Մեկ շաբաթ առաջ ԱԺ նախագահի պաշտոնում ընտրվեց ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար Գալուստ Սահակյանը: Անկանխատեսելի ու անակնկալ ոչինչ ընտրության մեջ չկար: Անկանխատեսելին ու անակնկալն ընտրության գործընթաց բերեց Հրանտ Բագրատյանը:

Վերջապես ամբողջացավ կառավարության կազմը, որին այդքան երկար սպասում էինք` նույնքան երկար վարչապետի պոստին սպասած Հովիկ Աբրահամյանի «ալավերդիությամբ»: Ընդ որում, սա այն կառավարությունն է, որի կազմն ամեն անգամ «դիտարկելիս» պետք է թուլանալ ու հաճույք ստանալ. գաղափարական, «ստեղծագործական» մնացյալ մոտեցումները նոնսենս են այս դեպքում:

Նախկին խորհրդային տարածության համար ծավալված լարված պայքարն այսօր, ըստ էության, դարձել է համաշխարհային արտաքին քաղաքական օրակարգի առավել կոշտ ու գերիշխող հարցը։

ԱԺ նախագահի ընտրությունից հետո «հրաշալի քառյակը» ճաքեր տվեց ու դժվար թե այն կարողանա նորից «վերակառուցվել»: Սա հերթական անգամ ցուցիչ եղավ բոլոր նրանց համար, ովքեր մտածում էին, որ ԲՀԿ-ն դուրս կգա այս իշխանության դեմ: «Այլընտրանքը» ցույց տվեց, որ ինքը երբեք էլ ընդդիմություն չի կարող լինել, պարզապես երբեմն իր շահերից դրդված ընդդիմադիր խաղեր կարող է տալ: Նախկին վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի «շուրջ» կառուցված ԲՀԿ-ական ընդդիմությունը մեկ վայրկյանում փուլ եկավ ու դարձավ իշխանությունից ավելի իշխանություն:

ՀՀ նոր կառավարության նշանակման վերջին ժամկետը մայիսի 3-ն է: 19 նախարարներից 14-ն անցած շաբաթ արդեն գործում էին: Նոր նախարարները. առողջապահության՝ Արմեն Մուրադյան, էկոնոմիկայի՝ Կարեն Ճշմարիտյան, քաղաքաշինության՝ Նարեկ Սարգսյան, ֆինանսների՝ Գագիկ Խաչատրյան, աշխատակազմի ղեկավար-նախարար՝ Դավիթ Հարությունյան:

Շաբաթն առանձնացավ երկու բնորոշումով. գրեթե հասկանալի դարձավ, թե ինչ կառավարություն ու ինչպիսի Ազգային ժողով ենք ունենալու: Պարզորոշվեց, ինչ է կատարվում քաղաքական, հատկապես` ընդդիմադիր դաշտում:

Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինն ունեցավ իր հերթական` 12-րդ «ՈՒղիղ գիծ» հրապարակային հանդիպումը ռուսաստանցիների հետ: Նախապես երկրի ղեկավարին էր ուղղվել ավելի քան 2,5 միլիոն հարց. 1,8 միլիոն հեռախոսազանգ, 350 հազար իտերնետային հաղորդում, տասնյակ հազարավոր նամակներ: Մոտ 4 ժամ տևած հանդիպման ընթացքում Պուտինը պատասխանեց 85 հարցի: Միջոցառմանը անմիջականորեն ներկա 200-ից ավելի անձանց մեջ էին լրագրողներ, հասարակական գործիչներ, քաղաքագետներ, չինովնիկներ, շարքային քաղաքացիներ և այլք:

Բավարա՞ր ժամանակ է 6 տարին ինքնագնահատականի և ընդհանրական գնահատականներում սթափ, անկողմնակալ, իրատես լինելու համար: ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի դեպքում՝ փաստորեն ոչ: Անվիճելի է՝ Ռոբերտ Քոչարյանն ունի դիրքի հիանալի զգացողություն. նա միշտ ապահովել է իր ամենաշահեկան դիրքը և կարողացել է օգուտ կորզել անհույս իրավիճակներից էլ:

Սիրիայի բանակը վերջերս աշխարհազորայինների աջակցությամբ հետ վերցրեց Թուրքիայի սահմանի մոտ գտնվող հայաբնակ Քեսաբի մերձակա ռազմավարական մի բարձունք։ Աշխարհն արդեն շաբաթներ շարունակ խոսում է քեսաբահայության ողբերգական ճակատագրի մասին։ Աշխարհը հիշել է նաև, որ, «պարզվում» է, Կիլիկիայի և մասնավորապես Քեսաբի տարաբախտ հայերը 1909 թվականից ենթարկվում են Թուրքիայի բռնություններին։ Կարծես մեր ազգի ողբերգությունը հիշելու համար վերստին պետք էր հարձակվել Կիլիկիո հայերի վրա։

Ինչո՞ւ ոչ ոք Հայաստանում չի ուզում իշխանություն լինել, երբ երկրում ամեն օր արթնանում է այնքան նախագահ, որքան բնակիչ է մնացել: Հարցը արդեն հռետորական չէ: