Իսկ դուք փորձե՞լ եք 23 օր ոչինչ չուտել։ Փորձե՛ք։ Բազմաթիվ գիտական հետազոտություններ կան էն մասին, թե մարդն ինչքան կարող ա առանց ուտելու դիմանալ, բայց դա վիճակագրություն ա...

Ելենան օգտագործում էր պրոպագանդայի հզոր մեխանիզմներ՝ ժողովրդի շրջանում իր կերպարը և իշխանությունը պահպանելու համար։ Նա հանրությանը ներկայանում էր որպես «ժողովրդի մայր» և «գիտության ու մշակույթի խորհրդանիշ»։

Այսօր Սաուդյան Արաբիայի Ջիդդա քաղաքում՝ գահաժառանգ արքայազն Մոհամմեդ բին Սալմանի հյուրընկալությամբ, ԱՄՆ-ն ու Ուկրաինան կարևոր քայլեր ձեռնարկեցին Ուկրաինայում կայուն խաղաղության վերականգնման ուղղությամբ։

Երբ իննսունականներին սահմանները բացվեցին, ու քաղաքը լցվեց բազմագույն, երփներանգ, երփնալեզու տուրիստներով, երբ տեսա 80-85-90 տարեկան տատիկներին ու պապիկներին, որոնք գունավոր շալվարներով վայելում էին իրենց ծերությունը, շրջում էին աշխարհում ու նոր երկրներ տեսնում, նախանձեցի նրանց, շատ նախանձեցի։ Համեմատեցի մեր խեղճ ծնողների հետ, որոնց ծերությունը մնացել էր կայսրության փլատակների տակ, որոնք ամբողջ կյանքում աշխատելով ոչ թե ապահով ծերություն էին վաստակել, այլ հացի խնդիր, գոյության պայքար, ու նախանձեցի։

Յուրաքանչյուր գիտակից մարդ մշտապես մտածում է անձնական նվաճումների մասին, եթե ավելացնենք գիտակցին փորձառու և իմաստուն բառերը, կստանանք այն սուբյեկտին, որը նաև մտածում է այլոց նվաճումների մասին: Մեր ամեն օրը պայքար է` ձեռքբերումներ և հաղթանակներ ունենալու համար: Իսկ երբ այս ամենը դառնում է համընդհանուր մոտեցում` ռազմավարություն, շահում է միայն հայրենիքը` երկիրը: Իհարկե, հաղթանակներ ունենալը դյուրին գործ չէ, բայց դա նպատակ է, որին պետք է հասնենք միմիայն դրան ձգտելով և գործուն քայլեր ձեռնարկելով:

«Սատկած ձիու տեսությունը» կառավարման և կազմակերպչական վարքագծի տեսություն է, որը խոսում է անարդյունավետ կամ անօգուտ գործողությունների մասին, որոնք շարունակվում են, չնայած դրանց արդյունավետության բացակայությանը: Այս տեսությունը ցույց է տալիս, թե ինչպես են մարդիկ, հաստատությունները, հասարակական և քաղաքական կազմակերպությունները կամ ազգերը առնչվում անլուծելի թվացող խնդիրների հետ: Իրականությունն ընդունելու փոխարեն, նրանք կառչում են իրենց արարքների արդարացման հիմնավորումներից։

Էսօր Վաղոն էնպիսի գաղտնիք հայտնեց, որ մի քանի ժամ շունչս տեղը չէր գալիս։ ՈՒրեմն շատ զգուշավոր, ոտների թաթերի վրա ներս մտավ, ու համոզվելով, որ դուռլուսամուտը ամուր փակված են՝ շշնջաց․ - Գիտե՞ս էսօր ինչ օր ա, հարևան։

Մեր դասարանը բաժակի մեջ լցրած մի բուռ ցորենի էր նման. կային վերին արտից քաղած ցորեններ, կային՝ ստորին արտից, կային, որ ճանապարհի եզրին էին աճել, կային, որ տանը՝ ծաղկամանի մեջ էին աճացրել, բայց բաժակի մեջ բոլորս խառնվել էինք իրար ու միասին՝ մեզ շատ լավ էինք զգում։ Էն, որ մեկի հայրը մեծ պաշտոն ունի, իսկ մյուսը հայր չունի, որ մեկի ընտանիքը փողի մեջ լող ա տալիս, իսկ մյուսինը՝ հազիվ ծերը ծերին հասցնում, տարիների ընթացքում, ինչ-որ առիթներով, իհարկե, իմանում էինք։

Մտքերը մաքրելն ամենադժվարն ա։ Էնքան դժվար ա, որ շատերը չեն էլ մտածում դրա մասին։ Պարզապես հույս ունեն, որ ոչ ոք երբեք չի իմանա։

«Այս առակն էլ ասաց ոմանց, որոնք իրենք իրենցով պարծենում էին, թե արդար են, և արհամարհում էին ուրիշ շատերին։ «Երկու մարդ տաճար ելան աղոթքի կանգնելու. մեկը՝ փարիսեցի, մյուսը՝ մաքսավոր։ Փարիսեցին կանգնած էր մեկուսի և ինքն իրեն այս աղոթքն էր ասում. “Աստվա՛ծ իմ, շնորհակալ եմ քեզնից, որ ես նման չեմ ուրիշ մարդկանց, ինչպես հափշտակողները, անիրավներն ու շնացողները, և կամ ինչպես այս մաքսավորը։ Այլ շաբաթը երկու անգամ ծոմ եմ պահում և տասանորդ եմ տալիս իմ ամբողջ եկամտից”։ Իսկ մաքսավորը կանգնած էր մեկուսի և չէր իսկ կամենում իր աչքերը երկինք բարձրացնել, այլ ծեծում էր կուրծքը և ասում. “Աստվա՛ծ, ների՛ր ինձ՝ մեղավորիս”։ Ասում եմ ձեզ, սա՛ իջավ իր տունը արդարացած և ոչ թե մյուսը. որովհետև, ով բարձրացնում է իր անձը, կխոնարհվի, և ով խոնարհեցնում է իր անձը, կբարձրացվի»։ (Ղուկաս 18:9-14)