Այն աստիճանի նախիր ենք դարձել , որ հանդուրժում ենք հարկատուների հաշվին գործող Հ1-ի քույր ալիքի «ՀԱՐԵՎԱՆՆԵՐ» կոչվող ստոր թողարկումը , որը լուրեր է տալիս Հայաստանի չորս հարևան երկրներից։

-Հակոբ, ու՞մ ես նվիրելու ծաղիկներդ։ -Ծաղիկներս նվիրում եմ հերոսների մամաներին: -Ինչո՞ւ: -Որովհետև իրենց տղաները չկան, որ իրենց ծաղիկներ նվիրեն։

Պահքի այս օրը աղոթքս Մարդ տեսակին եմ ուղղում։

Սեփական ժողովրդին ատելու և պետությունը չսիրելու թեմաների հետ կապված փորձելու եմ անդրադառնալ պատմական կերպարների, որոնք կազմաքանդել են պետական լուրջ միավորներ, ավերել քաղաքակրթություններ և միաժամանակ ցեղասպան քաղաքականություն իրականցրել սեփական ժողովրդի նկատմամբ։

Իրական արժեքներն ու իմաստները հասկանալուց և գնահատելուց հեռու լինելով՝ մեր փսևդոհասարակություն կոչեցյալը երկրպագում է սուտ կուռքերին:

Մեր դասարանը բաժակի մեջ լցրած մի բուռ ցորենի էր նման. կային վերին արտից քաղած ցորեններ, կային՝ ստորին արտից, կային, որ ճանապարհի եզրին էին աճել, կային, որ տանը՝ ծաղկամանի մեջ էին աճացրել, բայց բաժակի մեջ բոլորս խառնվել էինք իրար ու միասին՝ մեզ շատ լավ էինք զգում։ Էն, որ մեկի հայրը մեծ պաշտոն ունի, իսկ մյուսը հայր չունի, որ մեկի ընտանիքը փողի մեջ լող ա տալիս, իսկ մյուսինը՝ հազիվ ծերը ծերին հասցնում, տարիների ընթացքում, ինչ-որ առիթներով, իհարկե, իմանում էինք։

Այսօր աշխարհը նշում է կանանց տոնը, շնորհավորում է նրանց, մաղթելով աշխարհի ամենագեղեցիկ բաներն ու նվիրում է աշխարհի ամենագեղեցիկ ծաղիկներն ու նվերները։

Վերջին օրերին ծավալվող ներընդդիմադիր բանավեճը (շատ մեղմ բառ եմ օգտագործում) հաճախ շատ ու շատ ու շատ անցանկալի դրսևորումներ է ստանում։ Այն ինձ մեծ ցավ է պատճառում, քանի որ հաճախ ասվում են բաներ, որոնք ուղղակի չպետք է ասվեին։

Բարի լույս, սիրելի ժողովուրդ։ Իմ ամբողջ կյանքում մատս հայ քաղաքական կյանքի զարկերակի վրա եմ պահել, բայց երբևէ չեմ զգացել երկրիս զարկերակի այսպիսի անկանոն պուլս։

Ռուբեն Վարդանյանի, Սահակյանի ու մնացածի տանջանքների ֆոնին դավաճանական վարչախմբի ներկայացուցիչները՝ ՔՊ-ական պատգամավորները Friday night են նշում։ Էս են սրանք։