1915-23 թթ. Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցն արդեն հետևում է, և ամենատարբեր երկրներ ու անձինք աստիճանաբար իմաստավորում են թե՛ բուն այդ տարելիցը, թե՛ ի հիշատակ Ցեղասպանության զոհերի Հայաստանում և ամբողջ աշխարհում տեղի ունեցած միջոցառումները, թե՛ այս ամենի հետևանքները։
Արդեն բավական երկար ժամանակ է, ինչ որոշ փորձագետներ ամեն տարի «մարգարեաբար» կանխատեսում են Չինաստանի տնտեսության աճի կտրուկ արգելակում և նույնիսկ անկում, կամ, որ, առնվազն, երկրին սպառնում է աճի տեմպերի անկասելի նվազում։
1992-ը սովորական տարի էր՝ տարիների ընթացքի մեջ: Երբ մայիսի 9-ին ազատագրվեց Շուշին և 1200, թիկունքներին սպիտակ խաչեր կրող, զինվորներ Շուշիի Ղազանչեցոց եկեղեցու ավերված գմբեթին ծածանեցին հայոց եռագույնը, տարին դարձավ հաղթական:
Հունիսի 7-ին Թուրքիայում Ազգային մեծ ժողովի ընտրություններ են: Բացի օրենսդիր իշխանության ձևավորումից՝ Անկարան նաև իր քաղաքականության որոշակիացման անհրաժեշտություն ունի:
Երկու շաբաթ չենք նավարկել մեր կապույտ կոհակ, բայց հաճախ ճահճացող լճերում։ Փառահեղ էին անցնող 14 օրերը, մոլորակի ուշադրության կենտրոնում Հայոց հարցն էր և Հուշաբլուրը։
Օսմանյան կայսրության տարածքում հայերի հանդեպ գործված ցեղասպանության պատմության վերաբերյալ «Իրատեսի» հարցերին պատասխանում է տարածաշրջանային հարցերով փորձագետ–վերլուծաբան ՍԱՐԳԻՍ ՀԱՑՊԱՆՅԱՆԸ:
2015 թ. մայիսի 9-ին մենք մոլորակի բոլոր նորմալ երկրների նման կնշենք գերմանական ֆաշիզմի դեմ նախկին ԽՍՀՄ ժողովուրդների տարած Մեծ հաղթանակի հերթական, 70-րդ տարեդարձը։
Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի միջոցառումների գեներացիայից ուշքի եկող քաղաքական դաշտը ոչ մի կերպ չի կողմնորոշվում` դեռ ինչքան է իր քունը տանելու, սովա՞ծ է, թե՞ ժամն է արդեն պայքարի:
Նախ՝ սա խաղաղություն չէ, այլ՝ հրադադար:
Երկրորդ՝ խաղաղության հասնելու համար առնվազն անհրաժեշտ է անցնել երկար և դժվար ճանապարհ։ Մենք էլ հրադադար ենք ստացել 2020 թվականին, սակայն մինչև հիմա խաղաղության դարաշրջանը դեռ չի երևում։
Ավելին, Իրանի և Իսրայելի միջև ընթացած պատերազմում որևէ մեկը լիարժեք հաղթող կամ պարտված չէ...