2. Ինչպիսի՞ն կլինի աշխարհը 2018-ին

(Նախորդ մասը)

Ռուսաստան
Մարտի 18-ին Վլադիմիր Պուտինը կվերընտրվի ՌԴ նախագահ ևս 6 տարով: Դա կլինի նրա չորրորդ և գուցե վերջին ժամկետը: 2023-ին նա արդեն քառորդ դար ՌԴ նախագահը կլինի` դա ամբողջ պատմական դարաշրջան է, որի տարբերիչ գիծն է դարձել, այս պահին հիմնականում հաջող, ձգտումը` Ռուսաստանին վերադարձնել մեծ տերության կարգավիճակը: Աշխարհում երրորդը` ԱՄՆ-ից ու Չինաստանից հետո: Աշխարհի ամենամեծ կայսրության ճակատագիրն աշխարհում իր կարգավիճակը հաստատելն է հիմնականում ժողովրդագրական ու տնտեսական ռեսուրսներով, որ նշանակալից զիջում են դասագրքերի ու պատմական փորձի կանխատեսումներին: Չնայած ՈՒկրաինայի լուրջ կորստին, որ միայն մասնակի է հատուցվում Ղրիմի գրավումով, Պուտինը նորից վերադարձրեց Ռուսաստանը գլխավոր հերոսների ասպարեզ Մերձավոր Արևելքում և այլ տարածաշրջաններում, որտեղ ԱՄՆ-ի համեմատական բարեհոգությունը տարածություն է թողնում այլոց գործողությունների համար:
2018-ի ու հաջորդ տարիների համար առանցքային հարցը Ռուսաստանի դերն է ԱՄՆ-ի ու Չինաստանի հետ հարաբերություններում: Առայժմ Պեկինն ու Մոսկվան հարաբերությունները կառուցում են փոխադարձ մանիպուլյացիաների վրա, որ մեծ կշիռ ստանան Վաշինգտոնի հետ հարաբերություններում: Փոխադարձ անվստահությունը տոտալ է: Ռուսները այդ տարօրինակ դաշինքում բոլոր դեպքերում կրտսեր գործընկեր են: Անկասկած է, որ Մոսկվայի ու Վաշինգտոնի խզումը անբուժելի է: Ռուսաստանը վերաբերվել է, վերաբերվում է ու 2018-ին վերաբերվելու է Արևմուտքին (քանի դեռ գոյություն ունի) ինչպես թշնամու: Ճիշտ նույն կերպ Ռուսաստանին են վերաբերվելու ԱՄՆ-ն ու եվրոպացիները` Հին աշխարհի հյուսիսում ու արևմուտքում:

Տնտեսություն
Համաշխարհային տնտեսությունը նոր տարի է մտնում ցնցող ազդակով: Տոն է տալիս ԱՄՆ-ը, որ Թրամփի նախագահության առաջին տարում հածանավի արագություն է վերցրել, ավելին, քան Օբամայի օրոք, իսկ հիմա լրացուցիչ խթան է ստացել ձեռնարկությունների հարկերի կրճատման տեսքով: Առաջ է ձգում և չինական լոկոմոտիվը` վիթխարի ներդրումների հաշվին Մետաքսի նոր ճանապարհի ենթակառուցվածքներում: Ինդուստրիալ այլ երկրներ ձգվում են Չինաստանի հետևից: ԵՄ-ն ոտք է դնում չափավոր վերականգնման փուլ: 2007-ից հետո առաջին անգամ է, երբ համաշխահային հանգամանքներն այդքան բարենպաստ են` վաղուց արդեն չէր եղել բոլոր մեծ տնտեսությունների համաժամանակյա աճ: Եթե մուլտիպլիկատորի էֆեկտը գործի, 2018-ը կարող է բարենպաստ տարի լինել աշխատանքի տեղավորման հարցում: Չեն հերիքում միայն ինֆլյացիայի ցուցանիշները և դա խնդիր է` աշխատավարձերի դինամիկան թույլ է, որ հաստատում է աճի արդյունքների անհամաչափ կուտակումը և անհավասարության խորացումը: Այդ պատճառով դրական վիճակը կզգան ոչ բոլորը, մինչև հիմա կան սոցիալական խոցելիության մեծ գոտիներ: Աճին կարող է խանգարել համաշխարհային առևտրի կանոնների վերանայումը` հովանավորչությունը Չինաստանի դեմ: Դա Թրամփի նախընտրական խոստումներից է, որ նա դեռ չի կատարել, սակայն խորհրդարանական ընտրությունների տարում ԱՄՆ-ը կարող է դառնալ անկայունության աղբյուր:
La Repubblica, Իտալիա

(Հաջորդ մասը)
Հ.Գ. Շատ լավատես են, չէ՞, իտալացիները` ՙՌուսաստանը վերաբերվել է, վերաբերվում է ու 2018-ին վերաբերվելու է Արևմուտքին (քանի դեռ գոյություն ունի) ինչպես թշնամու: Ճիշտ նույն կերպ Ռուսաստանին են վերաբերվելու ԱՄՆ-ն ու եվրոպացիները` Հին աշխարհի հյուսիսում ու արևմուտքում՚: Իտալիայի նախկին վարչապետ Մատեո Ռենցին, համենայն դեպս, Ռուսաստանի ու Արևմուտքի հաշտեցման փորձեր անում էր: Պաոլո Ջենտիլիոնեն չփորձեց` նա զբաղվեց ներքին հարցերով` Իտալիան 2018-ին պատրաստվում է խորհրդարանական ընտրությունների: Իրականում` իտալացիները ոչ լավատես են, ոչ հոռետես` նրանք իրատես են: Պատմականորեն` դեռ Ռոմանովների կայսրության ժամանակներից Ռուսաստանը Արևմուտքում միշտ ունեցել է մի թշնամի, որի դեմ համախմբել է կայսրությունը և ՙժամանակավոր դժվարությունների՚ մեղքը բարդել Արևմուտքի վրա: Նույն այդ Արևմուտքը դադարեց թշնամի լինել և ակտիվ համագործակցում էր Ռուսաստանի հետ 20-րդ դարասկզբի մեծ բարեփոխումների ժամանակ, բայց բարեփոխիչ վարչապետ Պյոտր Ստոլիպինին թատրոնում սպանեցին, ու պատմությունն ավարտվեց: Իսկ հետո սկսվեց Առաջին համաշխարհային պատերազմը ու ամեն ինչ գնաց սովոր հունով: ՌԴ-ԵՄ հարաբերությունների փոփոխությունը փոխադարձ քայլերից է կախված, որոնց կողմերը պատրաստ չեն: Առաջին քայլն անելու ցանկություն ոչ մի կողմը չունի: Բացի միմյանց մեղադրելը` նրանք նաև ԱՄՆ-ին են մեղադրում: ՈՒ նույն կարուսելը պտտվում է և կպտտվի մինչև Պուտինի իշխանության քառորդ դարը բոլորելը: Իսկ համաշխարհային տնտեսության զարգացումը այն սքանչելի իրողությունն է, որ Հայաստանին կվերաբերի ևս մեկ տասնամյակ անց միայն` դատելով իշխող կուսակցության քաղաքական ու տնտեսական ծրագրերից, որտեղ երկիրն ու մարդը երկրորդական են, գլխավորը իշխանությունը պահպանելն է:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ