Այս անգամ Վաղոն լավ քաղաքականացված էր․
- Հարևան, թվում ա, թե ամեն ինչ պարզ ա, բայց մեկ ա՝ մի բան մի քիչ մութ ա մնում։
- Ինչի՞ մասին ես խոսում, Վաղո։
- Ահագին ժամանակ ա՝ հետևում եմ մեր պառլամենտի ղալաբալաղին, ու արդեն հասկացել եմ, որ քպ-ն իշխանություն ա խաղում, «Հայաստան» դաշինքն էլ՝ ընդդիմություն։
- Լավ էլ հասկացել ես, բա ի՞նչն ա մութ։
- Ոչ մի կերպ չեմ հասկանում, թե «Պատիվ ունեմ» խմբի դերը որն ա, ինչի՞ են գալիս ու սուսուփուս նստում։
- Վաղո, քո օղորմածիկ հերը լիքը իմաստուն խոսքեր ուներ, հեչ չի՞ ասել, որ «լռությունը համաձայնության նշան ա»։
- Ասել ա, բայց դրանց լռությունը ու՞մ հետ ա համաձայնության նշան՝ քպ-ի՞, թե՞ «Հայաստանի»։
- Դրանց մեջ տարբերությունը էնքան էլ մեծ չի։
- Յանի դու քո ասածից բան հասկացա՞ր։
- Ես քո ասածից էլ բան չհասկացա։
Կարո ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ