Ափսո՜ս, մարդն իր այս աշխարհն էլ կարող էր դրախտ դարձնել

Երբ Աստված մարդուն դրախտից վտարեց, թույլ տվեց նրան իր հետ տանելու դրախտի գույնզգույն ու բուրավետ ծաղիկները՝ որպես հուշ կորուսյալ դրախտի և հատուցում անդառնալի կորստի: Նա նյութական աշխարհը զարդարեց ծաղիկներով, որ մարդկանց աչքը ամեն օր տեսնի գեղեցիկը, նրանց հոգին լցվի սիրով ու բարությամբ, ու նրանք ծաղիկների պես խաղաղ ապրեն: Բայց ո՞վ և որտեղի՞ց մարդկանց աշխարհ բերեց փուշն ու տատասկը և աճեցրեց մարդկանց միջև, որոնք հենց մի քիչ աճում էին, սկսում էին ծակել ու արյունոտել մարդկանց: Իսկ մարդիկ, փոխանակ փուշ ու տատասկը արմատից հանեին, այդ փշերով միմյանց ցավ էին պատճառում: Իսկ հետո ծաղիկների փոխարեն... հաշիշ և թութուն աճեցրին: Ափսո՜ս, մարդն իր այս աշխարհն էլ կարող էր դրախտ դարձնել:

Մարի ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ-ԽԱՆՋՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Թու՞րք, թե՞ Թուրքիայի քաղաքացի
• Թվերի լեզվով
• Ներո՛ղ եղեք շիտակ խոսքիս համար, մեր սիրելի՛ հայ տղամարդիկ
• Հայրենիքից վեր Աստված է միայն
• Բարեգութ լինենք երեխաների հանդեպ
• Վերջապես Հայկական կողմն անցավ գործնական պահանջի
• Հաղթական մայիս
• Ինչու՞ ենք մեր ազգանուններում պահել օտարաբառ արմատները. դրանք խարան են մեր ժողովրդի կենսագրության վրա
• Նախ իմանանք, հետո չմոռանանք
• Նամակ
• Հայրենիքից վեր Աստված է միայն
• Հետին թվով իմ հորդորը Գրիգոր Արծրունուն
• Մենք դարձյալ հայրենիք կորցնելու իրավունք չունենք
• Սյունիքի ենթադրյալ միջանցքը կդառնա անկախ Հայաստանի Հանրապետության վերջը, եթե․․․
• Քաղաքականությունը չի սիրում զգացմունքներ
• Զարթնի՛ր , ա՛զգ իմ, մեզ մտքով կույրն է առաջնորդում
• Բաց նամակ սփյուռքի մեր հայրենակիցներին
• Այլ ճշմարտություն չկա այս արևի տակ
• Մինչև ե՞րբ, հա ՛յ պատմաբաններ, դուք մնաք պատմության լուսանցքում
• Ղարաբաղը պետք է Թուրքիային

Մեկնաբանություններ