Ադրբեջանում արձագանք է գտել ապազգային տարրերի պատրաստած էժանագին տեսանյութը

Արշակ Զաքարյանի «Կինը» հեղինակային կարճամետրաժ գեղարվեստական ֆիլմը ներկայացված է Լեհաստանում անցկացվող ZOOM ZBLIZENIA միջազգային կինոփառատոնին: Մրցույթի առաջին փուլում 451 ֆիլմերից եզրափակիչ փուլ են անցել 114-ը, այդ թվում` «Կինը» ֆիլմը: Մրցույթի վերջնական փուլը կկայանա փետրվարին:
«Կինը» ֆիլմը, ինչպես նշում է ԱՐՇԱԿ ԶԱՔԱՐՅԱՆԸ, միլիոնից ավելի այն մայրերի, քույրերի, կանանց մասին է, որ իրենց ուսերին են կրում մեր ազգի, նոր սերնդի պահպանման ու դաստիարակման և հայրենի օջախի ծուխը անմար պահելու ծանր բեռը և՛ խաղաղ պայմաններում, և՛ պատերազմի ժամանակ: Սցենարը հիմնված է իրական պատմության վրա: Ռեժիսորը ֆիլմում օգտագործել է զոհված ազատամարտիկների իրական իրերը, պապիկների դերերը մարմնավորել են իրական Արցախյան պատերազմի մասնակիցներ: Գլխավոր հերոսուհու կերպարը մարմնավորել է փորձառու դերասանուհի Զարա Հակոբյանը, ում հարազատ եղբայրը նույնպես թաղված է Եռաբլուրի պանթեոնում: Ֆիլմի երաժշտությունը Արտո Թունջբոյաջյանինն է, հնչում են նաև հատվածներ «Մարտիկի երգը» (Սերժ և Խաչատուր Թանկյան), «The waves of genocide» (Ալբերտ Վարդանյան) երգերից: «ՎեբԾիրան» փառատոնում այն արժանացել է «Հանդիսատեսի համակրանք» մրցանակին:

-Ֆիլմը ավելի շատ խաղաղությա՞ն մասին է, թե՞ պատերազմի:
-Պատերազմը չի էլ ավարտվել: Ինչպե՞ս կարելի է այն ավարտված համարել, երբ նույն թշնամու ձեռքով տասնյակ հայ զինվորներ և քաղաքացիներ են զոհվում ամեն տարի: Մենք` հայերս, խաղաղասեր ժողովուրդ ենք, և ամեն անգամ, զենքը մեր ձեռքը վերցնելիս, հույս ենք հայտնում, որ դա անում ենք վերջին անգամ, որ մեր որդիները այլևս չեն տեսնի` ինչ բան է պատերազմը, բայց, ցավոք, այդպես չի լինում: Այս ֆիլմը չավարտված պատերազմների մասին է, որ աշխարհում հայտնի է «չլուծված կոնֆլիկտներ» անվամբ: Պատերազմը շարունակվում է, որ խաղաղություն լինի...
-Բանակի մասին շատ է խոսվում, գրվում, անգամ գրականություն է ստեղծվում` վատը պախարակող: Ինչպե՞ս եք գնահատում այն, ինչ կատարվում է տեղեկատվական դաշտում:
-Լրատվամիջոցները բանակի մասին ցանկացած հոդված գրելիս պետք է հաշվի առնեն ազգային անվտանգության պահպանման կարևորությունը: Այո, պետք է ձայն բարձրացվի արատավոր երևույթների դեմ, բայց ոչ միջազգային մակարդակով, քանզի, կրկնում եմ, մենք պատերազմի մեջ ենք:
-Ո՞րն է Ձեր ֆիլմի գլխավոր ասելիքը:
-Հայ մայրերը դեռ ծնում ու դաստիարակում են այն հերոսներին, ովքեր, երբ պետք լինի, նույն արժանապատվությամբ պատրաստ են գնալու և շարունակելու իրենց հերոս հայրերի գործը: Այն հաղորդագրություն է թշնամուն, որ մենք, ինչպես 90-ականներին, այսօր էլ, եթե հարկ լինի, պատրաստ ենք ջախջախելու մեր ոսոխին` արդեն թարմացված ու ավելի կատարելագործված ուժերով:
-Նժդեհին նվիրված ֆիլմը բուռն քննարկումների առիթ տվեց: Անառողջ եռուզեռը արձագանք գտավ նաև հարևան երկրում` Ադրբեջանում: Ինչո՞ւ: Որովհետև քաղաքականացվե՞ց, թե՞ որովհետև ֆիլմի ռեժիսորն ու դերասանական խումբը հասցրել էին նախորդ ֆիլմերով հիասթափեցնել հանրությանը:
-Անկախ նրանից, թե ով է նկարահանել ֆիլմը, մեկնաբանելուց առաջ ես պետք է նախ և առաջ այն դիտեմ ամբողջովին։ Դա ֆիլմի մասին: Իսկ Ադրբեջանում արձագանք է գտել ոչ թե ֆիլմը, այլ մի խումբ ապազգային տարրերի պատրաստած էժանագին տեսանյութը, ուր ծաղրում են ոչ թե ֆիլմ արտադրողին կամ թեկուզ դերասանին չհաջողված ինչ-որ կադր, այլ հենց Նժդեհին ու նրա անունը: Տեսանյութում ռուսերեն «շ թՈՐպչՌվ ծՋՊֆ» արտահայտությունն է գործածվում, և օտարը, նայելով տեսանյութը, միայն տեսնում է, որ ինչ-որ խեղկատակ կերպար ասում է, որ ինքը Գարեգին Նժդեհն է: Օտար դիտողը պատկերացում էլ չունի, որ դա ֆիլմի կամ դերասանի պարոդիա է: Եթե նման կատակ արվեր որևէ հավաքույթի ժամանակ, նեղ շրջանակում, միգուցե և ընդունելի լիներ: Բայց համացանցով, այն էլ` օտար լեզվով, նման տեսանյութ տարածելը դավաճանություն է: Հեղինակները պետք է պատժվեն, իսկ տարածողները ամաչեն իրենց արարքից:

Ճեպազրույցը` Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ

Լուսանկարներ

Տեսանյութ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ