Արցախահայության դեմ կեղտոտ արշավը խրախուսվում է Հայաստանի իշխանության կողմից:
Սրանում ես որևէ կասկած չունեմ:
Աջակցության ծրագրերը դադարեցվում են՝ զուգորդված արցախահայության դեմ կեղտոտ կամպանիայով:
Սակայն Փաշինյանի ուրացման անբարո քաղաքականությանը չի կարելի հակադրվել անիրական օրակարգերով, որոնք կարող են վտանգել ոչ թե գործող իշխանության, այլ երկրի կայունությունը:
Արցախի վերջին նախագահի պաշտոնավարումը մեկ ամսից կավարտվի: Արցախի պատգամավորները նիստ են հրավիրել, օրենսդրական փոփոխություններով կարգավորելու նախագահի հետագա պաշտոնավարման հարցը, որ Արցախից հեռանալուց հետո էլ պահպանվի պետական համակարգը:
Այդ փոփոխություններով կա՛մ նոր նախագահ կընտրեն, կա՛մ Սամվել Շահրամանյանը կշարունակի պաշտոնավարել:
Անկեղծ կլինեմ՝ սա լավ լուծում չի:
Նախ, երբ չկա պետականություն, չես կարող պետական համակարգ պահպանել:
Երկրորդ, այսօրվա ուժային դիսբալանսի պարագայում Հայաստանը որևէ քաղաքական ռեսուրս չունի Արցախի վտարանդի իշխանություն պահելու համար. այդ փաստն ուղղակի հաղթաթուղթ է դառնալու Բաքվի համար:
Արցախցիներն, անշուշտ, պետք է ինքնակազմակերպվեն ու հետամուտ լինեն իրենց խնդիրների լուծմանը, սակայն դա պետք է լինի ոչ թե պետական կառույցների, այլ՝ հասարակական, քաղաքացիական նախաձեռնությունների տեսքով:
Սուրեն Սուրենյանց