Ինչպես և սպասվում էր՝ «Ժառանգություն» խմբակցության նավը «խորտակվեց»: Աբսուրդ է, որ մի կուսակցության արտախորհրդարանական ներկայացուցիչներն ավելի հզոր ու ծանրակշիռ են, քան խորհրդարանական խմբակցության: Սա «Ժառանգություն» կուսակցության նախագահ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի թիվ մեկ ու ամենամեծ սխալն էր: Խորհրդարան եկան մարդիկ, ովքեր ոչ մի կապ չունեն այդ կուսակցության հետ: Արդյունքում ունենք այն, ինչ ունենք: Այսօր «Ժառանգություն» խմբակցությունը ներկայացված է մեկ անձով: Ռուբիկ Հակոբյանը հեռացավ, Թևան Պողոսյանը դրա շեմին է: Մնում է միայն Զարուհի Փոստանջյանը, որին կուսակցության գաղափարական հենք համարելը հաջորդ սխալը կլինի, ասել է` խորհրդարանից վերացավ երբեմնի ամենաակտիվ խմբակցություններից մեկը (իհարկե, նկատի ունեմ նախորդ խորհրդարանում այս կուսակցության այլ անդամներով խմբակցությունը):
Այն, ինչ կատարվեց այս խմբակցության հետ, միայն նրանց «ողբերգությունը» չէ, այլ ողջ քաղաքական դաշտի, քանի որ միայն իրենք չեն էդ օրի, այս ուղտը չոքել է նաև մյուս ընդդիմադիրների դռանն ու այդպես կլինի նաև իշխանական ուժերի պարագայում, երբ նրանք զրկվեն իշխանական լծակներից: Պատճառը շատ ակնհայտ է` այդ բոլոր մարդիկ հավաքվել են մեկ խմբակցության «դրոշի» ներքո միայն մանդատ ստանալու նպատակով, ոչ մեկը գաղափարական սկզբունքներից դրդված չի այս կամ այն ուժի «թևի» տակ մտել:
Մամուլն արդեն գրել է, որ Ռուբեն Հակոբյանը ցանկանում է վերադառնալՀՅԴ: Իսկ ի՞նչ է որ, ՀՀԿ, անգամ ՕԵԿ էլ կգնա, միայն թե հաջորդ խորհրդարանում նորից մանդատ ստանա: Ի դեպ, սա կարելի է ասել խորհրդարանի պատգամավորների զգալի մասի առնչությամբ:
Այնպես որ, շատ շատերը ԱԺ ամբիոնից մինչ «ազգափրկիչ» գաղափարներ «ցիրուցան» անելը, թող անձնական բարոյական նորմերից սկսեն ու սեփական բարեկեցության համար օրումեջ քաղաքական ուժեր չփոխեն:
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ