«Վատը չենք, բայց լավը լինելու մոլուցքից անտանելի ենք դառնում»

Դժվար է, ամեն ազգ իր հոգեկերտվածքի կատարյալ բացահայտման ուրույն ձևն ունի: Մեկի մոտ անզուսպ խինդն է, մեկի մոտ՝ խոհականությունը, մեկի մոտ՝ հեգնախառն մեծամտությունը, սնապարծությունը, խորամանկությունը, դաժանությունը, սառնությունը... Մեզանում նախաստեղծ պարզունակության, օտարասիրության, հանուն հետաքրքրասիրության եղածը քանդելու մղումն է, գումարած շարունակ սիրվելու ցանկությունից բխող մուննաթ- դժգոհությունը: Վատը չենք, բայց լավը լինելու մոլուցքից անտանելի ենք դառնում:

Ես սիրում եմ մեր այս... անտանելի տեսակը:
Երևի թե սա մեր հավերժական կենսաձևն է, որից շարունակ դժգոհում ենք, բայց մերն է, միայն մերը՝ անօտարելի:

Հայկ Մարտիրոսյան

Մեկնաբանություններ