Գոյություն ունի պետության շահ: Գոյություն ունեն այդ շահը ամեն ինչից վեր դասողներ (քիչ են): Գոյություն ունեն սեփական շահով առաջնորդվողներ, որոնք դա փաթեթավորում են որպես պետության շահ (շատ են):

Վերջերս գրել էի, որ Ucom-ը դյուբելներ և պտուտակներ է խնայում: Կարծիք էի հայտնել, որ վերջինս դյուբելների և պտուտակների բիզնեսի մեջ է մտել: Խնդիրն այն է, որ Ucom-ի աշխատակիցները բնակարաններում ինտերնետ-սարքը տեղադրելիս, պատի մեջ անցքերը բացում են առանց դռելի` բացառառապես պտուտակահանի և պտուտակների օգնությամբ: Ավելին` վերջիններս պատի մեջ բացում են չօգտագործվող անցքեր, իսկ օգտագործվող անցքերի մեջ չեն տեղադրում դյուբելներ:

Այն, ինչ արդեն քանի օր է տեղի է ունենում ներքաղաքական դաշտում՝ քաղաքական դրամայի ժանրից է։ Ոմանք կարողացան հայտնի հնարավորություններ օգտագործելու միջոցով պատանդել քաղաքական-վերլուծական միտքը և թույլ չտալ, որպեսզի բացահայտվի ազգակործանին ծնող պատճառահետևանքային կապը։

Վերջին մի քանի օրերին լուռ հետևում եմ տեղի ունեցող ընտրական և հետընտրական զարգացումներին ու մի քանի ուշագրավ դիտարկում եմ առանձնացրել իշխանության դրսևորած վարքագծի վերաբերյալ...

Գյումրիից «Պապի ընտրության» սպիտակ ծխի եռօրյա սպասումն իրականում խոսում է շատ լուրջ խնդրի մասին։ Մենք խնդիր ունենք այս և մյուս ազդակները ճիշտ հասկանալու՝ ներհայաստանյան հետագա սցենարները ճիշտ պատկերացնելու համար...

Բզկտված, արյունահոսող, օրեցօր շագրենի կաշվի վերածվող, հալվող-մաշվող հայրենիք: Ամենօրյա թանկ զոհեր...

Նազելի', ձեր ֆյուրերիկն իշխանությունը ժողովրդի ձեռքից խլելու բազմաթիվ այլանդակ մեթոդների է ընդունակ:

Որքան էլ այսօր ողջ հայության ուշադրության կենտրոնում լինեն Գյումրիի քաղաքապետի, ավագանու ընտրությունները, ինչը միանգամայն հասկանալի է, անժխտելի է ընտրությունների կարևորությունը ոչ միայն Գյումրիի, այլև ողջ Հայաստանի և հայության համար, մենք իրավունք չունենք աչքաթող անել սահմանային զարգացումները:

Ավանդույթ (tradition, традиция) ասածը շատ տարբեր բաղադրիչներից կազմված երևույթ է, բայց և որը հստակորեն բաժանվում է երկու մասի:

Մի օր Տոմիկիս հետ զբոսնում էինք, մեկ էլ մի մարդ տեսանք՝ փոքր շան հետ։ Էդ դեպքերում ես միշտ ասում էի, որ Տոմիկը վտանգավոր չի, բան չի անի, ու եթե տերը համաձայնում էր, շներին մոտեցնում էինք, մի քիչ շփվում էին իրար հետ, խաղում էին։ Ես միշտ աշխատում էի էդ առիթը բաց չթողնել։ Ախր, նրանց կյանքն էնքան կարճ ա, որ էդ մի քանի վայրկյանն էլ նշանակություն ունի։ Իսկ եթե վախենում էին, ժպտում էի, ու հեռանում էինք։