Ընթացիկ մրցաշրջանում Հենրիկ Մխիթարյանի գերազանց խաղը լուրջ նշանառության տակ է դրել մեր երիտասարդ ֆուտբոլիստին, նրանով սկսել են լրջորեն հետաքրքրվել համաշխարհային ֆուտբոլի գրանդ ակումբները: Մենք էլ ենք տեղեկացրել, որ տրանսֆերային վերջին պատուհանի ժամանակ նրան ձեռք բերելու փորձ է կատարել ռուսական «Զենիթը»` «Շախտյորին» առաջարկելով 40 միլիոն եվրոյի կարգի թիվ: Շատ լավ իմանալով Մխիթարյանի իրական արժեքը` ուկրաինական ակումբը, որ բավականին լավ է հանդես գալիս Եվրոպայի չեմպիոնների լիգայի ընթացիկ մրցաշրջանում, չի համաձայնել առաջարկին. նախ, որ ֆուտբոլիստը շատ ավելի պետք է իրեն, և հետո դա Հենրիկ Մխիթարյանի իրական «գինը» չէ:
Հիմա եղել է նոր առաջարկ: Իտալական էլեկտրոնային կայքէջերից մեկը վկայում է, որ Մխիթարյանով հետաքրքրված են Մյունխենի «Բավարիան» ու Թուրինի «Յուվենտուսը»: Ավելին, ֆուտբոլիստին իր շարքերում ունենալու համար առաջինը պատրաստակամություն է հայտնել վճարելու տասնհինգ միլիոն եվրո: Իհարկե, «Բավարիայի» առաջարկած տասնհինգ միլիոն եվրոն «Զենիթի» քառասուն միլիոնը չէ ¥չնայած թվային արտահայտությամբ քառասուն միլիոնը մեծ է տասնհինգ միլիոնից), սակայն, կներեք, ռուսական ակումբն էլ բավարական ակումբը չէ: Ախր համեմատելու հե՜չ եզրեր չկան: Նման դեպքերի համար ռուսները մի շատ կոլորիտային համեմատություն ունեն, սակայն հակառակի պես դա էլ մամուլով հնչեցնելու բան չէ, ուստի առաջարկում եմ` մթության մեջ չխարխափելու համար չիմացողներն իմացողներից տեղեկանան` ինչի մասին է խոսքը:
Դառնանք տասնհինգ միլիոնին: Ընթերցողը, հարկավ, լավ գիտե գերության մեջ հայտնված, դիակիզարան տարվող հայ կաֆելշչիկի ու գերմանացի սպայի մասին անեկդոտը: Հիշեցնեմ վերջին մասը. «Ի՞նչ… մետրը հինգ մա՞րկ… Վարպետ, քշի՜ Բուխենվալդ»:
Հիմա` ո՛չ մեր Հենրիկ Մխիթարյանն է գերի, ո՛չ էլ «Բավարիան» ներկայացնողներն են պատերազմի ժամանակների սպաներ: Խելքները թռցրե՞լ են, թե՞ տեղը չեն բերում: Ի՞նչ տասնհինգ միլիոն մեր Միլիարդին: Վարպե՛տ, քշիր «Բարսելոն»:
Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ