ԱՄՆ-ի նախագահ Դոնալդ Թրամփը երկուշաբթի հայտարարել է, որ երկկողմ առևտրային հեռանկարների հարցում Եվրամիությունը շատ առումներով ավելի վատն է, քան՝ Չինաստանը։ «Նրանք զգալիորեն զիջում են։ Կտեսնեք։ Բոլոր հաղթաթղթերը մեր ձեռքում են»,- հավելել է նա։ ԱՄՆ ներմուծվող եվրոպական ապրանքների նկատմամբ Թրամփի սահմանած մաքսատուրքերը վերացնելու վերաբերյալ Վաշինգտոնի հետ մի քանի փուլով բանակցություններից անկախ՝ Եվրամիությունը դեռևս էական առաջընթացի չի հասել։               
 

Ազգովին փոխենք մեր վերաբերմունքը ջրի նկատմամբ

Ազգովին փոխենք մեր վերաբերմունքը ջրի նկատմամբ
27.07.2012 | 02:41

Հայաստանի ստորերկրյա ջրի (տարեկան 4017 մլն խմ) պաշարների 74 տոկոսը գտնվում է Արարատյան արտեզյան ջրավազանում, որից 691 մլն խմ-ն օգտագործվում է խմելու և ոռոգման նպատակներով, 550 մլն խմ-ն գոլորշանում է, իսկ մնացածն արտահոսում հանրապետությունից:

Ըստ ՀՀ ջրային ռեսուրսների կառավարման համապարփակ ծրագրի (ՋՌԿՀԾ)` հանրապետությունից տարեկան 1068 մլն խմ ստորերկրյա ջուր է հոսում (արևմտյան սահմանով) դեպի Թուրքիա, Նախիջևան և Իրան: Լրացուցիչ ստորերկրյա ջրերի հոսքը Արաքսի ավազան տարեկան 189 մլն խմ է, իսկ Կուրի ավազան` 106 մլն խմ:
Ինչ վերաբերում է Հայաստանի քաղցրահամ ջրերի պաշարներին, դրանք մոտ 19,733 մլրդ խմ են, որից 17,6 մլրդ խմ-ն առաջանում է տեղումներից, 0,94 մլրդ խմ-ն ներհոսող ջրերն են: Ընդ որում, քաղցրահամ ջրերից 11,5 մլրդ-ը գոլորշանում է, իսկ 5,150 մլրդ խմ-ն արտահոսում է հանրապետության սահմաններից դուրս: ՀՀ-ում տարեկան ծախսվում է 2,5-3 մլրդ խմ ջուր, որից 2 մլրդ խմ-ն միայն ոռոգման նպատակներով: Ոռոգման համար հաճախ օգտագործում են նաև խմելաջուրը:
Ըստ ՋՌԿՀԾ-ի, ստորերկրյա ջրերը բարձրորակ են և խմելու համար միանգամայն պիտանի, սակայն վատ են պաշտպանված և շուտ են աղտոտվում համարյա բոլոր աղբյուրներից վերև տեղակայված բակտերիոլոգիական, քիմիական աղտոտիչներից և կեղտաջրերից: Բացի դրանից, Հայաստանի ջրավազաններ (չափազանց խոցելի տեղանքներում լինելու պատճառով) հաճախ են ներթափանցում տարբեր բնույթի օրգանական նյութեր, ծանր մետաղներ, քլորիդներ, սուլֆատներ, որոնք ջրամաքրիչ սարքավորումների ոչ լիարժեքության պատճառով մաքրել հնարավոր չէ: Դրա հետևանքով հանրապետությունում տարեկան առաջանում է շուրջ 207,6 մլն խմ կեղտաջուր, որի 40 տոկոսը ենթարկվում է մեխանիկական մաքրման, իսկ 60 տոկոսն առանց մաքրման թափվում է բաց ջրավազաններ: Խողովակների մաշվածության պատճառով խմելաջրին հաճախ խառնվում են կեղտաջրեր` մերթընդմերթ առաջացնելով համաճարակի սպառնալիք:
Դեռևս 35-40 տարի առաջ հանրապետության մեծ բնակավայրերում կառուցվել է կեղտաջրերի մաքրման շուրջ 20 կայան, որոնք ներդրումների և շահագործման համար պահանջվող միջոցների բացակայության պատճառով շարքից դուրս են եկել և ներկայումս բարոյապես ու ֆիզիկապես մաշված վիճակում են: Մասնակիորեն գործում է Երևանի «Աերացիա» մաքրման կայանը, որտեղ կատարվում է կեղտաջրերի ոչ լրիվ մեխանիկական մաքրում:
Վերջին 3-4 տարում Ֆրանսիայի կառավարությունը «Աերացիային» միջոցներ է հատկացրել մի շարք կոյուղագծերի վերանորոգման համար, որը կիրականացվի այս տարի և կավարտվի 2015 թվականին: Բացի դրանից, Վերակառուցման և զարգացման եվրոպական բանկի կողմից ֆինանսավորվող «Սևանա լճի բնապահպանական ծրագրի» շրջանակներում Գավառ, Մարտունի և Վարդենիս քաղաքներում արդեն կառուցման փուլում են կեղտաջրերի մաքրման կայանները, որոնք կշահագործվեն 2013 թվականին:
Սակայն, այնուամենայնիվ, ո՞վ պետք է պատասխան տա ջրերի աղտոտման համար:
ՀՀ-ում ջրային ռեսուրսների կառավարումը կանոնակարգվում է միջազգային և ազգային օրենքներով, հիմնական օրենքը ՀՀ ջրային օրենսգիրքն է: Բացի դրանից, ընդունվել են չափորոշիչային և իրավական 30 տարբեր փաստաթղթեր: Դրանցով կանոնակարգվում են ջրօգտագործման ամենատարբեր ոլորտները` բնապահպանման նպատակով ջրբացթողումների քանակը, ջրային օբյեկտների պաշտպանությունը, օգտագործումը, բնության հուշարձանների, ջրօգտագործման թույլտվությունների գործընթացը: Ներկայումս ջրակառավարման հիմնախնդիրներով զբաղվող հիմնական կառույցներն են ՀՀ տարածքային կառավարման նախարարության ջրային տնտեսության պետական կոմիտեն, բնապահպանության նախարարության ջրային ռեսուրսների կառավարման գործակալությունը և ջրային հարցերով Ազգային խորհուրդը: Սակայն ո՛չ կառավարությունը, ո՛չ էլ կոնկրետ որևէ ձեռնարկություն ջրի աղտոտման համար պատասխանատվություն չի կրել:
Այսօր մաքուր ջրի հիմնախնդիրը համամոլորակային է և տարեցտարի դառնում է աշխարհի թիվ մեկ խնդիրը: Ըստ մասնագետների, ներկայումս ջրի մեծ պաշարներ ունեցող երկրները հարստանալու ավելի մեծ հեռանկարներ ունեն, քան նավթի և գազի պաշարներ ունեցողները: Բանն այն է, որ խմելու ջուրը վաղուց արդեն շատ երկրների, այդ թվում` Հայաստանի համար շուկայական հանրաճանաչ «ապրանքներից» մեկն է: Այս պարագայում Հայաստանը քաղցրահամ ջրի պաշարների պահպանման և օգտագործման խնդիրն առավել ևս պետք է կարևորի, քանի որ երկրի ռելիեֆը և բարձրավանդակը շռայլ են գտնվել` մեզ համար կուտակելով ջուր, որը մենք ինքներս ենք շռայլորեն վատնում` թողնելով, որ այն հոսի դեպի հարևան երկրներ:
Հիշեցնենք, որ արդեն մեկ տասնամյակ հարևան Թուրքիան ստեղծել է հսկայական կասկադներ և կառուցել ջրամբարներ, որոնց միջոցով կարողանում են Տիգրիս, Եփրատ և Ճորոխ գետերի ջրերը պահպանել իրենց տարածքում, ավելին` Տիգրիսի և Եփրատի ջրերի միջոցով Թուրքիան իր քաղաքականությունն է թելադրում ամբողջ Մերձավոր Արևելքին։
Ըստ պաշտոնական աղբյուրների` Հայաստանում ներկա պահին շահագործվում է 70 ջրամբար, որտեղ յուրաքանչյուր տարի ամբարվում է 1,2 մլրդ խմ ջուր: «Առաջիկա 18 տարիներին, այսինքն` մինչև 2030 թվականը, նախատեսված է Հայաստանում կառուցել ևս 70 նոր ջրամբար, որոնք ներկայումս շահագործվող ջրամբարների հետ կամբարեն մոտ 2,4 մլրդ խմ ջուր»,- ասում են ՀՀ բնապահպանության նախարարության ջրային ռեսուրսների կառավարման գործակալության մասնագետները:
Իսկ մինչև 2030 թվակա՞նը, մինչև 70 նոր ջրամբարի կառուցո՞ւմը։ Ավելի լավ չէ՞, որ մինչ այդ ազգովին փոխենք մեր վերաբերմունքը ջրի նկատմամբ և սրտացավությամբ տեր կանգնենք բնությունից մեզ տրված այդ կենսատու հրաշքին: Այո, քանի որ մեր հանրապետությունում իրական վտանգ կա, որ մինչև ջրի ճիշտ օգտագործման և պահպանման ուղղությամբ գործնական միջոցներ ձեռնարկելը Հայաստանի ջրին որակական փոփոխություն կրելու, վերանալու վտանգ է սպառնում:
Օրերս այս տխուր իրողության ականատեսը եղա Սևանում, որի մակերեսը, Երևան բերող ճանապարհահատվածում, արդեն իսկ ծածված էր որոշ մարդկանց թեթև ձեռքով ջուրը նետված աղբով` պլաստմասսե շշերով, պոլիէթիլենային տոպրակներով և այլ անհասկանալի իրերով: Աղտոտում ենք, ջրի որակը փչացնում, վնաս կրում, հետո սկսում ենք մտածել դրա մաքրելու համար միջոց ու ժամանակ ծախսելու մասին: Վաղուց արդեն ակնհայտ է, որ ջրի աղտոտումն ու որակի վատթարացումը կանխել-կասեցնելն ավելի հեշտ ու ձեռնտու է, քան երբ վնասն արդեն հասցված է:


Հասմիկ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ

Դիտվել է՝ 10514

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ