ՈՒ՞ր է մեր արտգործնախարարությունը

Արդեն տևական ժամանակ է, ինչ Վրաստանի ադրբեջանական համայնքը փորձում է հասնել նրան, որ Ջավախքի Բուղաշեն գյուղում կանգնեցված Արցախյան ազատամարտի մասնակից Միքայել Ավագյանի կիսանդրին ապամոնտաժվի: Այն, ինչ ազերիները պատերազմի ժամանակ չեն կարողացել անել Միքայել Ավագյանի դեմ, հիմա փորձում են անել նրա հիշատակի դեմ, հիշատակ, որը պետք է սրբություն լինի էթնիկ արժանապատվություն ունեցող յուրաքանչյուր հայի համար: Ջավախահայությունն իհարկե ամեն բան անում է վանդալիզմը որպես ներքին ու արտաքին քաղաքականության մաս դարձրած ադրբեջանցիներին արժանի հակահարված տալու համար, բայց արդյո՞ք սա միայն համայնքի խնդիրն է: Այսպես կոչված, ադրբեջանցի պահանջատերերի թիկունքում կանգնած է Ադրբեջան պետությունը` թե՛ ֆինանսապես, թե՛ բարոյապես, չնայած երկրորդի դրսևորման որևէ ձևի հարցում խիստ կասկածներ ունեմ: Ինչևէ, անդրադառնամ բուն ասելիքիս: ՈՒ՞ր է Հայաստանի Հանրապետությունը, այս պարագայում` արտգործնախարարությունը, ինչո՞վ է զբաղված, արդյո՞ք այդ կառույցը հստակ գիտակցում է իր առջև ծառացած խնդիրների լրջությունը:

Այս օրերին, երբ Վրաստանում ադրբեջանցիները ջանում են հայ ազատամարտիկի կիսանդրին ապամոնտաժել և ոչինչ չեն խնայում դրա համար, երբ Ադրբեջանի արտգործնախարարությունը, բոլոր լծակներն օգտագործելով, գրոհ է սկսել վիրահայության դեմ, երբ ամբողջ աշխարհում հայերի դեմ կեղտոտ ապատեղեկատվական պատերազմ է մղվում, երբ ամեն օր խոսվում է «ադրբեջանական Էրիվանի» մասին, Հայաստանի Հանրապետության արտգործնախարարությունը զբաղված է ադրբեջանական «Թուրան» լրատվական գործակալության խմբագրին Հայաստանում գործունեություն ծավալելու արտոնագիր տրամադրելու և Արցախում բնակվելու իրավունք հայցող ադրբեջանցուն մերժել-չմերժելու խնդրով: Ներեցեք, գուցե հարցադրումս սուր ու տարօրինակ հնչի, բայց անգործության մատնված հիշյալ կառույցը Հայաստանի Հանրապետության արտգործնախարարությու՞նն է, թե՞ ՀՀ-ում Ադրբեջանի հյուպատոսարանը:

Սա փոքր հարց չէ, տիկնայք և պարոնայք երեսփոխաններ, Ադրբեջանը պատերազմում է մեր դեմ, մեր հայրենիքի պաշտպանի հիշատակը հավերժացնող կոթողն է ցանկանում քանդել, իսկ դուք լռում եք։
Խնդիրը, կարծում եմ, պետք է մտատանջեր նաև վարչապետին, ավելին, «դուխով պիտի պահանջեր» ադրբեջանցիներից` հանգիստ նստել տեղները, այլապես կփռեն ասֆալտին:
Թե չէ «ասֆալտի ֆիդայու» պես լայվ մտնել ու հոխորտալ ով ասես կարող է։ Թե՞ վախենում են «խաղաղության» բանաձևը տանուլ տալուց:

Գևորգ ԳՅՈՒԼՈՒՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Դիվանագետ լինելու համար տարիքը բավարար չէ, բայց պարտադիր է
• «Ես ենթարկվում եմ օրենքին, իսկ օրենքն ինձ թույլ է տվել աշխատել»
• Օրենքի երկի՞ր, թե՞ փակ բաժնետիրական ընկերություն
• Ձև՞, թե՞ բովանդակություն
• «Տասը մետր խրամատ փորելն ավելի հեշտ է, քանի մի մետր գերեզմանափոս»
• Երեխաների դաստիարակության հաշվին չեն տնտեսում
• Արե՞լ ես, պատասխան տուր
• Քայլող Նիկոլից երկու հատ ունենք
• «Դիրքը հանձնողի մերը»…
• Ով տապալի, ով գնա դատարան
• Էլ հեղափոխություն մի՛ արեք
• Աղջիկն էլի ջուր է ծեծում
• Ես նման բան չէի սպասում նոր իշխանություններից
• Հայ բանասիրության գրական ակումբ
• Պետական շահի ու ազգային արժանապատվության ջրբաժանը
• Թողել ենք՝ քաղաքապետն աշխատի
• Ինչպե՞ս փորձանքն այդպես հեշտորեն Ֆրանսիա մտավ
• «Չեմ ցանկանում այս միջավայրում ամեն պատահական գիրք վաճառել»
• Թրյուդոյի ոտքերի ու փոշու արանքում
• Գերադասում եմ «քոլեցի» մնալ

Մեկնաբանություններ