Սպայական համազգեստի պատիվը՝ Ձեզ ապավեն

Լրագրողական այս հետաքննությունը, որն ընթացել է մոտ 5 տարի, այս հրապարակումով ավարտվում է, թեև մեր ընթերցողները համոզված են, որ գործը պետք է հասցնել իր տրամաբանական հանգուցալուծմանը՝ խաղաղ երեկոներ, գիշերներ և լուսաբացներ պարգևելով հանրությանը:

Եվ այսպես. «Իրատեսի» թիվ 61 համարում նամակ-ուղերձ ենք հղել վարչապետ պարոն Կարապետյանին: Ահա նամակ-ուղերձի տեքստը.

«ՀՀ վարչապետ Կարեն Կարապետյանին

Դիմում

Ընդունված կարգով նախ՝ շնորհավորում եմ Ձեր վարչապետությունը, մաղթում եմ անձնական-ընտանեկան, այնուհետև ծառայողական երջանկություն: Եվ ամենակարևորը, մաղթում եմ, որ ՀՀ կառավարական տունը Ձեր ղեկավարման տարիներին անեծքի դաշտից փոխադրվի օրհնանքի դաշտ: Ամե՛ն:
Երբ Դուք անվրդով քնած եք և հանկարծ ռումբի պայթյունի դղրդյունից վեր եք թռչում կեսգիշերին և տեսնում եք, որ դղրդյունը (Տերը կարոտ պահի) ռմբահարման արդյունք չէ, այլ պարզապես հրավառություն, վստահ եմ, բարի խոսքով չեք հիշում և՛ հրավառիչներին, և՛ նրանց սատարողներին: Իսկ երբ ամանորյան տոների ընթացքում Ձեր տոնական տրամադրությունը խաթարվում է մանուկ և պատանի հրոսակների պայթուցիկային զվարճանքից, չեմ կարծում, թե մեղմ ժպտում եք և մաղթում նրանց արևշատություն»:

Նամակ-ուղերձի վերջում ավելացրել էի, որ վարչապետին ուղղված նամակ-ուղերձս անհասկանալի պատճառներով ուղղվում է Երևանի Մաշտոցի ոստիկանություն: Նաև հավելել եմ, որ Մաշտոցի ոստիկանության հետաքննիչի հետ համապատասխան արձանագրություն կազմեցինք առ այն, որ ես այս խնդիրը ոստիկանության հետ չեմ կապում և խնդրում եմ, որ նման հարցերով հարգարժան ոստիկանությունը ինձ չանհանգստացնի: Հոդվածը տպագրվել է «Իրատեսի» հոկտեմբերի 4-6-ի համարում: Նամակ-ուղերձս փոստով ուղարկեցի ՀՀ վարչապետին, որպեսզի ՀՀ կառավարության աշխատակազմի քաղաքացիների ընդունելության և դիմումների վարչությունը (պետ՝ Ա. Ղազարյան) այն վերստին չուղարկի Մաշտոցի ոստիկանություն: Այս նամակը Ա. Ղազարյանը այս անգամ ուղղորդում է ՀՀ ոստիկանություն, ՀՀ ոստիկանության հասարակական կարգի ապահովման վարչությունը (պետ՝ գնդապետ Ա. Կիրակոսյան) ահա Ձեզ ներկայացվող նամակն է ինձ հղում:

ԽՈՍՏՈՎԱՆԱՆՔ ՀԵՂԻՆԱԿԻՑ
Ինքնին հրավառությունը գեղեցիկ բան է, տոնական է և ժամանցի ու զվարճանքի ուրույն տեսակ: Խնդիրը հրավառության (նաև պայթուցիկների) առաջացրած դժոխային աղմուկն է, անկախ այն բանից, դրանք արձակվում են սահմանվա՞ծ ժամերին, թե՞ դրանից հետո:

ԻՐԱԶԵԿՈՒՄ «ԻՐԱՏԵՍԻՑ»
Ահա «Ճապոնացիների համոզմամբ՝ մարդը քիչ է ապրում իր տգիտության պատճառով» հոդվածի նախաբանը և մեկ պարբերություն նշյալ հոդվածից. «Ըստ միջազգային չափանիշների՝ հանգիստ շնչառության դեպքում առաջանում է 10 դեցիբել աղմուկ, շշուկի դեպքում՝ 17 դեցիբել, թերթ թերթելը առաջացնում է 20 դբ աղմուկ, տան աղմուկը 40 դբ է, ծովափինը՝ 40 դբ: Միջին բարձրության խոսակցությունն առաջացնում է 50 դբ աղմուկ, բարձրը՝ 70: Աշխատող փոշեծծիչը 80 դբ աղմուկ է առաջացնում, մետրոյի գնացքը՝ 80, ռոք խմբի համերգը՝ 100, ամպրոպի ճայթյունը՝ 110, ռեակտիվ շարժիչը՝ 110, զենքի կրակոցը՝ 120: Եթե աղմուկը գերազանցում է 140 դեցիբելը, մարդը կոնտուզիա է ստանում, 160-ի դեպքում՝ մեռնում»: «Պայթուցիկների, տեղին-անտեղի հրավառությունների ձայնից երեխաները քնած տեղից վեր են թռչում, վախից նյարդային դասի տարբեր հիվանդություններ ձեռք բերում»: Սա ֆիզիոթերապևտ-մանուալիստ, ակադեմիկոս Գագիկ Կարապետյանի եզրակացությունն է: Նյութը տպագրվել է «Իրատեսի» 419-րդ համարում, 18.01.-21.01.2013 թ. (հեղինակ՝ Արմինե Սարգսյան):

ՆԱՄԱԿ ԳՆԴԱՊԵՏԻՆ
Վերոնշյալ անհողդողդ նամակագրությունը վկայում է, որ ՀՀ ոստիկանության հասարակական կարգի ապահովման վարչության պետ, գնդապետ Ա. Կիրակոսյանը խնդիրը (գուցե սեփական կամքից էլ անկախ) փակուղի է խցկում, ընդ որում, բավականին անբռնազբոս ձևով, ծաղրելով տողերիս հեղինակին, երբ դրա առիթը, կարծես, երբևէ չեմ տվել: Այս պահին կամենում եմ մի քանի սրտաբաց խոսք ուղղել հարգարժան գնդապետին: Նախ հարցնել՝ հայոց բարձրաստիճան պարոն ոստիկան, ես՝ որպես այս խնդիրը լուսաբանող և նրա շրջանակում հանրային դատապաշտպանի դերն ստանձնած մեկը, Ձեր հանդեպ երբևէ եղե՞լ եմ անհարգալից: Կարծես թե՝ ոչ: Նմանապես հարգանք եմ տածել առհասարակ հանրապետության ոստիկանության նկատմամբ, որը բարդ և հակասական պայմաններում փորձում է ծառայել օրինապահությանը: Առավել ևս, համոզված եմ, որ ոստիկանական ներկա համակարգում «երանոսյանակերպերը» պատահականություն են: Այսպիսով, բարոյագեղագիտական նախաբանն ավարտելով, անցնենք առաջ:

Հասարակական կարգի պահպանման մեջ Դուք զարմանալի ձևով չեք ներառում հրավառության հասցրած վնասները, որոնք հաճախ ծանր հետևանքներ են ունենում մարդկանց առողջության վրա, երբեմն էլ՝ աղետալի: Սակայն Ձեր ղեկավարած վարչությունը տարիներ շարունակ ո՛չ հրավառությունների ձայնն է լսում, ո՛չ էլ հասարակության բողոքները, այնինչ վաղուց ժամանակն է, որ պարեկային ծառայություն իրականացնեք բոլոր այն վայրերում, ուր գրեթե ամենօրյա հրավառություններ են իրականացվում: Դրանք, հատկապես մայրաքաղաքում, ամենուր են: Գուցե հենց նյութի հրապարակման պահից սկսեք ծառայել օրինականության պահպանմանը: Այսինքն, կարգի հրավիրեք բոլոր նրանց, որոնց համար հազարավոր բնակիչների անդորրն ու քունը խաթարելը պաթոլոգիական հաճույք է, ուրիշ ոչինչ:

Հարգարժան գնդապետ, քաջատեղյակ եմ և իրազեկում եմ «Իրատեսի» ընթերցողներին, որ հանրային անդորրի հերն անիծող գործողությունների առաջնային թիրախը նաև ոստիկանն է. ո՞ւմ հայտնի չէ, որ ոստիկանական ծառայությունը բարդ ու լարված է օրնիբուն, ոստիկաններին էլ է անհրաժեշտ լիարժեք հանգիստ և խաղաղ քուն: Ձեր ծնողներն ու երեխաներն էլ, ինչ խոսք, ահաբեկվում են հրավառության անտանելի աղմուկից, դուք, սակայն, ապշեցուցիչ համառությամբ շարունակում եք հանդես գալ որպես հասարակական կարգի հետևողական ոտնահարման պահապաններ: Փորձեք, որպես շարքային քաղաքացի, զանգահարել ոստիկանություն և տեղեկացնել, որ N օբյեկտից հրավառություն է կազմակերպվել, ինչը խանգարում է Ձեր քունն ու հանգիստը: Հավատացնում եմ, կփոշմանեք երիցս, քանի որ կհայտնվեք իրավապահների հյուսած բյուրոկրատական սարդոստայնում: Սարդոստայնը, ըստ էության, փաթաթվել է ոստիկանությանն ինչ-որ անհայտ ուժի կողմից: Ի պատասխան Ձեր ահազանգի, կհրավիրվեք ոստիկանության մոտակա բաժին, բացատրություն կտաք առ այն, որ այսինչ օրը և այսինչ ժամին այնինչ օբյեկտից շուրջ 3 րոպես հրավառել են երկինքն ու երկիրը: Ձեզ քաղաքավարությամբ կլսեն, այդ ամենը կարձանագրեն, Դուք կստորագրեք արձանագրության տակ, կվերադառնաք, իսկ երեկոյան և կեսգիշերին ստիպված «կզմայլվեք» նույն դժոխային պատկերներով: ՈՒրիշ ոչինչ: Այսպիսով, գուցե Ձեր գլխավորած վարչությունը վերջապես հանդես գա օրենսդրական նախաձեռնությա՞մբ, որն արմատապես կփոխի իրավիճակը:

Գիտե՞ք ինչն է զավեշտալի. եթե քաղաքացին ահազանգի ոստիկանություն և տեղեկացնի, որ շենքի բակում ծեծկռտուք է կամ հարևանի բնակարանի վերանորոգումը խանգարում է իր հանգիստը, ոստիկանությունը, իր լիազորությունների սահմաններում, կկանխի ապօրինությունները: Հրավառության և պայթուցիկագրոհի դեպքում ոստիկանությունն անզոր է: Եթե մեկը փորձի սեփական պատշգամբում շինարարական ինչ-որ աշխատանք կատարել կամ տանիքի ծածկը փոխել, րոպեներ անց ոստիկանը կհայտնվի և կպահանջի «օրինազանցից» ներկայացնել համապատասխան փաստաթղթերը: Այսինքն՝ լրատուների ծառայությունը բավականին հստակ է աշխատում: Գուցե հատուկ լրատվական ծառայությո՞ւն ստեղծեք, որը կտեղեկացնի, թե որ պանդոկում կամ որ բակում են «թաթալաբազները» զվարճանում:

Այսպիսով, հայ հանրության մեծամասնության անունից առաջարկում եմ Ձեզ համակարգային հեղաշրջում իրականացնել այս գործընթացում, այլ ոչ թե, դարձյալ ակամա, պատսպարվել վարչական իրավախախտումների մասին օրենքի ծալքերում:
Ձեզ ապավեն են հանրային պահանջը, հայ ոստիկանի` օրենքով սահմանված լիազորությունները և, վերջապես, սպայական համազգեստի պատիվը:
Նաև խնդրում եմ, որ ապավինեք հոկտեմբերի 18-ի ՀՀ կառավարության արտահերթ նիստի ոգուն (հուսանք, որ այն «պատմական» կլինի): Նիստում ուղերձ հղվեց հայությանն ու հայկական պետականությանը: ՈՒշադիր եղեք հատկապես այս պարբերության նկատմամբ. «Անհրաժեշտ է հանրապետությունում արդյունավետ բարեփոխումների միջոցով ապահովել մեր գերագույն արժեք հանդիսացող ՀՀ քաղաքացու պաշտպանվածությունը, արժանապատվությունը»:
Հարգարժան պարոն գնդապետ, հրավառության ձեռքը կրակն ընկած հայ ժողովուրդը, նաև Դուք, նաև ես մի՞թե գերագույն արժեք չենք:

Վրեժ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ

Հ. Գ. Նշյալ խնդիրն ուսումնասիրվել է ՀՀ ԱԺ մարդու իրավունքների պաշտպանության և հանրային հարցերի մշտական հանձնաժողովում: Հուսանք՝ այն կհնչի խորհրդարանական ամբիոնից:

Հեղինակի նյութեր

• Էլֆրիդա Մելիքյանի Էրգիրն ու Երկիրը
• Կենաց ծառի այգեպանը
• Ողբերգազավեշտ
• Ազգային կապիտալը պետականության անկյունաքար
• Հովվերգական դավադրություն (բացահայտված է ՔՊ-ի հինգերորդ շարասյունը)
• Ֆուտուրիզմից ռեալիզմ («պետականամետ» քրոնիկոն)
• Ողբերգազավեշտ՝ պետականակերտման նվագակցությամբ
• Մշակութային ճակատը երկրի փրկօղակ
• Ռազմաքաղաքական ուխտագնացություն դեպի Վաղարշապատ
• Եվ կրկին կիսալուսին յաթաղանն արյուն է վիթում
• Երկրի կանաչ դեսպանը
• Որդան կարմիր երկիրի երկունքը․ դար XX (էսսե)
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• «Կերպարվեստի Արարատ երկրում»
• Հայաստանը` Կերպարվեստի Արարատ երկիր (հռչակագիր)
• Անատոլի Ավետյանի Վանաձորը, երկիրն ու աշխարհը
• Ակսել Բակունցի հանճարն ուղենիշ է ինձ համար. Արամ Մաշուրյան
• «Սորոսի արտաքսումը»
• «Մի թողեք ճայերը ծիծաղեն» կամ՝ Մուշեղիչին վայել տոն

Մեկնաբանություններ