Ասում է, թե «Ռուսաստանի Դաշնության հետ մեր հարաբերությունները պրակտիկ են առավել քան երբևէ»:

Հայաստանի համար ճակատագրական, կասեի՝ գոյաբանական, որոշումներն ընդունվում են մեկ անձի կամ մեկ ընտանիքի կողմից։

Երեկվանից հայաստանյան տեղեկատվական դաշտը հեղեղված է հայ-ամերիկյան ռազմավարական հարաբերությունների հաստատման մասին դիսկուրսով: Ամեն դեպքում, հենց այդպես են ներկայցնում Երևանի ու Վաշինգտոնի միջև ստորագրված կանոնադրությունն իշխանական ու մերձիշխանական մեդիաներն ու պալատական «փորձագետները»:

Պարբերաբար աշխուժանում է «Ո՞վ բերեց Նիկոլին» քննարկումը: ՈՒ որքան մոտենան ընտրությունները, այնքան նման քննարկումներն առավել բուռն են դառնալու: Եվ թող տարօրինակ չթվա, հենց իշխանական պրոպագանդայի ջանքերով:

Լավ ապրել, նախ և առաջ նշանակում է՝ ունենալ սեփական Հայրենիք-պետությունը և շատ սիրել այն:

Ապրում ենք մի ժամանակահատված, երբ Արցախյան ազատամարտի մութ և ցուրտ տարիները երանությամբ ենք հիշում:

Ծակ ոսկորով անկուշտ գեղցի համբալի համար լավ ապրելն ասոցացվում է միայն կուշտ փոր ունենալու ու եզի պես բանելու հետ։ Ու նրան չեն օգնի ո՛չ արհեստական բանականությունը, ո՛չ էլ, առավել ևս, բնականը...

Ավինյան Տիգրանն ասում է, որ տրանսպորտից օգտվելիս, ինքն էլ է «բանկային քարտով վճարում կատարելու ժամանակ խնդիր ունեցել», սակայն ...

Կոշկակարին բախտի բերմամբ թագավոր են դարձնում, նա չի զբաղվում պետության գործերով, գահին նստած՝ ձանձրանում է։

Երբ ՈՒկրաինայում բանը հասել է նրան, որ ճակատի առանձին հատվածներում լեհ, բրիտանացի, հոլանդացի և այլ «տերօբորոնշիկները» պաշտպանվում են հյուսիսկորեացի «շտուրմովիկներից», երբ Ռուսաստանի ու Իրանի կողմից շպրտված Սիրիայում իշխանությունը վերցրած մարդիկ և թուրքական «գենշտաբը» ամերիկացիների կողմից շպրտված սիրիական քրդերի դեմ բացեիբաց համատեղ գործողություն են սկսում, իսկ կողքի քրդերը՝ Իրաքյան Քուրդիստանի իշխանությունները, ոնց որ թե, թուրքերի հետ էդ հարցում թիմ են, երբ Համասի և Հզբոլահի քոքը տալուց հետո Իսրայելը արաբական մնացյալ աշխարհի կողմից շպրտված Գազայում իր հարցերը ամենահինկտակարանյան ձևով է փորձում լուծել, երբ կողքի երկրի գլխավորն ասում է, թե միջանցքն ուժով է վերցնելու, իր հայրենակիցներին բերելու է այստեղ ապրելու, մենք էլ էստեղից-էնտեղից բերած զենքը պիտի հետ ուղարկենք, ու երբ այս ամենը տեղի է ունենում Ամերիկայի ընտրված նախագահի Պանամային, Կանադային ու Դանիային ներկայացվող տարածքային ու նմանօրինակ այլ պահանջների ֆոնին, ահավոր ուզում եմ հավատալ, որ այս անգամ ինչ-որ hրաշքով պլստալու ենք: