Դատարանները շրջապատելու հրահանգ տվողն ու դատավորներին իրենց գործառույթները իրականացնելուց փաստացի զրկելու գործողության հրահանգ տվողը հիմա էլ զրկում ու սահմանափակում է իր դատավորներին, դատախազներին, քննիչներին քննադատալու մեր իրավունքը:

Ես մնում եմ նույն համոզման, որ Բաքվի բռնապետը երբեք չի գնա ՀՀ-ի հետ խաղաղության։ Կա երկու ճանապարհ։

Բաքվում՝ շինծու դատավարության շրջանակներում վատացել է օրեր շարունակ հացադուլի մեջ գտնվող Ռուբեն Վարդանյանի ինքնազգացողությունը։

Հայաստանում Ֆրանսիայի արտակարգ և լիազոր դեսպան Օլիվիե Դըկոտինյին հարցազրույց է տվել «Ռադիոլուրին» և արել հայտարարություն, որն առնվազն տարօրինակ է, եթե չասենք ավելին: Նա, ըստ էության ասել է, թե Արցախը «նախկիններն են տվել», դեռ... 1991-ին, Ալմա Աթայի հռչակագրով: Բառացի. «... Նրանք, ովքեր պնդում են, թե Լեռնային Ղարաբաղն Ադրբեջանի մաս է ճանաչվել 2022 թվականին Պրահայում, ստում են, որովհետև Լեռնային Ղարաբաղը Հայաստանի կողմից Ադրբեջանի մաս է ճանաչվել Ալմա Աթայի հռչակագրի պահից սկսած»,-ասել է դեսպանը:

Եթե չգիտեիք՝ իմացեք, սա դուք եք վճարելու, ու հատկապես նրանք, որ քաղաքականությամբ չեն ուզում զբաղվել:

Երկրորդ աշխարհամարտի ավարտից կարճ ժամանակ հետո աշխարհում հաստատվեց սառը պատերազմի վիճակ և սպառազինությունների մրցավազք, որի արդյունքում հաստատվեց դինամիկ հավասարակշռության ռեժիմ Արևմուտքի ու Արևելքի միջև:

Ես չեմ սիրում էն երգը, որն ինքս էլ կարող եմ գրել։ Առավել ևս՝ էն երգը, որը կամաչեմ գրել։ Հիմա շատ կան տենց երգեր։ Ասենք՝ միշտ էլ եղել են։

Թեև Ադրբեջանից որոշակի պարբերականությամբ Հայաստանի հետ բանակցությունների տարբեր դրույթների վերաբերյալ հայտարարություններ հնչեցվում են, սակայն տպավորություն ունեմ, որ Բաքուն սպասողական փուլում է:

«Թիֆլիսի արտիստական թատրոնը, որուն տերը հայ էր, երկուշաբթի երեկոները վերապահած էր հայերեն ներկայացումներու: Աբելյանի թատերախումբը այդ ձմեռվան եղանակին ներկայացումներ կու տար: Իրիկուն մը կը բեմադրվեր «Էգմոնտը»՝ «Հայրենիք» անունով թարգմանված, թատերախաղի վերածված և ոչ օբերայով: Երբ Աբելյան Սիրանույշի հետ վերջին արարը լրացուցին՝ ծափահարությունները սկսան և բեմ հրավիրվեցան երկուքն ալ:

ԽՍՀՄ-ը բնորոշող նշանաբաններից մեկը «не положено» արտահայտությունն էր: Այդպես էին քաղաքացիներին պատասխանում մեծ և փոքր պաշտոնյաները, երբ չգիտեին, թե ինչ պատասխանել: