«Շողակն» անսամբլն իր առաքելությունը համարում է ժողովրդական արվեստում կոմիտասյան ավանդույթները պահպանելու և սերունդներին փոխանցելու կարևորագույն գործը: 1995-ից գործող անսամբլն ավելի շատ ներկայանում է դրսում, քան ներսում: Մաքուր երգը պրոպագանդվո՞ւմ է, հասնո՞ւմ է հանրությանը, պետական քաղաքականություն ասվածն ի՞նչ է ենթադրում: Այս և այլ հարցերի շուրջ «Իրատեսը» (10.11.2015) զրուցել էր «Շողակնի» մեներգչուհի Հասմիկ Հարությունյանի հետ:
Եթե փորձենք համառոտ շարադրել, «Շողակնը» Հայաստանում ներկայանալու համար հովանավոր չունի, կազմակերպվող համատեղ տոնական միջոցառումներին չի հրավիրվում, մշակույթի նախարարության և «Շողակնի» վարած քաղաքականությունը, այսպես ասած, չեն համընկնում:
Սույն հարցազրույցին արձագանքել էին մշակույթի նախարարությունից՝ գրավոր ներկայացնելով նախարարության աջակցությամբ Հայաստանում կայացած համերգային ծրագիրը (2009 թ.) և տարբեր տարիների մասնակցությունը հյուրախաղերին (Նյու Յորք, Ֆրեզնո, Իսրայել, Լոս Անջելես):
Իբրև հետգրություն նշված էր. «Համույթի մենակատար Հասմիկ Հարությունյանի կողմից ներկայացվել է ստեղծագործական հայտ՝ «Օրորոց» երաժշտական ներկայացում-ֆիլմ պատրաստելու խնդրանքով, որին նախարարությունը պատրաստակամություն է հայտնել աջակցելու, և այն ընդգրկված է եղել նախարարության 2012 թ. մշակութային ծրագրերում, սակայն Հասմիկ Հարությունյանի երկար ժամանակով ԱՄՆ-ում գտնվելու պատճառով նախագիծը կյանքի չի կոչվել»:
Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ