Հայ առաքելական Սուրբ Եկեղեցին այս տարի հուլիսի 27-ին նշում է Պայծառակերպության կամ, այլ խոսքով` Այլակերպության տոնը: Այն եկեղեցու հինգ գլխավոր կամ տաղավար տոներից մեկն է: Այս տոնը ժողովրդական լեզվով անվանում են Վարդավառ` Տիրոջը վարդի հետ համեմատելու պատճառով:

Ես ծնվել եմ Սիրիայի Հալեպ քաղաքում: Ես ցանկանում եմ պատմել իմ տատիկի մոր` մեծ մայր Անահիտի և նրա զորավոր հավատի մասին:

Սուրբ Հովհան Ոսկեբերանն իր քարոզներից մեկում խոսում է հաջողությունների ու անհաջողությունների մասին, փորձում բացատրել՝ արդյոք Աստված մարդուն միայնա՞կ է թողնում այդ պարագաներում, թե՞ մշտապես նրա կողքին է: Նաև լուսաբանում Է, թե երբ է Երկնավոր Հոր ներկայությունը տեսանելի մեր կյանքում: Նրա մտքերն ու խրատներն ուսանելի են բոլորի համար և մարդուն կոչում են հոգևոր արթնության և ինքնաճանաչման: Ահա թե ինչպես է նա ներկայացնում այդ ամենը:

Աստվածաշնչում այսպես է գրված. «Եվ յոթերորդ ամսվա տասնյոթերորդ օրը տապանը Արարատ լեռների վրա նստեց» (Գիրք ծննդոց 7.4): Այս այն տապանն է, որտեղ մնացել էր համայն մարդկության մի բուռ սերմացուն. ընդամենը ութ հոգի և բազում կենդանիներ:

Իմ ընկերոջ՝ Մաքսիմի հետ ծանոթացել եմ դիսկոտեկում, երբ դպրոցի վերջին դասարանում էի։ Դե գիտեք, ժամանակակից երիտասարդներս այլևս չենք ապրում հին պատվիրաններով, և ես ու Մաքսիմը երրորդ հանդիպումից հետո ամեն առումով մտերիմ հարաբերություն ունեցանք։ Նա ամեն ինչ անում էր, որ ես չհղիանամ՝ մինչև դպրոցը չավարտեմ, որ մեր ծնողներին չվախեցնեինք «անակնկալով»։

Իհարկե, բոլորս գիտենք, թե ինչ է օրհնանքը և ինչ է անեծքը, քանի որ հաճախ ենք օգտվում դրանց զորությունից։ Այո, ճիշտ կարդացիք՝ զորություն, քանի որ դրանք իսկապես հոգևոր զորություններ են, որոնց հետ պետք է զգուշությամբ վարվենք, ինչպես կրակի, որից կարող ենք կամ ջերմանալ, կամ այրվել։

Վախճանվել է Կիևի և համայն ՈՒկրաինայի միտրոպոլիտ Վլադիմիրը։ Հուլիսի 4-ին 78-ամյա պատրիարքը ներքին արյունահոսություն էր ունեցել, նա հիվանդ էր քաղցկեղով։ Միտրոպոլիտ Վլադիմիրը (աշխարհիկ անունը՝ Վիկտոր Մարկիանի Սաբոդան) ծնվել է 1935-ի նոյեմբերի 23-ին:

19-րդ դարի վերջի և 20-րդ դարի սկզբի հայ եկեղեցական գործիչներից Մաղաքիա Օրմանյանի առաջադրած հիշյալ գաղափարն այսօր էլ չի կորցրել իր արդիականությունը: Մերօրյա հասարակական միտքը նույնացնում է «եկեղեցի» և «հոգևորական» հասկացությունները:

Մի՛ ծանրացեք այս բառի թարգմանության վրա, քանզի դեռ կխոսենք դրա նշանակության մասին, ինչը մեր արծարծելիք թեմային է վերաբերելու։

Իսկապես որ կարող ենք այս շաբաթվա օրերի մեծ մասը Տոնաշաբաթ անվանել, քանզի նման տոնական օրերի շքերթ այլևս չի կրկնվում մեր եկեղեցու տոնացույցում։