն Ադրբեջանը կարող է «վերցնել», եթե սկսի լայնամասշտաբ պատերազմ, որի ելքը «անկանխատեսելի» կլինի ոչ միայն այն պատճառով, որ մեկ անգամ այդ պատերազմի «թթուն» անձամբ` իրենց արձաններն այս օրերին դեն նետող ալիևները խմեցին, այլ որ նման արկածախնդրության որևէ մեկը չի գնա, և թույլ չեն տա, որ աջն ու ձախը «ոնց որ սաղ-սաղ խառնած» Ալիևը գնա դրան:
Իսկ այլ ճանապարհ Ալիևը չունի` Պուտինին «Նոբելի» արժանացնելու համար:
Ընդ որում, Ալիևը ոչ այնքան տապակվում է Ղարաբաղի ու «Նոբելի» «ցավով» ու վախով, որքան սեփական երկրում հեղափոխության հնարավորության և հեռանկարի:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1326

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ