Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

Հայաստանում մեկ օրենք պետք է լինի միայն

Հայաստանում մեկ օրենք պետք է լինի միայն
02.03.2016 | 15:59

Ֆեդերիկա Մոգերինին եկավ Հայաստան ու նրա հետ հանդիպումներում բոլորը խոսեցին բարեփոխումների մասին: Հայաստանը քսանհինգ տարի է՝ բարեփոխվում է: Կատարելությունը, հարկավ, անվերջ գործընթաց է, բայց ի՞նչ է ու ինչո՞ւ է բարեփոխվում Հայաստանում:
Մարտի 1-ին նախագահ Սերժ Սարգսյանը հրամանագիր է ստորագրել, որ վերակազմակերպվի ֆինանսների նախարարությունը՝ կառանձնացվի կառավարությանն առընթեր պետական եկամուտների կոմիտեն:
Կառավարությունը մեկամսյա ժամկետում պետք է ընդունի հրամանագրից բխող որոշումներ: Պետական եկամուտների կոմիտեն 2014-ի մայիսին էր միավորվել ֆինանսների նախարարության հետ։ 2014-ի մայիսի 1-ին ՀՀ նախագահը հրամանագիր էր ստորագրել կառավարությանն առընթեր պետական եկամուտների և ճարտարապետության պետական կոմիտեները վերակազմակերպելու և ֆինանսների ու քաղաքաշինության նախարարություններին միացնելու մասին: Հրամանագրով կառավարությանը հանձնարարվում է մեկամսյա ժամկետում ընդունել հրամանագրից բխող իրավական ակտեր: Մի քանի օր առաջ առանձնացվեցին արտակարգ իրավիճակների և տարածքային կառավարման նախարարությունները, որ միավորվել էին երկու տարի առաջ: Հետո՞: Որևէ մեկը պիտի՞ բացատրի այս փոփոխությունների պատճառը, նպատակը, իմաստը: Որևէ մեկը պիտի մտածի՞, թե գումարում-հանում-բաժանում-բազմապատկումների հետևանքով ի՞նչ է կատարվում նախարարություններում: Ֆինանսները՝ ֆինանսներ, դա առանձին խոսակցության թեմա է: Նախարարություններում աշխատում են մարդիկ՝ պետական ծառայողներ, նրանց իրավունքները իբր պաշտպանված են օրենքներով, բայց քանի՞ օրենք է Հայաստանում գործում, երբ ի հայտ է գալիս ամենազիլ պահպանվող չգրված օրենքը՝ ամեն ղեկավար իրավունք ունի սեփական թիմն ունենալ: «Կադրային ջարդ» արտահայտությունը ես չեմ հնարել: Յուրաքանչյուր վերակազմակերպման, նոր ղեկավարի նշանակման հետևանքով բեկվում են մարդկային ճակատագրեր, ու ոչ մեկին դա չի վերաբերում՝ բացի աշխատանքը կորցրածից: Երբևէ Հայաստանում կարո՞ղ է օրակարգային թեմա դառնալ աշխատանքի կազմակերպման արդյունավետությունը, թե՞ միշտ ու բոլոր հարցերում շարունակելու ենք առաջնորդվել քաղաքական նպատակահարմարությամբ: Իսկ այդ «քաղաքական նպատակահարմարությունը» սահմանում չունի, երբ ասես, ում հետ ասես կարող է պատահել: Օրինակ, քիմիկոս Դավիթ Լոքյանը կարող է դառնալ քաղաքաշինության, հետո գյուղատնտեսության, հիմա՝ տարածքային կառավարման ու զարգացման նախարար: Շատ համահունչ ոլորտներ են, չէ՞: Ասենք, նախարարը կազմակերպիչ է, կրթությունը կարևոր չէ, բայց խիստ ձևական բացատրություն է դա՝ յուրաքանչյուր ոլորտ պետք է ղեկավարի բազային կրթություն ունեցողը: Հայաստանի պարագայում կարևորը ոլորտները չեն՝ մարդիկ են, որ տեղից տեղ են տեղափոխվում, նշանակվում ու վերանշանակվում են, ու դա անվանվում է բարեփոխում՝ կառուցվածքային: Միանշանակ է, որ պետական կառավարման համակարգը չի կարող քարացած լինել ու իրապես արդյունավետ կառավարման համար պետք է ճկուն լինի՝ արձանագրելով կյանքում կատարվող փոփոխությունները: Փորձաքարը հենց դա է՝ ճիշտ գաղափարը գործողության մեջ վերածվում է քաղաքական պատեհապաշտության և ձևավորում քամու աշխատանք, որի հետևանքները կրում է պետությունը, իսկ արդյունքները վայելում է իշխանությունը, և զավեշտ է, որ ամեն ինչ արվում է ժողովրդի անունից ու միջազգային կառույցներն էլ ֆինանսավորում են Հայաստանի Հանրապետությունում կատարվող բարեփոխումները:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. Հայաստանին մեկ օրենք է պետք միայն՝ կատարել ընդունված օրենքները: ՈՒ՝ դադարեցնել վերջապես «բարեփոխումների» այս բրոունյան շարժումը, որի օգտակար գործողության գործակիցը տնտեսության վիճակն է ու դատարկ գանձարանը:

Դիտվել է՝ 2202

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ