Հնարավոր չէ, որ դուք կորչեք, Իմ որդիներ, որովհետև ձեր մեջ կա կյանքի կյանքը. այն կյանքը, որ բազում դարերի ընթացքում ոտքի վրա է պահել Իմ հետևորդներին` վտանգի, թշնամանքի, հակառակության ու տրտմության ժամանակ:
Մեկ անգամ արդեն ծնվելով Հոգուց, այն դառնում է ձեր կյանքի շունչը: Պետք չէ բնավ տարակուսել, պետք չէ մտահոգվել, հարկավոր է քայլ առ քայլ ընթանալ ազատության ճանապարհով: Ջանացեք այդ ճանապարհը քայլել Ինձ հետ:
Այո, Ինձ հետ քայլելը նշանակում է ազատագրվել մտահոգությունից և անձկությունից, բայց այդ բնավ չի նշանակում, որ հարկավոր չէ ճիգ ու ջանք թափել: Երբ Իմ աշակերտներն ասացին, թե ամբողջ գիշեր աշխատել են, բայց ոչինչ չեն բռնել, Ես նրանց նավակը չլցրի ձկներով առանց աշխատանքի:
Ոչ, Իմ հրամանը պարզ էր.
Առաջ քշեք նավը դեպի խորը տեղերը և նետեք ձեր ուռկանները որսի համար»:
Իրենց կյանքը վտանգվեց, քիչ մնաց, որ նավը ընկղմվեր. իրենց ընկերների օգնության կարիքը զգացվեց, որսից հետո վնասված ուռկանների նորոգման անհրաժեշտությունը եղավ:
Այս նեղություններից որևէ մեկը կարող էր պատճառ դառնալ, որ նրանք մտածեին, թե Իմ այդ օգնությունը հարկավոր չէր իրենց: Սակայն երբ ափին նստած` կարկատում էին ուռկանները, նրանք կարող էին այդ պատռվածքների մեջ տեսնել Իմ սիրո ու հոգածության արտահայտությունը:
Մարդն առանց ճիգ ու ջանքի վեր չի բարձրանում:
Այն մարդը, որ լեռան կատարն է բարձրանում շոգեկառքով կամ ինքնաշարժով, չի կարող սովորել լեռ մագլցելու դասը:
Սակայն չմոռանաք, որ ձեր կողմից ջանք թափելը դեռևս չի նշանակում, թե դուք վեր եք բարձրանում առանց Իմ առաջնորդության:
Չի նշանակում, որ Իմ Հոգին զորություն ու իմաստություն չի մատակարարում ձեզ:
Շատ դեպքում դուք չեք էլ իմանում, որ Ես ձեր առջևից եմ գնում` պատրաստելու համար ճանապարհը. սիրով ու քնքշությամբ լցնելու մի սիրտ այստեղ, հանձնարարություններ տալու այնտեղ: