Վերջին օրերին բոլորը սպասում են, թե ինչպես է ընդդիմությունը մանդատները վայր դնել-չդնելու երկընտրանքից գլուխ հանելու: Այս որոշումը, կարծես, միանշանակ չի ընկալվում խորհրդարանական այս չորս ուժերի կողմից, ինչը կանխատեսելի էր: Նախ, այն պատճառով, որ յուրաքանչյուր խմբակցությունում կան առանձին խաղացողներ, որոնք շատ հաճախ միևնույն տեսակետը չունեն անգամ իրենց խմբակցության ղեկավարի հետ: Ընդդիմությունում, ավելի հստակ, «այլընտրանքային» ԲՀԿ-ում շատերն ավելի՛ ՀՀԿ-ական են, քան հենց հանրապետական պատգամավորները: Ընդդիմության մեջ կան նաև այնպիսիները, որ ատճանակը ճակատին էլ պահես՝ բաղձալի մանդատից չեն հրաժարվի: Պարզ է, չէ՞, որ այս խայտաբղետությունն ընդհանուր որոշման չի հանգեցնելու: Ահա և փոխհրաձգություն է սկսվել մանդատները «վայր դնողների» և չդնողների միջև: Փաստորեն, հերթական անգամ ընդդիմությունը չի կարողանում գոնե սկզբունքային հարցերում միասնական մոտեցում ցուցաբերել: Ինչ վերաբերում է մանդատները վայր դնելուն, հաստատ սա իշխանության միակ սխալն ու ապազգային քայլը չէր, որի համար իսկապես արժե դիմել այդ քայլին: Սկսած 2012-ի խորհրդարանական ընտրությունների կեղծված արդյունքներից, այս ընդդիմությունը վաղուց արդեն պատգամավորական փափուկ աթոռները լքած պիտի լիներ:
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ