Երկ սիրո մասին
Մի խինդ ու ծիծաղ, ուրախ ու զվարթ
մի անապական հրճվանք ու երջանկություն է ճառագում հենց Ալիևին ու Էրդողանին է տեսնում:
Տեսնես ինչու՞ է այդպես:
Ամեն կրթված, լավ վարվելաձև ունեցող կամ այդպիսին ցույց տվող մարդ չէ, որ մտավորական է։
Մտավորականը պիտի ունենա գաղափարներ, պայքարի այդ գաղափարների իրականացման համար և համոզի մարդկանց իր իրավացիության մեջ...
Նայեցի երեկ Կազանում անցկացված ԲՐԻԿՍ համաժողովից որոշ դրվագներ։ Համաժողովին ներկա էր նաև Հայաստանի գարշապետը։ Նա երջանիկ դեմքով նստած էր Ադրբեջանի նախագահի կողքին և առիթ էր փնտրում նրան քծնելու համար...
Թաթարստանը և իր մայրաքաղաք Կազանն էական նշանակություն է ունեցել հայազգի բնակիչների համար:
2011թ. հունիսին Կազանում կայացան Լեռնային Ղարաբաղի խնդրով Ռուսաստանի, Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահների բանակցությունները:
Ես կարծում եմ, որ ռուսաստանյան հանդիպման նախաձեռնողը հատկապես Ալիևն է։ Ու խնդիրը այն չէ, որ Ալիևը ցանկանում է խաղաղության պայմանագիր, այլ հենց այն է, որ ԱՄՆ-ի նախագահ Բայդենը փորձում է հնարավորինս արագացնել գործընթացը և այն պահել իր վերահսկողության ներքո։
Սա էլ արձանագրենք. ոչ Սահմանադրություն փոխվեց, ոչ էլ հանրաքվե եղավ: Ինչպես և կանխատեսում էին տեսնողները՝ այդ թվում նաև ես։ ՔՊ-ն դրա կարիքը չունի, քանի որ արտոնություն ունի՝ ցանկացած օրենք և ընթացակարգ խախտելով հասնել գերնպատակին:
BRICS (տնտեսական միություն, որն հավակնում է հակադրվել արևմտյան տնտեսական և քաղաքական դոմինանտությանը) միությունը ունի աշխարհի բնակչության 45%-ը և տնտեսության 35%-ը: Միության ամենախոշոր պետությունները Ռուսաստանը, Չինաստանն ու Հնդկաստանն են...
Ռուսաստանը սկզբունքորեն չի կարող զիջել «Զանգեզուրի միջանցք» կոչեցյալը թուրքական աշխարհին ու գլոբալ արևմուտքին, քանի որ դրա հետ կապված գլոբալ ռիսկերը նույն կարգի են, ինչ ուկրաինական դեպքում, քանի որ այն ուղիղ ճանապարհ է բացում դեպի Կասպից ծովի ավազանն ու դեպի Միջին Ասիա՝ դրանից բխող բոլոր հետևանքներով...